Nasıl Dayanmalı

Ben mahvoldum günüm ağlamakla geçiyor. Orda kimsem yok ama sanki ben sıkıştım kaldım göçükte öyle içim daralıyor öyle nefes alamıyorum duvarlar üstüme geliyor
Evet benimde bazen diyorum sıcacık yatağımda ben bu haldeyim onlar ne yapıyor Allah'ım bagriyorlar duyuramiyorlar belki de ağızlarına toz gidiyor
 
Her nasip farklıdır belki o depremde dışarıda olacaksınız, belki tatilde olacaksınız, belki çok uzun zaman olmayacak bile deprem.. yaşayıp göreceğiz ama bir daha böyle bir felaket yasamamamızı dilerim bizi vurmazsa bile torunlarımızı vs vuracak.. o zamana kadar büyükler önlem alır inşallah
 
Evet benimde bazen diyorum sıcacık yatağımda ben bu haldeyim onlar ne yapıyor Allah'ım bagriyorlar duyuramiyorlar belki de ağızlarına toz gidiyor
Uyurken tavana bakamıyorum öyle etkilendim ki sanki tavan alçalır yüzüme kadar inip orda duracakmis gibi. Canlı canlı gömülmek ne demektir ne demek. Allahim sen yardım et oradaki canlara allahim sen büyüksün sebep olanlardan bin kat çıkar acısını.
 
Gözüm hep.avizede en üst kattayim bina yan devrilirse aşağı çökerse direk yıkılırsa dusunmekten yoruldum rüyamda sürekli aşağı düşüyorum en üst kattan Rabbim yardım etsin onlara vallahi hayatımın en büyük korkusu haline geldi
 
Biz farazi bir korku yasarken bunu orda yasayanlar hatta şu an enkaz altında sağ bekleyenler soğukta allahim sen yardım et
 
Lütfen cenaze videolarını çekmeyin saygı duyun aşırı saygısız bir durum çekmeyin paylaşım yapmayın arkasına acıklı müzik koyup film sahnesi gibi paylaşmayın. ben boluda yaşıyorum burda geçenlerde deprem oldu o gün kardeşimi uyandıramadım bi türlü yatakta evdekilere uyanın uyanın diye bağırmama rağmen uyanmadılar deprem anında kalktım önce kardeşimi uyandırdım çabuk aşağı in dememe rağmen beyfendi sallana sallana üstünü değiştirme çabası içindeydi. Sonra annemle babamın yanına gittim alarm çaldı uyandılar. o deprem beni çok etkiledi çok büyük değildi belki ama bütün psikolojim o günden sonra iptal oldu. Sürekli olası depremde ailemi nasıl uyandırım korkusu yaşıyorum. Ben kendim 99 depreminde bebektim şans eseri izmirde yaşadığımız halde normalde o gün Adapazarı'nda yakalanmışız. Diğer 99 depreminde de yine Bolu'da yakalanmışız annem beni Beşikte bırakıp kaçmış gitmiş komşumuz girmiş apartmana beni Beşikte bulamamış aramış evi sonra beşiğin yatağını kaldırmış bakmış ordayım yatakla alt üst olmuşuz. belki içime işledi bebekken bu korku o bilmiyorum. Van depreminde de vandan yeni taşınmıştık sürekli kendimi o senaryo içinde hayal ederdim çocukken. Şimdi de bu deprem esnasında yapmamam lazım biliyorum ama elimde değil. Ben kendim enkaz altında olmayı değil sevdiğim tanıdığım insanların orda öyle yatarken izlemek zorunda kalırsam kendimi asla affetmem ömür boyu geçmeyen bir üzüntü. İzmir Elazığ deoreminden hiç ders almamışız ona üzülüyorum gerçekten deprem bölgesine o kadar katlı evlere nasıl izin verilir neden denetim olmaz bunu kabul edemiyorum.
 
