Kararsız kalacak bir şey yok. Ayrılacaksınız ve kendinizi kurtaracaksınız bir manyaktan. Ya da annem babam istemiyorsa sıkı sıkı tutunayım kesin evleneyim aman kaçırmayayım deyip hayatınızı mahvedeceksiniz.
İlişkinin doğru yanlışından ziyade ben aslında bu durumda kalsanız ne yapardınız merak ediyorum atıyorum mesela sizin aileniz tanışmak için bile onaylamasa ne yapardınız?
5 sene sonrası için ben bir şey kaybetmem ama karşı taraf bana diyor ki
Yok hayır kaçmayı hiç düşünmedim
Ben zamana bırakırdım. 22 yaşında evlenmeyi hiç düşünmediğimden . Belki zamanla fikirleri değişir diye düşünürdüm.
Amacım sizi ikna etmek değil kendimdeki hataları görmeye çalışıyorum üçüncü bir göz hep daha iyidir
Ay illa evlenicek adam, ne acelesi var, kudurmus mu? Ilerde bakariz, 3 sene sonra hala istiyosak birbirimizi o zaman bakariz yani, bu yasta evlenilir mi? Tamam sevmemisim, hadi bye de gitsin yahu, ay icim sikildi bu adamin evlilik baskisindan
Ailenizi dinleyin. Ailene ısrarcı ol diyerek ailenizle aranızı bozmaya teşvik edeceğine başka çözüm yolu bulsun. Daha önceki konularınızda da babanızın çok haklı olduğunu söylemiştik neden tekrar tekrar aynı şeyleri söyletiyorsunuz? Kültür farkı ve eğitim göz ardı edilemeyecek kadar önemli sorunlar siz de babanız gibi düşünmeye başlayın en iyisi. Çünkü sevgiliniz önceki konuların da etkisiyle söylüyorum iyi niyetli değil.Danışmak istediğim bir şey var sadece empati yapıp ‘ben olsam şöyle yapardım’ demenizi rica ediyorumNe olur kırıcı konuşmayın gerçekten kötü durumdayım zaten.
Sevgilim var evlenmeyi düşündük ve aileme söyldim önce annem ve babaanem vasıtasıyla babamla konuşuldu asla istemeyince ben kendim konuştum görüştüğümüzü, evlenmek istediğimizi vs anlattım.
Ayrılmamızı istedi etnik köken ve iş konusunda denk olmadığımzı söyledi tanışmak dahi istemedi. Ve gayet kibar konuştu ayrılmam için neredeyse yalvaracaktı
bu olayın ardından bir süre bekleyelim dedik iki hafta geçti ve bu konu aramızda da açılmadı sevgilim bu gün konuyu açtı ve neden hiç bir plan yapmıyoruz, yol çizmiyoruz vs diyerek benden aileme karşı daha ısrarcı olmamı, tekrar tekrar bu konuyu kabul ettirene kadar açmamı beklediğini söyledi.
Ben de açıkçası zaten elimden geleni yaptığıma inanıyorum çünkü muhafazakar bir aileyiz ve babamla bunları konuşmak bile benim için büyük bir şey.
Tekrar tekrar konuyu açmaya tartışma çıkarmaya çok çekiniyorum ve yapmam gereken nedir onu da tam kestiremiyorum.
Sevgilim ailemle bu konuyu tekrar konuşmak tartışmak normaldir diye düşünüyor ama ben çekiniyorum. Siz bu durumda kalsanız ne yaparsınız?
benim şuanki babamla konuşmam,aileme anlatmam falan ona yeterli gelmiyor tamam konuşman çok iyi ama sonuç olumsuz oldu ve olumluya dönene kadar bu konu unutulmadan sürekli açman lazım diyor
onu yeterince sevmediğimi düşünüyor.
acaba gerçekten yanlış mı yapıyorum ?
