Nasıl Delirmeden Yaşanabilir

sondurakk

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
18 Nisan 2023
18
27
3
29
Selamlar Hanımlar,

Uzun zamandır Nasıl Akıl sağlığımı koruyarak yaşarım sorusunun cevabını arıyorum ve bulamıyorum.
Günümüzde hangi işi yapıyorsanız yapın maalesef hepsinin kendine göre oldukça yoğun stresi var ve hem insan hem para ile uğraşıyorsanız double stres sahibi oluyorsunuz. Onun yanı sıra ailenizden yana şanslı değilseniz eğer ne yazık ki özel hayatınız da da ekstra sorunlar yaşayabiliyorsunuz.
Bazen tıkanıyorum ve kendimi çıkmazda hissediyorum.
Ailemle görüşmüyorum daha doğrusu onlar benimle görüşmüyorlar ama bunu bir saniye bile kafamdan atamıyorum mesela.
Ailem çok tutucudur, tesettürden çıktığım için bana öfkeliler ve görüşmüyorlar aslında sevgilerini aramıyorum çünkü yoktu ama sürekli aklım onlara olan kızgınlığım kırgınlığımda . Örneğin az önce teyzem aradı açmadım çünkü annen çok kötü çok mutsuz bunu yapma kendine gel diyecek ve ben mal gibi kalıp sanane beni bununla ilgili aramayın sizi ilgilendirmez diyemeyeceğim.
Bazen bu tutucu ailede nasıl bunu yaptım diye şaşırıyorum.
Ekstra iş hayatım oldukça stresli , şükrediyorum ancak pozisyonum gereği belli sorumluluklarım var ve bazen kendimi güçsüz çaresiz ve bıkmış hissedebiliyorum.
4 senedir evliyim ve henüz çocuğum yok bu psikoloji ile benden iyi bir anne olur mu onu da bilmiyorum ve sürekli öteliyorum.
Bazen kendimi çok değersiz ve yalnız tıkanmış hissediyorum.

Annesi ile iyi arkadaşlarımı görünce çok kıskanıyorum, kötü olsunlar istemiyorum tabi sadece neden bende böyle değilim diye durup düşünüp üzülüyorum.
Maddi hiç bir sıkıntım yok çok şükür ancak güçlü bir kadında değilim. İş hayatında veya dışarıdan beni tanıyanlar güçlü, ayakları üzerinde durabilen otoriter biri sanıyor ama ben kendimi ezik hissediyorum.
X bir insanın bir olumsuz sözüyle moralim yerle bir olabiliyor mesela.
Bunu nasıl aşabilirim , sizler nasıl aştınız
böyle mi doğdunuz yoksa bu sonradan kazanılan bir şey mi ne yapmalıyım hiç bilmiyorum.
 
Selamlar Hanımlar,

Uzun zamandır Nasıl Akıl sağlığımı koruyarak yaşarım sorusunun cevabını arıyorum ve bulamıyorum.
Günümüzde hangi işi yapıyorsanız yapın maalesef hepsinin kendine göre oldukça yoğun stresi var ve hem insan hem para ile uğraşıyorsanız double stres sahibi oluyorsunuz. Onun yanı sıra ailenizden yana şanslı değilseniz eğer ne yazık ki özel hayatınız da da ekstra sorunlar yaşayabiliyorsunuz.
Bazen tıkanıyorum ve kendimi çıkmazda hissediyorum.
Ailemle görüşmüyorum daha doğrusu onlar benimle görüşmüyorlar ama bunu bir saniye bile kafamdan atamıyorum mesela.
Ailem çok tutucudur, tesettürden çıktığım için bana öfkeliler ve görüşmüyorlar aslında sevgilerini aramıyorum çünkü yoktu ama sürekli aklım onlara olan kızgınlığım kırgınlığımda . Örneğin az önce teyzem aradı açmadım çünkü annen çok kötü çok mutsuz bunu yapma kendine gel diyecek ve ben mal gibi kalıp sanane beni bununla ilgili aramayın sizi ilgilendirmez diyemeyeceğim.
Bazen bu tutucu ailede nasıl bunu yaptım diye şaşırıyorum.
Ekstra iş hayatım oldukça stresli , şükrediyorum ancak pozisyonum gereği belli sorumluluklarım var ve bazen kendimi güçsüz çaresiz ve bıkmış hissedebiliyorum.
4 senedir evliyim ve henüz çocuğum yok bu psikoloji ile benden iyi bir anne olur mu onu da bilmiyorum ve sürekli öteliyorum.
Bazen kendimi çok değersiz ve yalnız tıkanmış hissediyorum.

