Ne yapacağımı bilemiyorum... Boşanmak mı? Boşanmamak mı? İnsanlar değişirmi.

albusebu

istemek başarmanın yarısı
Kayıtlı Üye
29 Temmuz 2011
493
57
68
İstanbul
Kızlar Merhabalar,

Acil olarak fikir ve tecrübelerinize, bilgilerinize ihtiyacım var...

Ben eşimle severek isteyerek evlendim. 31 yaşında, iki çoçuklu, çalışan ve ayakları üzerinde durabilen, kendi ailemden destek gören bir bayanım.
Benim sorunum daha öncede buraya yazmıştım.

* eşimde şiddet gördüm (1 kere fakat eşek sudan gelinceye kadar)(bu olaydan annemlerin evine gitmek zorunda kaldım çünkü evden kovdu. fakat ailemi büyüklerimden hiç bir şekilde özür dilemedi. sadece benden diledi
* ağıza alınmayacak hakaretler edilmekte
* artık bizimle aynı sofraya oturulmamakta
* çoçuklarına bile şefkat göstermemekte
* anneme, babama sürekli, ablama ve hatta oğluma sürekli beni şikayet etmekte
* üniversite arkadaşı gibi yaptığı bütün elekt. su. vs. harcamaların yarı parasını benden istemekte,
kaldı ki, ben zaten aldığım tüm maaşı aileme gönül rahatlığıyla harcağım halde
* canı sıkılınca benim evim, benim arabam... benim benim benim cümlelerini çok kurabilen
* fakat evlendiğimizde hiç birşeyimiz yoktu bunların ikisini de emeklerimizde ikimiz yaptık
* bu arada boşanırken de kesinlikle hiç bir talebim yok... evden bir çeketimi alıp çıkacağım. herşeyi de ona bırakacağım.
* çoçuklarımda bende kalacak, çünkü bakabileceğini bende kendisi de düşünmüyor

ben eşime bir çok kere yapma, yakışmıyor inciniyorum dediğim halde bu böle devam etti. hatta anneme ve babama kadar şikayete gitti. fakat ağzı alınmayacak üslüp ile ... eşim 42 yaşında üniversite mezunu..

en sonunda sessizce avukatıma söledim artık olmuyor diye. avukatım aramış anlaşmalı olarak boşanmak ister müvekkilem diye.. dün akşam yalvarıyor bir daha olmayacak lütfen yapamam, haklısın vs.

bugün avukatın ofisine bunu konuşmaya gideceğiz. fakat eşim sensiz yaşayamam diyor kesinlikle yanaşmayacağım diyor.

acil olarak fikirlerinize ihtiyacım var
 
bu arada ailemde kesinlikle bizimle konuşacak ve bize söz verecek sana daha böle davranmayacağı için demekte
 
Üzüldüm..
Ama ne yazık ki boşanma konusu olaya girince ayaklara kapanan insanlar düzelmez bir süre düzelmiş gibi yapar ve yine aynı noktaya döner.Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Hakkınızda hayırlısı olsun zor bir adam eşiniz belli hani elle tutulur bir yanı yok gibi evlilikte ayrıca 42 yaşından sonra kimsenin değişeceğini zannetmiyorum
 
o kaybetme korkusu yaşamamış şimdiye kadar,kararlı görünün burnu sürtsün,çocukların hatırına deneyebilirsiniz bi kere daha belki,Ama dayak olayı.... bilmiyorum! bu konuda 2. bir şans veremem eşime yoksa onurluyum diyemem ki, özsaygımı kaybedersem yaşayamam bi tek buna takılıyorum
 
düzeleceğini hiç sanmıyorum,
illaki göstermelik 1-2 yıl düzelir ama,sizin güçsüz olduğunuzu farkettiği ilk anda eski haline döner.

boşanıp ,boşanmamanız konusunda birşey diyemem,siz daha iyi bilirsiniz.

ama eğer boşanma kararı alırsanız,sakın sahip olduğunuz herşeyin yarısını almadan boşanmayın.
 
Kızlar Merhabalar,

Acil olarak fikir ve tecrübelerinize, bilgilerinize ihtiyacım var...

