Ne Olur Bir Fikir Ne Olur Bir Yardım Eli

madamkakao

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
3 Temmuz 2017
9
15
3
35
Öncelikle sizden ricam, yeterince ağır bir yaşam yaşıyorum, ne olur kırıcı cümleler yazmayın. Lütfen.
Arkadaşlar, bir kadın olarak maalesef asla tutunamadim su hayatta. Ilk önce ailem tarafindan sürekli asagilandim. Büük derecelerle üniversite kazandım,kadın başıma koskoca istanbula gidip hem okulumu okudum hem okul yurt masrafı için çalıştım, ama hep ailem tarafindan bi ise yaramadigim gibi cumlelerle asagilandim. Her gün hakaretlere, asagilanmalara maruz kaldım. Bir gün çok hastaydim, mecbur hastaneye gittim, ilaç aldım, ilaç parası babamin emeklisinden kesilmis, beni aradı, geçmiş olsun diyeceğine neden ilaç alıyorsun maasimdan kesilmis ne aldın böyle nasıl bi ilaçmis bu dedi.. para dediği de 20 lira falan..
Karşıma tam beni sarmalayacak biri cıktı. Yani ben öyle sandim. Üniversite biter bitmez evlendim. Artık beni asagilayan ailem yoktu. Üç sene çok ama çok güzel geçti. Gerçekten yaşadığımı hissettim ama son 2 senedir o da klasik bir erkeğin kadını aşağılaması rolune büründü.. ailemin yaşattığı aşağılık psikoljisini yasatmaya başladı. Yemin ediyorum kendimi gerçekten de aşağılık hissediyorum artık, dışarı çıkmak istemiyorum, gülmek bile istemiyorum.. hatta yavaş yavaş nefes almaktan vazgeçme noktasına geldim.. aslında ben artık yaşamak istemiyorum..


Lütfen kırıcı cümleler yazmayın..
 
Sana biz degil iyi bir psikiyatri doktoru ve psikolog yardim eder ,
Herkesin hayati toz pembe degil,
Bosanirsin olur biter ,tek basina ayakta durmayi ogren
 
Esinizin de degismesinin sebebi siz olmayasaniz ? Kirmak yada yermek amacli yazmiyorum yanlis anlamayin sakin
Ama aileniz yuzunden kendinize olan guveniniz kaybolmus , buyuk ihtimalle bunu karsinizdaki insanlara yansitiyorsunuz , karsinizdaki de esiniz bile olsa uste cikip sizi hor gormeye baslamis
Bi terapiye baslasaniz ayaklariniz uzerinde dimdik dursaniz esiniz duzelir bence yada duzelmiyorsa da kendinizde bulacaginiz gucle defeder hayatinizi bastan kurarsiniz
 
en büük eksikligim de bu aslında. maalesef calismiyorum. keşke en basında calissaydim da bu noktalara gelmeseydim, kimseye muhtaç olmasaydım. keske
Fırsatın varsa tatlım bi is ara bence bana en mantıklısı o geliyor kadın ne kadar çalışırsa o kadar kendini güvende mutlu kendinden emin hisseder Esin'e gelince ona anlat ben böyle seyler söyleneni istemiyorum de direk söyle hoşlanmıyorum ben de
 
Esiniz napiyor ki size?
Belki düşündüğünüz kadar kotu degildir ama siz ailenizin yasattiklarini unutamadiginiz icin oyle yorumluyorsunuzdur.
Profesyonel destek dusunebilirsiniz.
Hem universiteyi de bitirmissiniz calisabilirsiniz size cok iyi gelecektir eminim.
 
Esinizin de degismesinin sebebi siz olmayasaniz ? Kirmak yada yermek amacli yazmiyorum yanlis anlamayin sakin
Ama aileniz yuzunden kendinize olan guveniniz kaybolmus , buyuk ihtimalle bunu karsinizdaki insanlara yansitiyorsunuz , karsinizdaki de esiniz bile olsa uste cikip sizi hor gormeye baslamis
Bi terapiye baslasaniz ayaklariniz uzerinde dimdik dursaniz esiniz duzelir bence yada duzelmiyorsa da kendinizde bulacaginiz gucle defeder hayatinizi bastan kurarsiniz


belki de dediginiz gibidir, bilmiyorum. bir-çok kez onurumu, yaşama sevincimi kırdı. çıkıp özür dilese, her şeyin çok daha güzel olacağını soylese bile ben ona her baktigimda içim yanacak, aciyacak. Dediginiz gibi o gücü bulup her şeye yeniden merhaba demem gerekiyor.
 
belki de dediginiz gibidir, bilmiyorum. bir-çok kez onurumu, yaşama sevincimi kırdı. çıkıp özür dilese, her şeyin çok daha güzel olacağını soylese bile ben ona her baktigimda içim yanacak, aciyacak. Dediginiz gibi o gücü bulup her şeye yeniden merhaba demem gerekiyor.
Yapabiliyorsaniz terapiye gidin bir psikologa , maddi olarak karsilayamam derseniz cok duzgun kisisel gelisim kitaplari var gercekten ise yarayan , alin okuyun
Sizi anlayabiliyorum , aile maalesef cok onemli bu yuzden bas bas bagiriyoruz iste her onune gelen cocuk yapmasin diye , hayqtinizi mahvetmisler ama duzeltmek sizin elinizde
Artik olgun bir kadinsiniz , kolay degil ama zor da degil , gercekten isterseniz kendinize g7veninizi kazanip kocanizin karsisinda dimdik durabilirsiniz
 
Yaşadıklarımız birazda kendi elimizde. Karsimizdaki bizi asagiliyacinda aşağılık olmuyoruz aksine o kendi kişiliğini ortaya koyuyor. Kendinizi dibe çekmek için değil değerli görmek için bahaneler arayın.
 