Annesi ile iyi arkadaşlarımı görünce çok kıskanıyorum, kötü olsunlar istemiyorum tabi sadece neden bende böyle değilim diye durup düşünüp üzülüyorum.
Maddi hiç bir sıkıntım yok çok şükür ancak güçlü bir kadında değilim. İş hayatında veya dışarıdan beni tanıyanlar güçlü, ayakları üzerinde durabilen otoriter biri sanıyor ama ben kendimi ezik hissediyorum.
X bir insanın bir olumsuz sözüyle moralim yerle bir olabiliyor mesela.
Bunu nasıl aşabilirim , sizler nasıl aştınız
böyle mi doğdunuz yoksa bu sonradan kazanılan bir şey mi ne yapmalıyım hiç bilmiyorum.
Cevap vermeye başladığın an bi rahatlama gelecek bosalacaksin 😂
 
Eskiden bende öyleydim. Herkesin her dediğini kafama takardım. Sonra ailemde ve çevremde şunu gördüm. Bi örnek ile açıklayım kardeşim anneme diyelim kötü davrandı annem biraz atıp tutuyor ama sonra tekrar aynı şekilde davranıyor. Yada kuzenime bakıyorum teyzemi hiç dinlemiyor dediğim dedik bi kız. Teyzemde biraz kızıyor filan ama sonra affediyor. O istediği şeyi yapmış oluyor ama. Bunları gördükçe dedim ki aman herkes her istediğini yapıyor yine kıymeti var ben niye yapmayım. bende artık çok takmıyorum kimseyi. Sizde takmayın bence.
 
Selamlar Hanımlar,

Uzun zamandır Nasıl Akıl sağlığımı koruyarak yaşarım sorusunun cevabını arıyorum ve bulamıyorum.
Günümüzde hangi işi yapıyorsanız yapın maalesef hepsinin kendine göre oldukça yoğun stresi var ve hem insan hem para ile uğraşıyorsanız double stres sahibi oluyorsunuz. Onun yanı sıra ailenizden yana şanslı değilseniz eğer ne yazık ki özel hayatınız da da ekstra sorunlar yaşayabiliyorsunuz.
Bazen tıkanıyorum ve kendimi çıkmazda hissediyorum.
Ailemle görüşmüyorum daha doğrusu onlar benimle görüşmüyorlar ama bunu bir saniye bile kafamdan atamıyorum mesela.
Ailem çok tutucudur, tesettürden çıktığım için bana öfkeliler ve görüşmüyorlar aslında sevgilerini aramıyorum çünkü yoktu ama sürekli aklım onlara olan kızgınlığım kırgınlığımda . Örneğin az önce teyzem aradı açmadım çünkü annen çok kötü çok mutsuz bunu yapma kendine gel diyecek ve ben mal gibi kalıp sanane beni bununla ilgili aramayın sizi ilgilendirmez diyemeyeceğim.
Bazen bu tutucu ailede nasıl bunu yaptım diye şaşırıyorum.
Ekstra iş hayatım oldukça stresli , şükrediyorum ancak pozisyonum gereği belli sorumluluklarım var ve bazen kendimi güçsüz çaresiz ve bıkmış hissedebiliyorum.
4 senedir evliyim ve henüz çocuğum yok bu psikoloji ile benden iyi bir anne olur mu onu da bilmiyorum ve sürekli öteliyorum.
Bazen kendimi çok değersiz ve yalnız tıkanmış hissediyorum.

Annesi ile iyi arkadaşlarımı görünce çok kıskanıyorum, kötü olsunlar istemiyorum tabi sadece neden bende böyle değilim diye durup düşünüp üzülüyorum.
Maddi hiç bir sıkıntım yok çok şükür ancak güçlü bir kadında değilim. İş hayatında veya dışarıdan beni tanıyanlar güçlü, ayakları üzerinde durabilen otoriter biri sanıyor ama ben kendimi ezik hissediyorum.
X bir insanın bir olumsuz sözüyle moralim yerle bir olabiliyor mesela.
Bunu nasıl aşabilirim , sizler nasıl aştınız
böyle mi doğdunuz yoksa bu sonradan kazanılan bir şey mi ne yapmalıyım hiç bilmiyorum.