Ben eşimle severek isteyerek evlendim. 31 yaşında, iki çoçuklu, çalışan ve ayakları üzerinde durabilen, kendi ailemden destek gören bir bayanım.
Benim sorunum daha öncede buraya yazmıştım.

* eşimde şiddet gördüm (1 kere fakat eşek sudan gelinceye kadar)(bu olaydan annemlerin evine gitmek zorunda kaldım çünkü evden kovdu. fakat ailemi büyüklerimden hiç bir şekilde özür dilemedi. sadece benden diledi
* ağıza alınmayacak hakaretler edilmekte
* artık bizimle aynı sofraya oturulmamakta
* çoçuklarına bile şefkat göstermemekte
* anneme, babama sürekli, ablama ve hatta oğluma sürekli beni şikayet etmekte
* üniversite arkadaşı gibi yaptığı bütün elekt. su. vs. harcamaların yarı parasını benden istemekte,
kaldı ki, ben zaten aldığım tüm maaşı aileme gönül rahatlığıyla harcağım halde
* canı sıkılınca benim evim, benim arabam... benim benim benim cümlelerini çok kurabilen
* fakat evlendiğimizde hiç birşeyimiz yoktu bunların ikisini de emeklerimizde ikimiz yaptık
* bu arada boşanırken de kesinlikle hiç bir talebim yok... evden bir çeketimi alıp çıkacağım. herşeyi de ona bırakacağım.
* çoçuklarımda bende kalacak, çünkü bakabileceğini bende kendisi de düşünmüyor

ben eşime bir çok kere yapma, yakışmıyor inciniyorum dediğim halde bu böle devam etti. hatta anneme ve babama kadar şikayete gitti. fakat ağzı alınmayacak üslüp ile ... eşim 42 yaşında üniversite mezunu..

en sonunda sessizce avukatıma söledim artık olmuyor diye. avukatım aramış anlaşmalı olarak boşanmak ister müvekkilem diye.. dün akşam yalvarıyor bir daha olmayacak lütfen yapamam, haklısın vs.

bugün avukatın ofisine bunu konuşmaya gideceğiz. fakat eşim sensiz yaşayamam diyor kesinlikle yanaşmayacağım diyor.

acil olarak fikirlerinize ihtiyacım var


düzelmez ablacım düzelmeeezz hiç gençliğine yazık etme ararsın bu yaşlarını daha sonra
bikere işin içine şiddet girdi mi hemen bırakacaksın kimsenin kimseyi böyle aşşalamaya hakkı yok
bak ne güzel demişsin ayakları üzerinde duran ailemden destek gören vs. diye hiç muhtaç değilsin o adamdan bir an önce kurtar kendini çocuklarına da huzurlu bir ortam yarat yazık onlara da...
 
Bu konuda kötü olsa da tecrübesi olanlar daha iyi bilir ama kimden duyduysam bu aşamaya gelindikten sonra işlerin bir daha yoluna girmediği...
Kalbinizi ve mantığınızı ortaya koyup düşünmelisiniz...
 
Bir iki tane olsa yaşadığınız olumsuzluklar tamam düzelir denilebilir ama
maalesef epey bir çokmuş.Üstelik eşiniz bütün sınırları zorlamış.
Bana da pek düzelir gibi gelmedi.
 
Konuyu iki gün önce açmışsınız,gittiniz mi avukatla görüşmeye.
Ne karar verdiniz merak ettim.
İnşaallah hakkınızda hayırlı gelişmeler olur.
 
