Annemi 5 sene önce kaybettim babam ve kızkardeşlerimle yaşıyorum, kardeşlerim çok sorunlu bir çocukluk ve ergenlik geçirdi çünkü annem ve babamın evliliği hep sorunluydu evli olmalarına rağmen ayrı yaşıyorlardı kardeşlerimin de sorunlu ergenliği derken annem üzüntü ve stresten hastalandı. Babamın geçmişte yaptığı çok hata var bazı şeyler telafi edilemiyor biliyorum ama annemin yokluğunu maddi manevi doldurmaya çalışıyor her konuda her zaman şımartmaya uğraşıyor hiçbir şeyden geri eksik bırakmıyor. Kardeşlerim ise şu an 20 yaşında daha önce bir tanesi bir oğlanla kaçtı babam kahroldu arayıp buldu geri getirdi hiçbir akrabaya söylemedi ama bu süreçte diğer kardeşimle bana da çok psikolojik baskı şiddet uyguladı haklıdır babadır dedim acısına verdim hep anlamaya çalıştım iki tarafı da. Kardeşim eve döndü fakat bu kez diğeri ile yoldan çıkmaya devam ettiler bazen eve gelmediler bazı günler hep 12 1de eve döndüler içki kullanımı erkeklerle oturup kalkma sürekli bu durum devam ediyor babam bir baba olarak duymaması görmemesi gereken çok şeye şahit oldu. Her gün ayrı bir kıyamet kopuyor evde iki tarafı da sakinleştirmeye çalışırken olan bana da oluyor sürekli mutsuzum daha 20lerimdeyim ama içim o kadar karanlık durgun üzgün ki. Kardeşlerim de öyle en ufak şeyde sen bize babalık mı yaptın diyorlar bana ve babama sizden nefret ediyoruz iğreniyoruz diyorlar. Her şeye rağmen ben ailemi seviyorum ve iyiliklerini istiyorum. Şimdi Kardeşlerim üniversite tercihi yaptılar şehir dışına gitmek istiyorlar babam göndermek istemiyor ama gönderevrğini de biliyorum mecbur ve maddi manevi nasıl etkileneceğiz korkuyorum. Bir yandan ben de Kardeşlerim gitmesin istiyorum çünkü çok yalnız kalacağım bu evde yine iyi kötü sohbet muhabbet ediyor gülüşüyoruz da normal zamanlarda ama her gün kavga kıyamettense gitsinler kurtulalım da diyorum. Bilmiyorum öyle çıkmaz bir durum ki bu hayatta çekirdek ailemden başka hiçbir şeyim yok çünkü annemin kaybından sonra sanırım daha da tutundum aileme ama asla onlar bu sevgimi iyiliklerini istediğimi anlamıyorlar. Babam için de çok üzülüyorum. Umarım Kardeşlerim gittikleri yerde burunları sürter ve bu nefret ettikleri evi ararlar kıymetini anlarlar istiyorum.