Siz ailenizi çok fazla hayatınızın merkezine koymuşsunuz. Aranızda mesafeli, sınırlı bir iletişin olması gerekirken bu sınırlar mesafeler yok. Ben hatırlıyorum eski konunuzu, tesettürden çıkınca ailenizi telefonla arayıp bilgi vermiştiniz, ki gerek yoktu buna. Siz evli, kendi işi olan yetişkin bir kadınsınız. Ailenize sınır çizeceksiniz. Kendi kendinize hayatınızı zorlaştıran bir haliniz var.

Annemle neden aram iyi değil diye düşünüp, annesiyle arası iyi olan arkadaşlarınızı kıskanmanız doğru değil. İnsanlar dışarıda iyidirler ama 4 duvar arasına girdiklerinde anne kız olarak nasıllar bilemezsiniz.

Ailenizle daha az görüşeceksiniz, onlara karşı mesafeli olacaksınız. Bu belki 6 ay sürer ama onlarda alışırlar. Ayrica teyzeniz arasa bile telefonu açıp "bizim anne kız olarak aramıza girmeni, yorum yapmanı istemiyorum kusura bakma" deyip telefonu kapatacaksınız gerekirse.
 
Selamlar Hanımlar,

Uzun zamandır Nasıl Akıl sağlığımı koruyarak yaşarım sorusunun cevabını arıyorum ve bulamıyorum.
Günümüzde hangi işi yapıyorsanız yapın maalesef hepsinin kendine göre oldukça yoğun stresi var ve hem insan hem para ile uğraşıyorsanız double stres sahibi oluyorsunuz. Onun yanı sıra ailenizden yana şanslı değilseniz eğer ne yazık ki özel hayatınız da da ekstra sorunlar yaşayabiliyorsunuz.
Bazen tıkanıyorum ve kendimi çıkmazda hissediyorum.
Ailemle görüşmüyorum daha doğrusu onlar benimle görüşmüyorlar ama bunu bir saniye bile kafamdan atamıyorum mesela.
Ailem çok tutucudur, tesettürden çıktığım için bana öfkeliler ve görüşmüyorlar aslında sevgilerini aramıyorum çünkü yoktu ama sürekli aklım onlara olan kızgınlığım kırgınlığımda . Örneğin az önce teyzem aradı açmadım çünkü annen çok kötü çok mutsuz bunu yapma kendine gel diyecek ve ben mal gibi kalıp sanane beni bununla ilgili aramayın sizi ilgilendirmez diyemeyeceğim.
Bazen bu tutucu ailede nasıl bunu yaptım diye şaşırıyorum.
Ekstra iş hayatım oldukça stresli , şükrediyorum ancak pozisyonum gereği belli sorumluluklarım var ve bazen kendimi güçsüz çaresiz ve bıkmış hissedebiliyorum.
4 senedir evliyim ve henüz çocuğum yok bu psikoloji ile benden iyi bir anne olur mu onu da bilmiyorum ve sürekli öteliyorum.
Bazen kendimi çok değersiz ve yalnız tıkanmış hissediyorum.

Annesi ile iyi arkadaşlarımı görünce çok kıskanıyorum, kötü olsunlar istemiyorum tabi sadece neden bende böyle değilim diye durup düşünüp üzülüyorum.
Maddi hiç bir sıkıntım yok çok şükür ancak güçlü bir kadında değilim. İş hayatında veya dışarıdan beni tanıyanlar güçlü, ayakları üzerinde durabilen otoriter biri sanıyor ama ben kendimi ezik hissediyorum.
X bir insanın bir olumsuz sözüyle moralim yerle bir olabiliyor mesela.
Bunu nasıl aşabilirim , sizler nasıl aştınız
böyle mi doğdunuz yoksa bu sonradan kazanılan bir şey mi ne yapmalıyım hiç bilmiyorum.
Kendinize yapacak en güz3p iyilik terapiyr baslayıp duygusal yaralarınızı sarmak olacaktır
 
