Valla kızanlar olacaktır belki ama çok uzun emzirmeyi düşünmüyorum emzirmeyi kesince de bu sorun ortadan kalkar diye düşünüyorum emmek için uyanıyor çünkü.sonra odasında yatıracağım şuan emdiği için yanımda yatıyor ve sık kalkıyor
Cocuk olunca eşinizi 2.plana atmışınız.Çocuk 24 saat ayakta degil dimi?
Sadece ben değil ama eşim de 2.plana attı kendini .onun yakınlaşma isteği de çok seyrek oluyor
Hem yardım eden ve hiçbşeye karışmayan eşiniz var hemde araba kullanabiliyosunuzEvde durmak bunaltıcı evet,çalışırken bu kadar dert etmiyordum ve bu kadar soğuk değildim eşime karşı.özgürlüğüm kısıtlanmış gibi hissediyorum,yalnız hissediyorum.aslında imkanlarım var çocuğu al çık gez ye iç.eşim hiçbişey demez ama yapmıyorum hep evdeyim.çocığu toparlayıp arabaya binmek bile gözümde büyüyor.ayrıca park kafe avm çıksam gezsem de açmıyor içimi çünkü yine evdeki beni gezdiriyorum yanımda,birileri ile dertleşmeye ihtiyaç duyuyorum ama çevrem çalışıyor, arkadaşlarımın evleri çoook uzak semtlerde bebeyle cesaret edemiyorum uzak mesafelere gitmeyi çünkü araçta kısa süre sonra ağlıyor uzun araç kullanamıyorum bebeyle ilgilenen biri olmayınca.ben de evin yakınlarında takılmak zorundayım haliyle tek
Cheescake2
Benim kızımda iki yıl boyunca emdiği sürece çılgınlar gibi uyandı. Ben çözümü onun odasına yatağının dibine bi yer yatağı yapmakla buldum. Altıncı ayında kendi odasına kendi yatağına geçirdim. Her gece mutlaka bi saat de uğraşmam gerekse onu yatağında uyuttum,ben eşimle beraber uykuya geçtim hep ,dolayısıyla ne cinsellik ne aramızdaki bağ zarar gördü,gece dayanabildiğim kadar genelde 3e kadar vs her uyandığında yanına gidip emzirip uyuttum üçten sonra artık çok yorulunca da yerdeki yatağa koynuma alıp uyudum kızımı. İki yıl böyle geçti ve o yatak dört buçuk yaşına kadar kızımın odasında yerde kaldı. Hasta oldu orda yattık gece beni aradı yanına gittim ateşli olurdu gözümün önünde olsun diye dibinde uyudum. Ama uykuya hep eşimle başladım ilk iki üç saat ona sarılarak uyudum. Hatta kızım yatak odamız için “Anne ile baba odası” kendi odası için de “Annem ile benim odam” diyordu :)) eşimden uzak kalsam muhtemelen sizin gibi mutsuz depresif olurdum,atalet halinden çıkın bişiler yapın kendiniz için.
Yatak ayırma ile hızlandı süreç zaten,farkındayım ama önüne geçemedim bahsettiğim gibi ameliyattı,sınavdı,ardından bebekti derken spontane gelişti ancak şimdi de bunu düzeltmek için yakınlaşmaya çalışmak hiç içimden gelmiyor.ben bu isteksizliği kırmak istiyorum da harekete geçesim gelmiyor içimden
iyi de bu adam hayatımda yokken de çok arkadaşı olan biri değildim. arkadaş dediğin şey de gökten yağmıyor. ben nişanlımın yanına damlamakta veya onun benim yanıma damlamasında bi sakınca görmüyorum. zaten en güzel vakti beraber geçiriyoruz.
Lohusa depresyonu olabilir belki.
e iş güç, aileler, dedikodu :), siyaset, sinema... bi sürü şey var. ülkede her gün gündem değişiyor yani konu bitmez.
