Ne hale geldik ......

Lereenim

Onur Üyesi
Pro Üye
17 Ağustos 2006
4.428
2.022
698
Hatay
" Eskiden" diye başlayan ve yüzümüzde mutluluk oluşturan "Ne günlerdi" diye devam eden

"Keşke dönebilsek " yada" Geri getirebilsek " le bitirdiğimiz cümleleri çok sık kullanır

olduk.


Ne hale geldik biz?

Nasıl günler geçiriyoruz?

Mahalle, komşu, dost, arkadaş, akraba kimse kimseyi tanımaz halde. Göz göze gelmeye çekinir,

bir gülümsemeyi, bir günaydını, bir merhabayı esirger olduk.

Asabiyet, hırs,duyarsızlık, bencillik hat safhada. Para yüzünden annenin, babanın, kardeşlerin birbirini

görmediği, menfaat yüzünden komşulukların, arkadaşlıkların, dostlukların bozulduğu bir dünyada

yaşar olduk.


Saygının, sevginin, hoşgörünün, vicdanın ruhları şad olsun.

Bu kadar zormu İNSAN olmak.

Biz böyle değildik, neden eskiye özlem duyalım.

Sandığa koyup kilitlediğimiz bu değerleri artık çıkarmanın zamanı gelmedimi ?

Lütfen , haydi hep birlikte, yeniden başlayalım.

İNSAN olalım. Lereenim......
 

Katılıyorum ama o hayat şartlarını da biz bu noktalara getiriyoruz bence.
Yaş ilerledikçe anlıyor insan bazı şeyleri (yaşınıza saygım sonsuz HanimKelesimiGetir ) kendi açımdan.
Çocuk sahibi olduktan sonra anladım ki hayatımda ne kadar gereksiz şeylere üzüldüğümü...
Anne - baba değerini... aslında ne kadar bazı şeyleri göz ardı ettiğimi...

Herşey elimizde..
Bugün bana selam verene ve gülümseyene bende aynı şekilde yanıt veriyorsam benim için sorun yok.
Ancak bana surat asana ve somurtana gülümseyerek yaklaşabiliyorsam işte bu başarıdır...

Bence kilit nokta burada!
Tahammülsüzlük... Kimsenin kimseye tahammülü yok.
Surat mı astı - çok umrum bende asarım olur biter...

Halbu ki bir gülümseme bile nelere kadir!
 

Katılıyorum bu durıma gelmesine yine bizler sebeb olduk aslında.
Bir sabah otobüse bindiğimize şoföre günaydın diyemiyoruz desek aslında ne kadar güzel olurdu.
Dediğin gibi kimsenin kimseye ne saygısı nede sevgisi kaldı,kardeş kardeşe sırt çevirir oldu..
Mutluluk her geçen gün elimizden kayıp gidiyor aslında..
 
Tek taraflı bakış açısından da kaynaklı.
Karşı tarafın ne yaşadığını bilmeden, anlamadan yargılıyoruz insanları.
Altını çiziyorum "yargılıyoruz!"
Büyük-küçük, yaşlı - genç ayırd etmeksizin herkes birbirini yargılıyor.
Önyargı ile yaklaşıyor.

Belki de bizim gözümüze sokulanlar doğrultusunda bu böyledir, onu da bilemiyorum...
Toplumsal olarak bir farklılaşma var.
 
Ahh ahh.. insanlar şekilleniyor.
Eskiden insanlar iyiydi şimdi şeytanlaşıyor gitgide. Kime inanacağını güveneceğini bilemiyorsun ki... Karşındakine gülüyorsun sonsuz saygı sevgi sunuyorsun sonra bakıyorsun arkandan konuşuyor , kendi menfaatini düşünüyor , senin üzülceğini bilsen bile kendine göre hareket ediyor. Ve en kötüsü bunları en yakınların yapıyor , taş uzaktan gelmiyor. Sonra sende ona göre şekillenmeye başlıyosun artık etkiye tepki olayına dönüyor yavaş yavaş karakter değiştirmeye başlıyorsun.Dedikleri gibi sende herkesleşiyorsun artık. Benim hayatta tanıdığım tek değişmeyen insanlar köydeki yakınlarım. Bu zamana kadar ne saygı , sevgi ,kardeş samimiyeti , hep insanın yanında olmak nedir onlarda kaldı. Yani herşey eskilerde kaldı....
 