Bence terapiye başlayın o çok önemli.
İlk başlarda eski olaylarla yüzleşmek size acı verebilir ki bu normal, ama zaman içerisinde aslında daha geniş düşünebiliyorsunuz, daha farklı algılayabiliyorsunuz.
Bir de içinizde hiçbir şeyi tutmayın naçizane fikrim. Kendisiyle konuşun tabii bilmiyorum konuşmaya ne kadar açık bir insan anneniz, tek tavsiye edebileceğim şey bu. Biriken her duygu daha beter tepkiye sebep oluyor maalesef.
Ben de kendimi çoğu konuda tuttum, söylemedim, annemin böyle biri olduğunu kabullendim, mesafe koydum ama geçen gün sinir krizi geçirdim evde, sağı solu dağıttım, kendime zarar veriyordum az kalmıştı :( Siz böyle yapmayın tabii, terapi + açık konuşmak size verilebilecek tavsiye.
 
Bence terapiye başlayın o çok önemli.
İlk başlarda eski olaylarla yüzleşmek size acı verebilir ki bu normal, ama zaman içerisinde aslında daha geniş düşünebiliyorsunuz, daha farklı algılayabiliyorsunuz.
Bir de içinizde hiçbir şeyi tutmayın naçizane fikrim. Kendisiyle konuşun tabii bilmiyorum konuşmaya ne kadar açık bir insan anneniz, tek tavsiye edebileceğim şey bu. Biriken her duygu daha beter tepkiye sebep oluyor maalesef.
Ben de kendimi çoğu konuda tuttum, söylemedim, annemin böyle biri olduğunu kabullendim, mesafe koydum ama geçen gün sinir krizi geçirdim evde, sağı solu dağıttım, kendime zarar veriyordum az kalmıştı :KK43: Siz böyle yapmayın tabii, terapi + açık konuşmak size verilebilecek tavsiye.
Terapiler de ne öyle 600,700 den başlıyor seansı..bu krizde kendi kendimizin terapisti olacağız artık 😊
 
Siz ailenizi çok fazla hayatınızın merkezine koymuşsunuz. Aranızda mesafeli, sınırlı bir iletişin olması gerekirken bu sınırlar mesafeler yok. Ben hatırlıyorum eski konunuzu, tesettürden çıkınca ailenizi telefonla arayıp bilgi vermiştiniz, ki gerek yoktu buna. Siz evli, kendi işi olan yetişkin bir kadınsınız. Ailenize sınır çizeceksiniz. Kendi kendinize hayatınızı zorlaştıran bir haliniz var.

Annemle neden aram iyi değil diye düşünüp, annesiyle arası iyi olan arkadaşlarınızı kıskanmanız doğru değil. İnsanlar dışarıda iyidirler ama 4 duvar arasına girdiklerinde anne kız olarak nasıllar bilemezsiniz.

Ailenizle daha az görüşeceksiniz, onlara karşı mesafeli olacaksınız. Bu belki 6 ay sürer ama onlarda alışırlar. Ayrica teyzeniz arasa bile telefonu açıp "bizim anne kız olarak aramıza girmeni, yorum yapmanı istemiyorum kusura bakma" deyip telefonu kapatacaksınız gerekirse.
aile ile sınırlı iletişimin olması gerektiğini geç fark ettin
aslında doğduğum büyüdüğüm ortam buna hiç müsait değildi diyebilirm
tabiki dört duvar arasını bilemem ancak annesiyle dost olan çok arkadaşım var ve bu hiç de imkansız bir şey olmamalıydı
eğer yaşayan bir anneniz var ise bu imkanın olması gerektiğini düşünüyorum

kendi kendimi zorlaştırdığım ve bunu aşamadığım çok doğru
 
sizi tebrik etmeye geldim
Sizi dibe çeken herkesi hayatınızdan uzaklaştırmışsınız bu hiç kolay değil
Çocuklarını kölesi sanan kendi isteklerini zorla yaptırmaya çalışan ebeveynler her yerde malesef
 
