ne yapmam gerekiyor :(

Anlattığınız kadarıyla fikirleriniz yetişme tarzınız çok farklı. Şuan giyim konusunda,arkadaş konusunda sadece trip yapmakla kalabilir ama ilerde evlendiğinizde bu böyle olmayacaktır.Sorun olur; sizin giyiminiz,arkadaş çevreniz çünkü o yaşam tarzını başta size yansıtmış ilerde göz yumacağını sanmıyorum. Kaybetmek istemiyorsanız bunları da kabul etmelisiniz.Yani o sizi olduğunuz gibi kabul etmiyor ama siz onu olduğu gibi kabul edeceksiniz gibi bir şey.Ayrıca namaz kıldığına göre sizden istedikleri de çok abes şeyler değil,istedikleriyle bile sizi korumak istiyor. Umarım her şey yolunda gider :31:
 
7 ay önce bir ilişkiye başladım ama içime sinmiyor :( sevgilim belki de gökte aranıp yerde bulunmuş bir insan gibi ve bir erkeğe nazaran çok duygusal, hep alttan alır, herkese yardım eder hep duygularıyla hareket eder sürekli bana da hisset der mesela :44: şimdiye kadar tartışmalar hep benim hırçınlığımla olmuştur ama bir kere kızıp küstüğünü bilmem, her işime yardım etmeye çalışır benim halletmeme bile gerek kalmaz bazen beğendiğim bir şey olsun almak için her şeyi yapar, hakkını her yerde arar ve alır, doğu kültürüyle yetişmiş ailesine ve köklerine, çok inançlı, geleneklerine çok düşkün büyük şehirde tek başına okuduğu halde kendini hiç bozmamış biri alkolü sadece özel günlerde alır cuma namazlarına gider arada nafile namazları bile kılıp dua eder, yükseleni de yengeç olan bir yengeç burcu erkeği. ben en başlarda ailemin onu parayla falan tuttuğunu düşünmüştüm nerdeyse :26: çünkü bir insan bu kadar iyi olamazdı. ama arkadaşlar şöyle bir sorunum var, ben biraz rahatım fikirlerim olsun giyim kuşamım olsun, ve hiçbir şeyi yadırgamam açık görüşlüyüm. o ise istediğim şeyleri giydirmiyor giydirse de gönlü el vermiyor surat asıyor sürekli, makyajıma karışıyor saç boyamama karışıyor, bayan arkadaşlarımı kendi ölçüp tartıyor ve beğenmiyorsa yalnız görüşmemi istemiyor, bazen kimseyle görüşmemi istemiyor, ben çekingen bir insanım beni hep birileriyle tanıştırsın istiyor, sıkılıyorum, homofobik ve insani olan çoğu olguları korkarak yadırgayan biri, ben hareketliyim eğlenmeyi gezmeyi seviyorum ama onun için bunlar çok sınırlı, sürekli ona ayak uydurmak zorunda kalıyorum onun müzik zevkine, onun mekan zevkine, onun giyim zevkine. bu kadar artıları olmasına rağmen sıkıldım bu durgunluktan, beni sürekli iten bi şey var huzursuzum ama kaybetmekte istemiyorum karakterlerimiz ters düşüyor bazı yerlerde, kafam çok karışık umarım anlatabilmişimdir :43:

yengeç burcu erkeği sevince aynen böyle oluyor :)sıkıntılarından güzel bir dille bahsettin mi hiç?çözülmeyecek gibi durmuyor.
 
İnanmıyorum bu kadar mı olur yaaa, ailesine kadar aynı vallahi. Akşama kadar biki bik araması mesaj atması bile. Ay biz aynı adamla mı çıktık:))) dediğin gibi birçok şeyle sırf ben seviyorum diye ilgilenir gibi yapardı. En azından o yaştan sonra sabahları gazete okumaya falan başladı:) 100 kelime ile Türkçe konuşurdu, kelime dağarcığı o kadar, doğru dürüst okuma alışkanlığı olmadığı için. Ayrılmak istiyorum. İnsan içinde ağlıyor ediyor, kendimi geliştiricem falan filan yok aynı hep. İnanır mısın, ailenin erkekleri dayı, amca, baba, birlikte tatile gidiyorlarmış yazları, kadınlar çocuklarla evde kalıyormuş. Ben de diyorum, bak senin ailen böyle, bizde bunlar olmaz; ne benimkiler size uyar ne seninkiler bize. "Sizin aile muhafazakar, ben yurtdışında okudum yıllarca, rahat yetiştim" diyorum; kabul etmiyor. velhasılkelam, diyorum ya 1,5 yıl çıktım. Ama en sonunda, İstanbul'da müzikal, sergi, konser kaçırmayan, haftasonları kahvaltılar, şehirdışı geziler organize eden ben; bir bakmışım ki çocukla zaman geçirmemek için evden çıkmıyorum. Hiçbir şeye hevesim yok, depresyona girdim. O noktada artık ailem "çocuğum sen bu çocuğu istemiyorsun, depresyona girdin artık yeter" dediler de kendimi hazır hissedince bıraktım. Sen de bir noktada kendini hazır hissedeceksin, eksiklerini gördükçe soğuyacaksın merak etme.

