- 3 Temmuz 2017
- 9
- 15
- 3
- 35
- Konu Sahibi madamkakao
-
- #1
Çalışıyor misin bir yerde
Fırsatın varsa tatlım bi is ara bence bana en mantıklısı o geliyor kadın ne kadar çalışırsa o kadar kendini güvende mutlu kendinden emin hisseder Esin'e gelince ona anlat ben böyle seyler söyleneni istemiyorum de direk söyle hoşlanmıyorum ben deen büük eksikligim de bu aslında. maalesef calismiyorum. keşke en basında calissaydim da bu noktalara gelmeseydim, kimseye muhtaç olmasaydım. keske
Esinizin de degismesinin sebebi siz olmayasaniz ? Kirmak yada yermek amacli yazmiyorum yanlis anlamayin sakin
Ama aileniz yuzunden kendinize olan guveniniz kaybolmus , buyuk ihtimalle bunu karsinizdaki insanlara yansitiyorsunuz , karsinizdaki de esiniz bile olsa uste cikip sizi hor gormeye baslamis
Bi terapiye baslasaniz ayaklariniz uzerinde dimdik dursaniz esiniz duzelir bence yada duzelmiyorsa da kendinizde bulacaginiz gucle defeder hayatinizi bastan kurarsiniz
Yapabiliyorsaniz terapiye gidin bir psikologa , maddi olarak karsilayamam derseniz cok duzgun kisisel gelisim kitaplari var gercekten ise yarayan , alin okuyunbelki de dediginiz gibidir, bilmiyorum. bir-çok kez onurumu, yaşama sevincimi kırdı. çıkıp özür dilese, her şeyin çok daha güzel olacağını soylese bile ben ona her baktigimda içim yanacak, aciyacak. Dediginiz gibi o gücü bulup her şeye yeniden merhaba demem gerekiyor.
Büyük derecelerle üniversite kazandım demişsiniz. Hangi bölümden mezunsunuz? Bence ilk yapmanız gereken şey düşük ücretli bile olsa bir iş bulmak. Özgüveninizi yeniden kazanmanız gerekiyor. Kendinize bakın, kendi paranızı kazanın, psikoloğa gidin. Kendi ayaklarınızın üstünde durmaya başlayınca da evliliğinizi tekrar gözden geçirin derim ben. Ailenizden size pek yardım geleceğini düşünmüyorum ben.Öncelikle sizden ricam, yeterince ağır bir yaşam yaşıyorum, ne olur kırıcı cümleler yazmayın. Lütfen.
Arkadaşlar, bir kadın olarak maalesef asla tutunamadim su hayatta. Ilk önce ailem tarafindan sürekli asagilandim. Büük derecelerle üniversite kazandım,kadın başıma koskoca istanbula gidip hem okulumu okudum hem okul yurt masrafı için çalıştım, ama hep ailem tarafindan bi ise yaramadigim gibi cumlelerle asagilandim. Her gün hakaretlere, asagilanmalara maruz kaldım. Bir gün çok hastaydim, mecbur hastaneye gittim, ilaç aldım, ilaç parası babamin emeklisinden kesilmis, beni aradı, geçmiş olsun diyeceğine neden ilaç alıyorsun maasimdan kesilmis ne aldın böyle nasıl bi ilaçmis bu dedi.. para dediği de 20 lira falan..
Karşıma tam beni sarmalayacak biri cıktı. Yani ben öyle sandim. Üniversite biter bitmez evlendim. Artık beni asagilayan ailem yoktu. Üç sene çok ama çok güzel geçti. Gerçekten yaşadığımı hissettim ama son 2 senedir o da klasik bir erkeğin kadını aşağılaması rolune büründü.. ailemin yaşattığı aşağılık psikoljisini yasatmaya başladı. Yemin ediyorum kendimi gerçekten de aşağılık hissediyorum artık, dışarı çıkmak istemiyorum, gülmek bile istemiyorum.. hatta yavaş yavaş nefes almaktan vazgeçme noktasına geldim.. aslında ben artık yaşamak istemiyorum..
Lütfen kırıcı cümleler yazmayın..
Eşinizle ne boyutta sorun yaşadınız bilsek ona göre yorum yaparız aslında.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?