Son düzenleme:
İzlemeyin. Biz yakınlarımızla konuşurken sözlerimizi dikkatle seçiyoruz burada yaşananları/yaşadıklarımızı öğrenip psikolojileri bozulmasın diye. Amcanız mı dayınız mı bilmiyorum ama size fotoğraf video göndermemesi/göstermemesi lazımdı. Tamamen düşüncesizlik bu.

Çok haber izlemeyin. Sosyal medyada paylasilanlara bakmayın. Kendinizi ve çocuğunuzu düşünün. Bizim yaşadıklarımızı sizin de yüklenmeniz gerekmiyor. Allah hepinizden razı olsun yardımlarınız bizi fiziksel olarak besleyip giydirmenin dışında ruhlarimiza da dokunuyor, kendimizi bir nebze olsun iyi hissetmemizi sağlıyorsunuz. Yaptıklarınız bizim için değerli. Gönüllü olarak buraya gelip canla başla çalışanları görüyoruz. Varlığınız bize güç veriyor. Kendinize de o gücü verin lütfen. Sizler iyi oldukça bizler iyilesecegiz. Gücünüzle güçleneceğiz.

Bazı şeyler için elimizden hiçbir şey gelmez. Elinizden gelmeyen şeyler için kendinizi yıpratmayın lütfen.
Rabbim hepimizin yardımcısı olsun.
 
İhtimalleri düşünürsek ihtimaller sonsuz. Kendi eviniz sağlam olur, o gün misafirlikte olursunuz mesela, orası hasar alır. Belki iş yerinde olursunuz, eviniz gider ama iş binası sağlamdır. Belki dediğiniz gibi tatilde, dışarıda, başka şehirde falan olur insan. Bunu bilmek mümkün olmadığı için düşündükçe de ihtimaller sonsuz yani. Görmedik mi bazı binalar çökmüş ama dibindeki bina sapasağlam. Ben çok evcimen biriyimdir ama sevgilim olduğu dönemler haftada en az iki gece evimde kalmıyorum. Hayat ne getirir belli olmaz o yüzden ihtimalleri düşünüp mutsuz olmamak lazım.
 
Çok geçmiş olsun. Gerçekten çok iyisin, olgun ve metanetlisin. Ancak insan gelişmeleri takip etmeyip başka bir işle uğraşınca bile vicdan azabı çekiyor. Rabbim korusun sizleri. İnşallah toparlayacağız hep beraber
 
Anksiyetesi olanlar haberleri izlemesin arkadaslar. Niye yapıyorsunuz bunu kendinize ? Tetıkler. Siz haberleri izleyince bir şey değişmiyor önce kendinizi düşünün. Ayrıca yukarıda bi hanımefendinin yıllarca antidepresanla yaşadıgını gördüm bu hiç sağlıklı bir durum değil. İlaca bagımlı kalmak yalnızca bastırır antidepresanlar uzun soluklu ilaçlar değildir. Ancak bipolar, paranoid şizofreni ve çoklu kişilik bozuklugu gibi tedavisi olmayan ilaçla sabitlenenilen ağır psikiyatrik hastalıklarda bu kadar devamlılık olur. Bunun dısında sürekli antidepresan kendinize verdiğiniz en büyük zarar
 
Ne uyku var ne başka bişey. Kalbimi sıkıp sıkıp bırakıyorlar sanki. Hayatımızı devam ettirmemiz için yapmam gereken şeyler üstümde yük gibi. Ağlamaktan uykusuzluktan gözlerim acıyor suan. Ne zor bir imtihan. Rabbim ordaki kardeşlerime yardım etsin korusun onları
 
Her çıkan çocukta , kurduğu cumlelerde ağlıyorum. Annesi babası yaşıyordur umarım diye dua ediyorum. Çocuklarım oynayıp yemek yerken , gece üstlerini orttugumde , karanlıktan korktukları için lambayı açık biraktiklarinda, aman usumesinler diye ayaklarına çorap giydirdigimde oradaki çocuklar geliyor aklıma. Onlarında anneleri böyle yapiyordi diyorum . 4 gün önce o çocuklarda bu şartlarda yaşıyordu.... Depremde çocuğu kalmış bir annenin sözü geliyor aklıma sonra ben oğlumu üşümesin diye taşın üstüne oturtmazdim. Şimdi taşların içinde kaldı dediği...
 