Gerçekten ne hale geldik. İnsanlığımızı unuttuk. Umarım en kısa zamanda eski günlerdeki gibi yaşarız
 



Katılıyorum, bir gülümseme ve biraz sevgi.
 



Yazdıklarınıza katılıyorum ama umursamamak , tahammülsüzlük , vicdansızlık bizleri bu günlere getirdi galiba.
 
hiç evlenmeden önceki hallerimi özledim meğerse tek derdim yeni çıkan düşük bel pantolonun hangi rengini alsam mış :)
elin oğlu geldi bide sevdik dangozun neresini sevdiysem sonra oda pırrr şimdi bekle ki doğru insan çıksın
 
ne kadar guzel ne kadar icten yazmissiniz..ve ne yazik ki cok haklisiniz..hersey eskide kaldi..38yasindayim.ve cocuklugumu gencligimi simdiki nesille karsilastirdigimda cok uzuluyorum.ve kizima hep eski zamanlarimi anlatiyorum.biz bilgisayar cocuklari degildik.cok oyuncaklarimiz yoktu.ben biraz daha sansliydim evet cunku benim babam memurdu ve istedigim herseyi alirdi.ama ben hic unutmam bir arkadasimin bebegi yoktu onunla evcilik oynarken ben cay takimlarimi bebeklerimi alir yanina giderdim ve hepsini ona verirdim.neden mi ..elinde orguden yapilmis karpuzunu bana versin diye..paylasirdik.kiskanmazdik.acirdik.merhametimiz vardi.buyuge saygimiz ..simdi herkesin elinde bir telefon bir tablet..misafirlikte bile sohbet yok millet birbiriyle yarisir halde..kim nereye gitmis kim ne yapmis..bir fesatlik bir merak. Sosyal medya insanlari asosyal yapmis.aldatmak basitlesmis..her yerde bir kolay erisim..ulke durumu malum..bazen bunlari dusununce iyiki bir cocugum var diyorum..korkuyorum..iyi gunler gorsun diliyorum.hergun bin tembihle ugurluyorum okula..cunku guven yok artik..niye boyle oldu insanlar bilmiyorum ama gercekten gelecek gunlerden dahada korkuyorum...ve sizi bu guzel yazinizdan ve duyarli davranisinizdan dolayi yurekten kutluyorum. .
 



Teşekkür ederim. Bebeği olmayan arkadaşınız bana çocukluğumu hatırlattı. Benimde yoktu ve olan arkadaşım da benimle paylaşırdı. Çocuklarımız iyi günleri hakediyor, umarım en kısa zamanda hepimiz silkelenip kendimize geliriz.
 
Umutlar biterse hayat biter...insallah yarinlar guzel olur..
 
Eski bayramlar nerede, komşu ziyaretleri, ikramlar. Misafir gelmesin diye evden uzaklaşmalar hatta kapı açmamalar. Nasıl bir zamandayız.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Popüler Konu Dr. Felice Gersh, PCOS SOS adlı kitabın özeti.
9 10 11
Yorumlar
206
Görüntüleme
74K
mucizelerbenibulur
Diyet
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
6K
clara
Doğuma Hazırlık Kız bebek isimleri 2017
Yorumlar
3
Görüntüleme
9K
Nazanen
Amerikan tarihi
Yorumlar
0
Görüntüleme
3K
Elif
  • Kilitli
herkesin okumasi gerekn bir hikaye../konu tekrarı
Yorumlar
8
Görüntüleme
18K
Mune
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…