Merhaba arkadaslar. bir derdim var bolumunu uzun zamandir takip ediyorum. Burada herkes birbirinin psikologu sanki bunu gorunce uye olmak istedim.. umarim bana da yardimci olursunuz.
son gunlerde herkese karsi nefret doluyum, cabuk sinirleniyorum, buyuk kucuk dinlemeden parliyorum. Annemin laflarini bile kaldiramayacak duruma geldim. En ufak bir soze alinabiliyorum.. ben boyle degildim. Civil civil kiz gitti yerine hayattan bir beklentisi olmayan, herseyin anlamsiz oldugunu dusunen, ölen insanlara ozenen biri geldi. Ne yapacagimi sasiriyorum. Mutsuzum.. hem de coook.
21 yasindayim keske bu kadar kisa hayatimda o kadar yaralayici hadiseler yasamasaydim. Keske yasitlarim gibi kipir kipir olabilseydim. Keske gelecege dair bir umudum olsaydi . Yok, hep hayal kirikligi hep hayal kirikligi. Sükürsüzlük mü simariklik mi ne bilmiyorum. Bildigim tek sey mutsuz oldugum, kalbimin ruhumun sagliksiz oldugu..
yalniz disariya cikmama izin yok, okul yok, is yok. Herkesin hayati var benim yok. Ben sadece bana cizilen dairenin sinirlari icerisindeyim.. bir iki tane oyuncak var elimde baska birsey yok. Evde yaptigim diyetten, basimi kapatmak istememe kadar karsi cikiliyor. Kendimi o kadar degersiz, o kadar bos hissediyorum ki. Bir kukladan farkim yok... Ben iyilesecegimi de hic zannetmiyorum.. bu ic sıkıntılariyla, bu degersizlikle yasamaya alismaliyim sanirim. Cunku beklentilerimin, umutlarimin bosa ciktigini gorunce yasanan hayal kirikligi cok daha yikici oluyor. En iyisi istememek, en iyisi hayatimin son bulacagi gunu beklemek.. yapacak baska hic bir sey yok. Simdi diyeceksiniz ki biz ne yapalim.. sadece icimi dokmek istedim. Uzun oldu kusura bakmayin. Okudugunuz icin de sag olun...
fazla abartıyorlar bir insanın özgürlüğünü elinden bu şekilde almaları 
buna hakları yok bence tamam korursun kuralların olur ama bu şekilde olmaz bence çok yanlış