Yok uyuyamıyorum. Yatmaktan utanıyorum. Yemekten de. Ne bileyim insan rahatça lavobaya bile gitmek duş almak hepsi utanılacak şeyler gibi geliyor. çok mutsuzum. Ağlıyorum. Elimden geldiği kadarını yapıyorum ama işte ne bileyim. Yakınım 3 gün aç susuz soğukta kaldı. Şükür kurtuldular. Şimdi sıcak yerdeler. Ama aklım orada kalanlarda. Yardım gitmiş midir? Alamayan kaç kişi vardır? Ne yapacaklar bundan sonra? Ne bileyim çok kötüyüm.
 
Bende cok dusunuyrm bnu kacsak ayri kalsak bizi ne zaman kurtarirlar diye düşünüyorum hangi cocuga kosim dyrum cok zor....
 
Herseyin sorumlusu iktidar .. kontrol etmek zor değildi yapmadı bile isteye verdi ellerine tüm inisiyatifi muteahitim diyen paragozlerin eline .. 99da bu bey kırılan fay hattı değil ar damaridir demişti sonra ülkeyi müteahhitlerin kucağına o attı..yeter artık yetti hala sınav imtihan diyor çıkıp utanmadan
 
99 depreminde çocuktum; o travmatij olaydan sonra da toplumsal bi değişime girmiştik sanki. Doğaüstü hurafeler yayılmıştı tüm ülkeye dilden dile, o tarz tv programları artmıştı.. deprem bölgesinde değildik; depremzede kelimesi girdi hayatımıza birden. Depremzede öğrenciler gelmişti okulumuza. O bölgedeki insanların travmalarınu düşünemiyorum bile ama tv lerde izlemiştik uzunca süre.. daha büyük bir travmatik olay yaşadık toplumca (o bölgedeki insanların yaşadıklarını dahil etmiyorm tabi), bir kırılma noktası oldu hayatızda sanki.. değişeceğiz istemesek de; ama nasıl, ona da biz karar vereceğiz..
 
Uykumdan nasil kalkıp deli dana gibi evde çocuklarıma koşusturdugumu bir araya toplamaya calistigimi offf bir rüya olsun
Şükürler olsun iyiyiz ama iyiyiz demeye utanıyorum eşimi hastanede görevlendirdiler
Kac yavrunun yetim kaldığını gördükçe kafayı yiyecek gibi oluyorum
Bi hafta önce anasının babasının koynundan çıkmayan cocuklar simdi nerelerde
Yemek yerken utanıyorum çocuğumla oynarken aklıma gelince duruyorum
En küçüğüm daha konuşamıyor bile o cocuklardan biri olabilirdi
Susmayan ambulans sesleri surekli hasta indiren helikopterler Allah im tez bitsin şu gunlerr
Nasil toparlarız nasil atlatırız bilmiyorum
 
Yazdıklarınızı okuyunca tekrar süzüldü gözlerimden yaşlar.
Dayanamıyorum.
Anne olduktan sonra daha da başka oldu kalbim. Herkes bir şekilde korur da kendini minicik çocuklar, üşümesinler diye sarıp sarmaladığımız yavrular öylece kaldılar soğukta.
Ve afet bölgesinde pek çok arkadaşım var. Haberleri izlemiyorum elimden geldiğince ama onlarla konuşuyoruz konuştukça onlar iyileşiyoruz iyi geliyor diyorlar ama ben iyi değilim hiç yardım faaliyetleri ile ilgilenmek uğraşmak her anlamda iyi geliyor.
 

İşte şu olay beni yıkıyor.
Bensiz belli bir saat sonra görmek ister kızım, mesela emmek ister belli bir saat sonra... Allah korusun nasıl alışır nasıl teselli verirler diye kendimi düşünmekten alıkoyamıyorum. Düşündükçe aklımı oynatacak gibi oluyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…