Eskiden iyi bir ailenin en büyük avantaj olduğunudüşünürdüm. Taa ki eşimle tanışana kadar. Berbat ötesi bir ailesi olmasına rağmen adam kendini çok iyi korumuş,yetenekli ve zeki bir adam olmanın ekmeğini yiyor. Bense çok iyi bir aileye sahibim,(sadece çekirdek aile olarak bakıyorum) çok şükür,rahatım yerinde. Okumuş,çağdaş ve kültürlüler. Maddi sorunum şu an yok çünkü iyi bir mesleğim ve memnun olduğum bir işim var. Çok yoğun değilim, mesai saatim yok,canım isterse çıkabiliyorum. Ancak pasifik saatine göre telefon cevaplamak durumundayım. Stresli bir insan değilim,az uyuyup çok iş yapmayı tercih ediyorum. Hayatımın merkezindeyse oğlum ve para var. Bu beni motive ediyor. Ölüm hariç her şeyle başa çıkabilecek kadar güçlü hissediyorum kendimi. Hep böyle değildim. Yediğim kazıklardan sonra böyle oldum.
 
Sevgisiz ve sizi olduğunuz gibi kabul etmekten aciz bir aileden kendinizi çıkartabilmişsiniz. Bence bu tek başına sizin çok cesur ve güçlü bir insan olduğunuzu gösteriyor.
Aile ile ilişkiler, ekonomik sorunlar, işyeri sıkıntıları iyi kötü hepimizin başında. Ben bana iyi gelen şeyleri yaparak korumaya çalışıyorum aklımı ama sık sık sizinle benzer endişelere kapılıyorum. Bireysel olarak yürüyüş ve meditasyon iyi geliyor bana.
 
sizi tebrik etmeye geldim
Sizi dibe çeken herkesi hayatınızdan uzaklaştırmışsınız bu hiç kolay değil
Çocuklarını kölesi sanan kendi isteklerini zorla yaptırmaya çalışan ebeveynler her yerde malesef
teşekkür ederim
ama keşke karşılarına çıkıp savaşabilsem onlarla
bugün annem teyzemi alıp kapıma gelmiş geri döndüm bir kafeye geçtim oturdum
bir adım atmaya mı bin beddua etmeye mi geldi bilmiyorum
teyzem ne alaka , kendin geleceksen gel ama ben artık saçma sapan beddulaeını ağlamalarını duymak istemiyorum
isterdim ki önlerinden geçip evime gitseydim
ama kaçtım onlardan , bu beni çok üzüyor
 
Hayatımda bazı dönüm noktaları var. Onlar beni güçlü kıldı.
1- 15 senelik evliliğim bitti. Sanki sağ kolumu kesmişler, ben yarım kalmışım gibi hissettim. 1 sene depresyon geçirdim. Sonra hayata kaldığım yerden devam etmeye karar verdim.
2- 3 sene önce babamı kaybettim. Babam benim kahramanımdı. Dönülmez bir yere gidince, sığınacak, akıl alacak, şımaracak bir babam kalmadı. Beni en çok büyüten bu oldu.
3- 2 kız evlat sahibiyim. Onlar korunmaya muhtaç. Ne olursa olsun onlar için mücadele etmek zorundayım. Aldığım bütün kararlar çocuklarımın menfaati için.
 
Selamlar Hanımlar,

Uzun zamandır Nasıl Akıl sağlığımı koruyarak yaşarım sorusunun cevabını arıyorum ve bulamıyorum.
Günümüzde hangi işi yapıyorsanız yapın maalesef hepsinin kendine göre oldukça yoğun stresi var ve hem insan hem para ile uğraşıyorsanız double stres sahibi oluyorsunuz. Onun yanı sıra ailenizden yana şanslı değilseniz eğer ne yazık ki özel hayatınız da da ekstra sorunlar yaşayabiliyorsunuz.
Bazen tıkanıyorum ve kendimi çıkmazda hissediyorum.
Ailemle görüşmüyorum daha doğrusu onlar benimle görüşmüyorlar ama bunu bir saniye bile kafamdan atamıyorum mesela.
Ailem çok tutucudur, tesettürden çıktığım için bana öfkeliler ve görüşmüyorlar aslında sevgilerini aramıyorum çünkü yoktu ama sürekli aklım onlara olan kızgınlığım kırgınlığımda . Örneğin az önce teyzem aradı açmadım çünkü annen çok kötü çok mutsuz bunu yapma kendine gel diyecek ve ben mal gibi kalıp sanane beni bununla ilgili aramayın sizi ilgilendirmez diyemeyeceğim.
Bazen bu tutucu ailede nasıl bunu yaptım diye şaşırıyorum.
Ekstra iş hayatım oldukça stresli , şükrediyorum ancak pozisyonum gereği belli sorumluluklarım var ve bazen kendimi güçsüz çaresiz ve bıkmış hissedebiliyorum.
4 senedir evliyim ve henüz çocuğum yok bu psikoloji ile benden iyi bir anne olur mu onu da bilmiyorum ve sürekli öteliyorum.
Bazen kendimi çok değersiz ve yalnız tıkanmış hissediyorum.