Hangimizin derdi yok ki?? Senin en büyük eksikliğin bir işinin olmaması. Geçmişteki kötü günleri düşündükçe daha da dibe batarsin. Bir iş bul kimseye ihtiyacın olmasın. İlk önce sen kendini sev kendine saygı duy. Baban ilaç parası için kızmış ya hiç mi iyilikleri olmadı sana bence bu açıdan düşün. Ve inan hiç kimse göründüğü kadar mutlu değil.
 
Acele iş bulun asgari ücret olsa bile

Kimseye minnetiniz olmazsa sesiniz daha çok çıkar

Bu adama mecbur olmasanızkendinizi ezdirmezsiniz siz de
 
Öncelikle sizden ricam, yeterince ağır bir yaşam yaşıyorum, ne olur kırıcı cümleler yazmayın. Lütfen.
Arkadaşlar, bir kadın olarak maalesef asla tutunamadim su hayatta. Ilk önce ailem tarafindan sürekli asagilandim. Büük derecelerle üniversite kazandım,kadın başıma koskoca istanbula gidip hem okulumu okudum hem okul yurt masrafı için çalıştım, ama hep ailem tarafindan bi ise yaramadigim gibi cumlelerle asagilandim. Her gün hakaretlere, asagilanmalara maruz kaldım. Bir gün çok hastaydim, mecbur hastaneye gittim, ilaç aldım, ilaç parası babamin emeklisinden kesilmis, beni aradı, geçmiş olsun diyeceğine neden ilaç alıyorsun maasimdan kesilmis ne aldın böyle nasıl bi ilaçmis bu dedi.. para dediği de 20 lira falan..
Karşıma tam beni sarmalayacak biri cıktı. Yani ben öyle sandim. Üniversite biter bitmez evlendim. Artık beni asagilayan ailem yoktu. Üç sene çok ama çok güzel geçti. Gerçekten yaşadığımı hissettim ama son 2 senedir o da klasik bir erkeğin kadını aşağılaması rolune büründü.. ailemin yaşattığı aşağılık psikoljisini yasatmaya başladı. Yemin ediyorum kendimi gerçekten de aşağılık hissediyorum artık, dışarı çıkmak istemiyorum, gülmek bile istemiyorum.. hatta yavaş yavaş nefes almaktan vazgeçme noktasına geldim.. aslında ben artık yaşamak istemiyorum..


Lütfen kırıcı cümleler yazmayın..
Büyük derecelerle üniversite kazandım demişsiniz. Hangi bölümden mezunsunuz? Bence ilk yapmanız gereken şey düşük ücretli bile olsa bir iş bulmak. Özgüveninizi yeniden kazanmanız gerekiyor. Kendinize bakın, kendi paranızı kazanın, psikoloğa gidin. Kendi ayaklarınızın üstünde durmaya başlayınca da evliliğinizi tekrar gözden geçirin derim ben. Ailenizden size pek yardım geleceğini düşünmüyorum ben.
 
Eşinizle ne boyutta sorun yaşadınız bilsek ona göre yorum yaparız aslında.


Üzüntüden, her şeyi özet geçmişim evet.. eşimle çok büyük aşk yaşayarak evlendik. evlenmeden once 1 sene sevgililik, 6 ay nişanlık dönemi oldu. Evlendik. Evet arada sorunlar sıkıntılar oldu ama her insanın her çiftin yaşayacağı sorunlar. Ilk 3 yıl gayet güzel gidiyordu.. özel günler hatirlanir, hediyeler alınır.. tatiller,gezmeler, beraber vakit gecirmeler.. ama zamanla, eşim hediye almamaya başladı, sonra berber vakit geçirmemeye başladı, sonra cümleleri azaldı, muhabbet etmez oldu. Zamanla uzaklaştı benden.. bunları fark ettikten sonra ,sorun ne, ne olur anlat konuşalım, sorun benden kaynaklı ise soyle, soylemeden olmaz,evlilik koçu doktor vs gidelim çözmeye calisalim., dedim fakat her defasında sorun yok dedi. Belli bi zaman sonra da hakaretler, asagilamalar.. hor görmeler,bagirmalar, üstelik yok yere. Inanın yok yere. Mesela akşamdan kalma kahve bardaklarını sabah yikamdigim için bana bagirmalar. Bu gibi basit sebeplerden büyük kavgalar çıkarmalar..

Artık dayanacak, kaldıracak bir onurum gururum kalmadı benim.
 
Yuksek derecelerle universiteyi neden kazandiniz? Hem okuyup hem yurt parasi icin calisip turlu zorluklara neden katlandiniz. 3-5 yildir evde oturmak icin mi. Siz once kendi emeklerinize saygi duyun. O kadar emek eziyet nereye gitti? Birakin aileyi kocayi once kendi kendinize deger verin. Baskalari size deger bicmesin.
 
Back
X