(Bu arada Ben 22 yaşındayım ve özel sektörde çalışıyorum adam akıllı meslek sahibi olmam için en az iki yıl çabalamam gerekiyor. Belki düzgün bir işim olsa yaşım da büyür babam da beni daha çok ciddiye alır o zaman işimiz daha kolay olur diye düşünüyorum .
ama sevgilim ya o zamanda olmazsa bana iki yıl sonra babam hayır derse de kesin evleniriz diyebilir misin, garanti verebiliyor mısun diyor ben de kaç yıl sonrası için bişey diyemiyorum)
Böyle bir durumda doğru empati kurmak mümkün değil. Herkesin beklentileri farklı. Mesela ben bir çok konuda 22 yaşında düşündüğüm gibi düşünmüyorum. O yıllarda insanın gözü daha kara oluyor. Genelde duygularla hareket ediliyor. Bizse şimdi mantıkla hareket edilmesi gerektiğini savunuyoruz. Yılların verdiği tecrübelerle konuşuyoruz, ki ailenizin de yaptığı bu. Bu hayatı siz yaşayacaksınız. İllaki bir fikir söylemem gerekirse ben eğitim derim. Üniversitede vizyonunuz genişler, daha farklı ortamlara girersiniz ve karakterinize daha uygun bir ilişki tercih edebilirsiniz. Aileniz tanışırsa iş büyür. Onlar da bunu düşünüyor.
Onları ikna ederim deyin siz de, ne olacak ki? Benim ablam da sizin yaşlarınızdayken sevgilisiyle evleneceğim diye tutturmuş, ben küçüktüm o zaman. Babam asla izin vermedi, kavga gürültü çok oldu ama şimdi hatırlayınca gülerler. Ablam da iyi ki o zaman evlenmemişim der. Aynı kişiyle çok sonra evlendi. Babama teşekkür eder hep bu konuda. O zaman izin vermeyen babam, ikisi uygun yaşa ve kendilerine bakabilecek duruma gelince hiçbir şey demedi zaten. Babamı dinlemeyip o zaman evlenmiş olsalardı ikisinin de hayata dair kaçırdığı çok şey olurdu.
ya senin baban yapma kizim etme kizim diye aglayan baba degil mi?
Elbette öyledir ama diğer konunuzda da benzer yorumlar almıştınız. Ben ona istinaden söylemiştim. Üçüncü gözler hep ailenizin haklı olduğunu söylüyor, ama siz de karşısında ama böyle diyince şöyle dedi diye savunmaya geçiyorsunuz. Kesinlikle size karşı , karşılıklı bir münakaşaya girmek değil amacım, fikir alışverişi yapıyoruz. Ses tonu mimik kullanamayınca belki antipatik geliyordur yazılanlar ama, dışardan fikir beyan ederken anca böyle oluyor işte.
size kendinizi suclu hissetirmesine izin vermeyin. hayir diyemiyorsaniz orada bir problem vardir zaten
Ailemin onaylamadığı ilişkiyi istemiyorum deyin. Kavga çıkarırsa da engelleyin. Ne derse desin isterse bahanenizi kabul etmesin ne olacak? Onun keyfine mi kaldı ayrılık? Güzellikle bitsin falan demeyin boşuna çünkü ilişkinin güzel yanı kalmamış.
cok merakliysan babami sen ikna et deyin. ay gicik oluyorum boyle kizlari ailesinin onune atan erkeklerden. doguluymus madem orada isler oyle mi olur, kizi kafala sonra duygu somurusu yapip ailesinin onune at. onun anne babasi arasin seninkileri. sen neden arada kaliyorsun. onlar ikna etsin. ay sistim
Babanız sizi tanıyor ve seçiminize güvenmiyor. Adam haklı. Zaten sevgilinizin o kadar sorunları olduğunu görmüş ve ayrılmamışsınız. Babanız deyince ne değişecek? Bir şeyin siyah olduğunu kendi gözlerimle görmem yetmiyor illa babam mı diyecek diyorsunuz? Sevgiliniz sizi iyi manipüle ediyor bu arada.
