Sen yazdıkça diyorum ki aslında ne çok yol denemişim ben!!!
Eşim bana ama sen dediği anda önce birimizin sorununu çözüp sonra diğerinizinkini çözelim benim de haksız noktalaroçum vardır Konuları karıştırmaya gerek yok değil mi deyip ana konuya dönmeye çalışıyorum
Diğer konularda kendince çok ilgili bir baba ama çok yoruluyor, diyorum ki tek çalışan sen değilsin ben de çalışıyorum diğer insanlarda çalışıyor
Ona kalsa babam yanımda alışverişe de onunla gidiversem ne olur sanki yada çok acilse o bezi alsın diğer alışveriş beklesin olmadı benim ailemle halledilsin
Sağı solu belli değil tıkandım, dün gece çok ateşlendim ilgilendi falan bugün işe götürmesi gereken ama haftalardır unuttuğu benim de yine sorumluluk almıyorsun diye kızdığım bişey vardı onu çıkardım gayet kibarca giderken bunu alır mısın dedim cevap vermeden uzun süre ters ters baktı ve KALSIN dedi şok oldum
Onun mantığı şu çocuklar büyüyene kadar herkes ailesine Muhtaç alıyor bu süreç yaşanacak ben de diyorum ki
1. Bu sadece neden benim ailem
2. Ben çocuklarımı kreşe götürmesem haklısın ama yazkış demeden sabahın 6sında sıcak yatağından çıkarıp yola döküyorum daha çok hasta oluyorlar ve çocuklarımı evde kalmasına oranla ekstra 2000 gibi bir masraf yapıyorum gibi şeyler yaşarken neden ailelere Muhtaç olayım???
Ama anlayana
sürekli o konuda tartıstıgınız icin bilerek onu goturmek istememiş, gerilmiş.
sen ne kadar ısrar ettiysen, o da artık goturmemekte ısrarcı.
salonda ortada veya giriste biryerde bırak, gotururse goturur. kendi işiyle iligiyse ve goturmezse de kendi sorunu.
eger seninle alakalı birseyse eve kargoyu cagır, yolla. sonucta maddi sıkıntınız yok, seni zorlamayacak bir meblag icin ona o kadar dil dökmene degmez.
her seyde boyle kargo mu hazırlayacagım, o zaman ne anlamı kaldı evliligin? dersen cok haklısın.
ancak inatlastıgınız ve artık kronik bir sorun haline gelen konuları neden surekli aynı yontemle cozmeye calısasın ki?
(ricanda haksızsın demiyorum, alternatif cozum arıyorum. ustelik sen ısrar etmeyip de o aklına esip sorarsa ben kargoyla yolladım demen,
senin onsuz da birseyleri kolayca halledebildigini muhtac olmadıgını somut olarak kavraması icin de ornek olur, şimdiye kadar istedigin seyler de bir muhtaçlık degil paylasım ve ondan destek beklemenle ilgili sonucta)
sundugu oneriler kendince mantıklı, "neden illa bezi ben alacagım ki kim bossa o alsın, hem babanla da gidebilirsin ne var bunda?" diye dusunmeyen biri olsa zaten simdiye kadar sikayet ettigin sorunları da yasamazdınız ki...
ailene ve sana cok guveniyor, o yuzden de sorumluluk alma ihtiyacı duymuyor.
cocuklar kucuk de olsa krese gidecek ve seni işe geri baslayacak kadar kadar büyümüşler.
yerinde olsam ailemi yollar, bebeklerin aglamasına da kulagımı kapatır onu ilgilenmek zorunda bırakırdım.
ya da pazar gunu o evde mi? hemen acil işim cıktı der giderdim,
sonucta babası, ne kadar kötü bakabilir ki? bir yabancıya emanet ediyoruz da neden babasına guvenemeyesin, ilk basta zorlansa da bir sekilde cocukların bakımının ustesinden gelir.
bunu yaptıkca da empati kurmayı, zorlugunu vs yine tecrube ederek ogrenebilir.
tabi bu kadar kafa yormaya deger mi, onu degistirmeye sorumluluk almasını saglamaya ugrasmaya deger mi? karar senin.
az once bir baska yorumunu okudum,
kapı pencere actırmaması, sevdigin bir elbiseyi giydirmemesi...
evlenirken sana bunları soylemis miydi? sen o imzayı bilerek mi attın?
ya da cocuk yapma kararını verirken "bez almam, baştan anlasalım" dedi mi?
muhtemelen hayır. o zaman sen bunları yapmakta son derece ozgursun bence.
o da benzer sekilde senin şart koşmadıgın seyleri sunabilir... fakat cocuga "beraber" karar vermek bir yine beraber bir sorumluluk ustlenmektir, ondan gizli saklı cocuk sahibi olup "al bak!" demedin.
keza o ustundeki elbiseyi giyebilen bir kadın oldugunu bilerek evlendi, evlenince birden bire degisip başını kapat, bakkala gitme diyen eşlerden farkı yok kusura bakma ve burda sende de hata var bence, forumda hep diyoruz ya taviz tavizi dogurmus.
ustelik perdeleri kapattırmak vs. pek saglıklı bir ruh hali gostergesi degil gibi...
bunları yazıyorum cunku "sorun" olarak gosterip yazan, elestiren sensin. memnunum desen, benim saglıklı bulup bulmamam birseyi degistirmez, siz nasıl mutluysanız oyle olsun 3.kisilere zararı dokunmadıkca ilgilenmem derdim.
o yuzden diyorum ki bu evliligi o psikoloji ile surdurmeye deger mi degmez mi karar senin.
bazı konularda o kadar fedakarlık yapmıssın ki... tam tersine gun icinde kabullenebilecegin seyler de seni bunaltmaya baslamıs.
yerinde olsam psikiyatristi şart koşar başka türlü devam edemeyecegimi soylerdim.
fakat şu an zaten cinsel hayatınızın olmaması, iki arkadas olarak bile iletisim kurmamanız ve cocuklarla vakit gecirmedigi icin geleneksel olarak dusunceleri haricinde duygusal bir bag ve sorumluluk duymaktan uzak oldugu icin onun açısından boşanmak/resti görmek kolayca kabul edilebilir bir durum olur muhtemelen.
eger bu teklifi blöf degil fakat "oyunda kalmanın bir parcası olarak" rest cekmek seklinde yapacaksan sanırım biraz onu oyuna da dahil etmen gerekiyor...
bunun icin de hazır ailen varken onunla biraz başbaşa vakit gecirmek, sonrasında aileni yollayıp cocukların sorumlulugunu devretmek veya ailenle işin oldugu bahanesiyle onlarla cıkıp cocukları eşine bırakmak ondan bazı duyguların yeniden yeşermesine neden olabilir...
tabi ki o kadar emege hicbir olumlu sonuc alamadıgınla da kalabilirsin.
bu arada 2madde yazmıssın ya, kırılma fakat onun ailesi gelince de olay olmustu... bunu ona soylesen alacagın yanıt bellidir muhtemelen.
bence "neden benim ailem?" derken sorumlulugu boyle bolusturmek ya da bunu sorgulamak yerine "neden aileye güveniyoruz bu 2kisilik bir sorumluluk degil mi?" demek daha dogru olur.