Sanki benim eski esimi anlatmissin arkadasim.Yemeyi,icmeyi,gezmeyi sever,aile ortamlarindan hoslanmaz,sorumluluk agir gelir ayni zamanda yemekler kahvaltilar hazirlamaya,sevdigim seyleri alip eve gelmeye bayilir.Ev islerinde yardimcidir.Araba kullanmayi benden sonra ogrendi.Gel gelelimki surekli icmek istemesi,ictiginde mutlaka sisenin dibini gormesi,sarhos olup esyalari kirma,kufurler hakaretler insani canindan bezdiriyor.Bu tipler arkadaslari icin canini verirler.Cok bonkordurler,gittikleri yerlerde hesap odemeye bayilirlar.Ama ayni fedakarligi karisi icin yapmazlar.Cunku aile iliskileri gelismemistir,aile olmanin onemini kavratan kimse olmamistir.Benim sizden farkli olarak cocuk yapma gibi bi hatam oldu.Zaten cocuk da bizim sonumuz oldu.Cunku kaldiramiyorlar cocuk sorumlulugunu,baba olmayi beceremiyorlar.Ozgurluklerinin kisitlanmasi,evdeki cpcuk aglamasi,karisinin gecici olarak da olsa ilgisini kaybetmesi bunlarin hepsi onlari zaten beceremedikleri evlilik hayatini cekilmez hale getiriyor.Size demem o ki bizim evliligimiz esimin "evlilik,cocuk bana gore degilmis.ben bu cocuk icin hayatimdan vazgecemicem" sozleriyle sona erdi.Cok iyi dusun.Eger mucadeleye devam edeceksen SAKIN cocukla duzelir umuduna girme.Ben sizin esinizde eski esimin 10 yil sonraki halini gordum.Yani degismez boyle adamlar.Cunku yasam tarzlari budur.Karar sizin...
aynen dediğiniz gibi çocuk fikrinden nefret ediyor istemiyor ben istiyorum diye denedik olmadı, iyi ki de olmamış madem değişmeyecekti benimle neden evlendi yada ayrılmak istiyorum yeter dediğimde neden ağlayıp bırakma beni der.dediğiniz gibi aile kavramı oluşmamış çünkü anne baba ayrı sorunlu ebeveynler ve ömrünün yarısından fazlası kendi gibilerle geçmiş...