- 31 Ağustos 2015
- 901
- 908
- 103
Merhabalar dert ortakları güzel hanımlar...şu an gözlerim yaşlı yazıyorum çünkü çok kötü hissediyorum kendimi. 4 aylık bir ilişkim var öncesinde de arkadaştık. Ama ben kendimi neden bu kadar yalniz hissediyorum bilmiyorum. Beni sevdiğine inanmıyorum sanırım. Sevgilim bıraksan 24 saat uyuyacak bir tip. Sürekli yorgun olduğundan dem vuruyor. Aynı iş yerinde çalışıyoruz tamam yeri geliyor gerçekten çok çalışıyor ama neden bu kadar yorgun anlamıyorum. Ayrıca ben istemesem görüşmeyecek gibi. Bugün izin günümüz istedim ki buluşalım hayatım desin yok beyefendi temizlik yapacakmış sonrasında yorgun olurmuş bende surat yaparmışım. Bahane bu.! Insan sevgilisi ile neden görüşmek istemez neden aramaz sadece mesaj yazar? Evlilikten bahsediyor beni çok sevdiğini söylüyor ama ben buna neden inanamıyorum? Şimdi bir arkadaşımın nikahından geldim onları görünce gözlerim doldu o kadar cok güzel görünüyorlardı ki. Kendimi o anda daha da yalniz hissettim. Yabancı bir şehirde doğru düzgün arkadaşı olmayan sevgilisi olan ancak onu hissetmeyen biriyim. Bu yalnızlık duygusu ile nasıl baş edecegim bilmiyorum. 33 yaşından sonra yeni bir hayata nasıl başlayacağım? Nasıl yeni şeylere adapte olacağım en önemlisi artık birilerine nasıl güveneceğim hiç bir fikrim yok. En kötüsü de asla bir yuvam olamayak hissi gerçekten sevip sevilene hissi...
illa hayatınız da birinin olması gerekmiyor.Hayatı paylaşabileceğiniz,ortak noktalarınızın çok olduğu biri olmalı..
ne hissediyorsunuz içinizde olumsuzluk ‘bu değil’ gibi hissiniz oluyor mu ?
gel de sarılayım 