acıkca yazıyorum belki değişir umuduyla bu evliliği surduyorum .benımde cok guzel giden bi evliliğim vardı 3yıllık evliyim eşimi 6yıldan berı tanıyorum,çok severek evlendim.ancak su son 4aydır sizinkisi kadar şiddet gormesemde tartısmalarımızda ara ara tokatlar yedım ,beyfendi haksız oldugu ortaya cıkınca dayağa meyıllı olmaya basladı ..ancak sunu belirtmek isterım ki eşimle yaptıgımız bu evlilik iki aile tarafından asla kabul görmedi... annem bana bu eve geri donusun ancak kefeninle olur dedi... benim bir işimde yok..
bende en sonunda dayanamayıp özellıkle k.validemin döz oğlum döv ben elini kolunu tutarım demesınden sonra evi terkettim ama annemlere bişey diyememiştim haliyle sonra eşim ne af dilemelerle eve geri getirdi beni,bidaha olmayacak annemlerin ablamın gazına geldımde ondan vurdum dedi ,ben 5yasında cocugum yaa hemen ınandım..herkes kendi iradesinden sorumlu sonucta..onun benımle hayatı bundan sonra ''mülakattan''ibaret olacak.. ben bir iş sahibi olayım once bakalım..eger bidaha böyle bi şiddete maruz kalırsam ailem arkamda olmasa bile işim var derim en azından ,bosanmayı göze alıcam boylece

kısaca işiniz var ve aileniz arkanızda.. ancak ortada cocuklar var..bilemiyorum çok zor bi karar olsa gerek sizin için...
 
Ben pek ayrılık yanlısı olmamama rağmen...
Sanki sizin aradaki saygınız bitmiş gibi..
Eşinizi siz daha iyi tanıyorsunuz en iyi kararı siz verirsiniz...
 
Kızlar Merhabalar,

Acil olarak fikir ve tecrübelerinize, bilgilerinize ihtiyacım var...

Ben eşimle severek isteyerek evlendim. 31 yaşında, iki çoçuklu, çalışan ve ayakları üzerinde durabilen, kendi ailemden destek gören bir bayanım.
Benim sorunum daha öncede buraya yazmıştım.

* eşimde şiddet gördüm (1 kere fakat eşek sudan gelinceye kadar)(bu olaydan annemlerin evine gitmek zorunda kaldım çünkü evden kovdu. fakat ailemi büyüklerimden hiç bir şekilde özür dilemedi. sadece benden diledi
* ağıza alınmayacak hakaretler edilmekte
* artık bizimle aynı sofraya oturulmamakta
* çoçuklarına bile şefkat göstermemekte
* anneme, babama sürekli, ablama ve hatta oğluma sürekli beni şikayet etmekte
* üniversite arkadaşı gibi yaptığı bütün elekt. su. vs. harcamaların yarı parasını benden istemekte,
kaldı ki, ben zaten aldığım tüm maaşı aileme gönül rahatlığıyla harcağım halde
* canı sıkılınca benim evim, benim arabam... benim benim benim cümlelerini çok kurabilen
* fakat evlendiğimizde hiç birşeyimiz yoktu bunların ikisini de emeklerimizde ikimiz yaptık
* bu arada boşanırken de kesinlikle hiç bir talebim yok... evden bir çeketimi alıp çıkacağım. herşeyi de ona bırakacağım.
* çoçuklarımda bende kalacak, çünkü bakabileceğini bende kendisi de düşünmüyor

ben eşime bir çok kere yapma, yakışmıyor inciniyorum dediğim halde bu böle devam etti. hatta anneme ve babama kadar şikayete gitti. fakat ağzı alınmayacak üslüp ile ... eşim 42 yaşında üniversite mezunu..

en sonunda sessizce avukatıma söledim artık olmuyor diye. avukatım aramış anlaşmalı olarak boşanmak ister müvekkilem diye.. dün akşam yalvarıyor bir daha olmayacak lütfen yapamam, haklısın vs.

bugün avukatın ofisine bunu konuşmaya gideceğiz. fakat eşim sensiz yaşayamam diyor kesinlikle yanaşmayacağım diyor.

acil olarak fikirlerinize ihtiyacım var


Eşiniz düzelir mi olumlu yönde değişir mi bilemem.:26:
Ama bence -ki boşanmış bir kadınım ben- kendinize bakın.
Size tüm bu sıkıntıları yaşatmış adamı yanınızda görmek istiyor musunuz?:ssz:
Sevginiz hiç mi yara almadı?
Çocuklarım... diye cümleye başlayacak olursanız yorum yok!:15:
 
Back
X