Annesi ile iyi arkadaşlarımı görünce çok kıskanıyorum, kötü olsunlar istemiyorum tabi sadece neden bende böyle değilim diye durup düşünüp üzülüyorum.
Maddi hiç bir sıkıntım yok çok şükür ancak güçlü bir kadında değilim. İş hayatında veya dışarıdan beni tanıyanlar güçlü, ayakları üzerinde durabilen otoriter biri sanıyor ama ben kendimi ezik hissediyorum.
X bir insanın bir olumsuz sözüyle moralim yerle bir olabiliyor mesela.
Bunu nasıl aşabilirim , sizler nasıl aştınız
böyle mi doğdunuz yoksa bu sonradan kazanılan bir şey mi ne yapmalıyım hiç bilmiyorum.
Ben terapi almanızı öneriyorum. Sadece ailesel değil sanki genel olarak çok dolmuş gib görünüyorsunuz. Rahatlamaya ihtiyacınız var. Bizim kültürümüzde anne babayla aşırı sıkı fıkı olma zorunluluğu var sanki, samimiyetin dozunu kaçırıyoruz. Ergen gibi onlara hesap verme ihtiyacı taşıyoruz çoğumuz ama tamamen bizi ilgilendiren konularda kimseye bir hesap verme sorumluluğumuz yok. Siz güçlü ve bu sadece beni ilgilendiren şey duruşu sergilerseniz aileniz yada çevreniz çok fazla üstünüze gelemezler. Sizde ki hesap verme veya hafif kararsız yada utangaç duruş gibi şeyler hissederlerse dozu arttırırlar ve bu sizin ailenize has bir şey değil. İnsanların biraz doğası böyle.
 
Selamlar Hanımlar,

Uzun zamandır Nasıl Akıl sağlığımı koruyarak yaşarım sorusunun cevabını arıyorum ve bulamıyorum.
Günümüzde hangi işi yapıyorsanız yapın maalesef hepsinin kendine göre oldukça yoğun stresi var ve hem insan hem para ile uğraşıyorsanız double stres sahibi oluyorsunuz. Onun yanı sıra ailenizden yana şanslı değilseniz eğer ne yazık ki özel hayatınız da da ekstra sorunlar yaşayabiliyorsunuz.
Bazen tıkanıyorum ve kendimi çıkmazda hissediyorum.
Ailemle görüşmüyorum daha doğrusu onlar benimle görüşmüyorlar ama bunu bir saniye bile kafamdan atamıyorum mesela.
Ailem çok tutucudur, tesettürden çıktığım için bana öfkeliler ve görüşmüyorlar aslında sevgilerini aramıyorum çünkü yoktu ama sürekli aklım onlara olan kızgınlığım kırgınlığımda . Örneğin az önce teyzem aradı açmadım çünkü annen çok kötü çok mutsuz bunu yapma kendine gel diyecek ve ben mal gibi kalıp sanane beni bununla ilgili aramayın sizi ilgilendirmez diyemeyeceğim.
Bazen bu tutucu ailede nasıl bunu yaptım diye şaşırıyorum.
Ekstra iş hayatım oldukça stresli , şükrediyorum ancak pozisyonum gereği belli sorumluluklarım var ve bazen kendimi güçsüz çaresiz ve bıkmış hissedebiliyorum.
4 senedir evliyim ve henüz çocuğum yok bu psikoloji ile benden iyi bir anne olur mu onu da bilmiyorum ve sürekli öteliyorum.
Bazen kendimi çok değersiz ve yalnız tıkanmış hissediyorum.

