Birebir aynısını yaşadım. Nurtopu gibi anksiyetem oldu.
TV izlemeyi bırakmıştım hala izlemiyorum o ayrı.
Abartıp müzik dinlemeyi bırakmıştım ilahi vs. dinlemeye başladım rock müzikten geçince biraz sert bir düşüş oldu sanırım ki en büyük zevkimdir müzik dinlemek. Neden yaptığımı dahi anlamadım.
Film,dizi alışkanlığım yoktu ama açsam izlerdim beğenirsem devam ederdim önceden o dönemde sadece dini bilgi öğrenmek için kaynaklardan videolar izliyordum.
Boş kaldığım her vakit ibadet yapmaya çalışıyordum.
İnsanların kahve zevkine bile laf etmeye başlamıştım.
Tabiki de kaldıramadım çünkü altı boş öğretilmemis ve öğretilmemis bir çok bilginin eksikliği ile sert geçiş yaptığım hayat beni dumura psikolojik olarak uğrattı.
Yaşadığım dönemin olumlu taraflarını filtreleyerek yola devam etme tarafını seçtim. Kaldıramadım o kadarını çünkü ya henüz hazır değildim ruhen.
İsraf etmeden yola devam etmeyi,hem ahiret hem fani dünya için çalışmam gerektiğini bunun bir denge üzerine olması gerektiğini öğrendim.
Kendimden başka canlı varlıkların yaşamlarını kolaylaştırmaya, yardımlara vesile olmaya çalıştım benim için bu geçici dünyayı anlamlı kılan şeylerden biri de buydu.
Sadece namaz kılmak, zikir çekmek ile Allah'ı anmadığımızı onun yarattığı diğer canlı,cansız güzelliklere de bakarak onu anıp sukredebilecegimi öğrendim.
Küçük bir yaşta egitimler görerek bu tarzda bir hayat yaşasaydım bu kadar zorlanmazdım.
Ama birden fazlası ile yüklenince bende de çoğu şey anlamını yitirmiş gibi olmuştu. Ve dengem bozulmuştu. Onun için sizi çok iyi anlıyorum.