artık yoruldum cümle kurmaya bile metalim yok, sizlerden duyacağım cümlelere ihtiyacım var belki içim ferahlar azıcık.
Aldatılmayla biten bir evlilik 2 küçük çocuk, yeni bir evlilik onda da şiddet eğilimli bir ruh hastasının mahvettiği 9 ay. Anlaşmalı boşandım kesinleşmesini bekliyorum kararın. Bilmediğim bir yere taşındım eylül ayında yeni bir işyeri...
Annem babam yanımda ama destekler mi köstekler mi belli değil. Babamın sinir eden hareketleri herşeye karışması, çocuklarımın onlar var diye daha da şımarmaları.....
Gidin desem gidecekler ama tek başına bir bayan olarak herşeye yetişememek korkutuyor bir yandan ama onlarla da bir arada olmuyor. Yani neresinden tutsam elimde kalıyor hayatım.
Kendime saygım dedim hak etmediğim şeyleri yaşatanları şutladım hayatımdan ama biri 2. Sınıf öbürü okulöncesi 2 çocukla bir başıma ne yapıcam ne edicem bilmiyorum.
1. Sınıfa giden büyüğümle daha zor, öğlen al geri bırak, 3 de al. Nereye koyucam. İşyerine getiriyorum hoş olmuyor, zaten söz de dinlemiyor sağolsun. Etüt merkezi gibi bir yer yok. Bakıcı bulsam kimseyi tanımıyorum. Ki zaten yine eve benim götürmem gerek ev okuluna çok yakın değil.
Ağlamak bağırmak istiyorum, yada yok olup gitmek.... rabbim affetsin.