Annesi ile iyi arkadaşlarımı görünce çok kıskanıyorum, kötü olsunlar istemiyorum tabi sadece neden bende böyle değilim diye durup düşünüp üzülüyorum.
Maddi hiç bir sıkıntım yok çok şükür ancak güçlü bir kadında değilim. İş hayatında veya dışarıdan beni tanıyanlar güçlü, ayakları üzerinde durabilen otoriter biri sanıyor ama ben kendimi ezik hissediyorum.
X bir insanın bir olumsuz sözüyle moralim yerle bir olabiliyor mesela.
Bunu nasıl aşabilirim , sizler nasıl aştınız
böyle mi doğdunuz yoksa bu sonradan kazanılan bir şey mi ne yapmalıyım hiç bilmiyorum.

Öncelikle dediğiniz gibi hayat çok zor. Ancak bazen bize daha da zor geliyor. Böyle bir durumda psikolojik destek almak sizi rahatlatabilir. Hayata bakış açınızı değiştirmenize yardım edebilir. Bunu düşünebilirsiniz.

Hayatta her ilişkinin sürdürülmek zorunda olduğunu düşünmüyorum. O yüzden size zarar veren ilişkileri kesmek, kesemiyorsanız en aza indirmek en iyisi bence. Akrabalarla ilgili stresler de buna dahil. Aİlenizle ilgili sorunlarınız (ilişkinizden değil sizin duygularınızdan bahsediyorum) için psikolojik destek iyi gelecektir.

Kişisel gelişim kitapları okuduğunuzdan bahsetmişsiniz. Jeffrey E. Young'ın Hayatı Yeniden Keşfedin kitabını tavsiye derim bu anlamda. Çok yararlı olabilecek bir kitap olduğunu düşünüyorum.

Son olarak kendi yaşantımda sporun ve günlük yürüyüşlerin stres seviyesini kontrol etmek konusunda oldukça yararlı olduğunu gördüm. Fiziksel yorgunluk bazen kafayı boşaltmakta çok işe yarıyor.Sabahları 20 dk'lık bir plates egzersiniz, güzel havada akşamüstü yapacağınız bir yürüyüş size iyi gelecektir.

Umarım herşey gönlünüzce olsun.
 
Öncelikle dediğiniz gibi hayat çok zor. Ancak bazen bize daha da zor geliyor. Böyle bir durumda psikolojik destek almak sizi rahatlatabilir. Hayata bakış açınızı değiştirmenize yardım edebilir. Bunu düşünebilirsiniz.

Hayatta her ilişkinin sürdürülmek zorunda olduğunu düşünmüyorum. O yüzden size zarar veren ilişkileri kesmek, kesemiyorsanız en aza indirmek en iyisi bence. Akrabalarla ilgili stresler de buna dahil. Aİlenizle ilgili sorunlarınız (ilişkinizden değil sizin duygularınızdan bahsediyorum) için psikolojik destek iyi gelecektir.

Kişisel gelişim kitapları okuduğunuzdan bahsetmişsiniz. Jeffrey E. Young'ın Hayatı Yeniden Keşfedin kitabını tavsiye derim bu anlamda. Çok yararlı olabilecek bir kitap olduğunu düşünüyorum.

Son olarak kendi yaşantımda sporun ve günlük yürüyüşlerin stres seviyesini kontrol etmek konusunda oldukça yararlı olduğunu gördüm. Fiziksel yorgunluk bazen kafayı boşaltmakta çok işe yarıyor.Sabahları 20 dk'lık bir plates egzersiniz, güzel havada akşamüstü yapacağınız bir yürüyüş size iyi gelecektir.

Umarım herşey gönlünüzce olsun.

Psikolojik destek almayı düşünüyorum, araştırıyorum umarım fayda göreceğim birine denk gelirim.
Aile , kan bağı , yıllardan beridir gelen ve kutsal olarak bize öğretilen bir kavram. Bunu tartışmasız böyle kabul ediyor bir çok insan. Terkedilmek, istenmemek ister istemez can acıtıyor ve görmezden gelinemiyor. başaramıyorum ancak hiç bir iletişim çabasına da geçmedim.
tek isteğim bu durumla başa çıkabilmek.
Kitap öneriniz ile ilgili teşekkür ederim mutlaka kitaplığımda yer vereceğim
 
Back
X