ciddiyim aynı şeyleri anlatıyorsun, merak ettim sevgilin nereliydi aslen?(hiç de sevmem şu muhabbeti ama:)) zaten soğumanın eşiğindeyim ama yüzünü görünce de dayanamıyorum öyle mahzun gözünün içine bakıyor insanın. ayağımı taşa değdirmiyor. vicdan yapıyorum. bitirip bu huzursuzluktan kurtulmam zor görünüyor çünkü bi kaçış kapısı bırakmıyor.
 
yengeç burcu erkeği sevince aynen böyle oluyor :)sıkıntılarından güzel bir dille bahsettin mi hiç?çözülmeyecek gibi durmuyor.

bahsettim biraz evet ama onu giyeceksin de ne olacak, buraya gideceğiz de ne olacak, o kızı hiç gözüm tutmadı vs. :) komik bir şekilde, yükseleni, ay burcu, ve burcu yengeç beyefendinin ve ben koç burcuyum :50: düşün artık nasıl bir senkronizasyon :44:
 
bahsettim biraz evet ama onu giyeceksin de ne olacak, buraya gideceğiz de ne olacak, o kızı hiç gözüm tutmadı vs. :) komik bir şekilde, yükseleni, ay burcu, ve burcu yengeç beyefendinin ve ben koç burcuyum :50: düşün artık nasıl bir senkronizasyon :44:

ozaman rolümü de sen yaz ona göre oynayayım dersin..mantıkla cvp ver diycem ama belliki sen zaten silmeye hazırlanmışsın gibi geldi..ufak bir bahane arar gibisin çünki bunlar büyük sorunlar değil zekanla bunu yenebilirsin.
 
anlıyorum, benzer şeyleri yaşamışız. orta yolu bulmak zor gibi o bana hiçbir zaman yaz sıcağında hafif elbiselerimi, şortlarımı giydirmeyecek, kırmızı ruj sürdürmeyecek en basiti. peki merak ediyorum, siz nasıl ayrılmayı başardınız? bahane üretemiyorum her şeye bir çözümü var, kızıp bağırsam hep alttan alıyor, haksız yere olay çıkarsam bile özür diliyor. bir türlü altından kalkamıyorum. ayrılmayı beceremiyorum.

Bizimkisi aslında 3 yılın sonunda alınan ortak bir karar gibi oldu. O hep daha fazla şey talep etti, ben de bir süre sonra daha fazla alttan alıp değişmeyi kabul etmedim. Bir noktadan sonra "Yeter artık!" dedik karşılıklı. Ben kendimi kucağımda bir çocukla bütün ev işlerine yetişmeye çalışırken düşündüm. Onunla hayatıma devam edersem benim için olabilecek bütün kötü şeyleri hayal ettim. Oturup konuşunca ilişkiyi devam ettirmek için uğraşmamın çok saçma olduğunu fark ettim ve bitirdik.

Ayrılmak gerçekten çok zor, farkındayım. Hele ki çevrenizdeki insanlar "ne kadar iyi bir adam, böylesini bulamazsın, gözü dışarıda değil" falan fıstık deyince. Size ayrılın ya da ayrılmayın da diyemiyorum, sadece benzer durumda olduğumuzu düşündüğüm için öngörüde bulunuyorum; bence sizin durumunuzda da (mesela bundan bir yıl sonra) işler daha da ciddiye binince, erkek arkadaşınızın talepleri artacak ve sizin toleransınız azalacak. Karşılıklı bitirecek duruma geleceksiniz ilişkiyi. Düşünün taşının derim ben, sevgilinizle de oturup bütün kararlılığınızla konuşun. Orta yolda buluşabiliyor musunuz? "Tamam çok kısa olmasın ama yine de yazın elbise giymeye devam edeceğim" gibi kararlar alabiliyor musunuz? Evet bunun pazarlığını yapmak çok saçma, ama herkesin kendi sınırlarını bir ölçüde esnetebilmesi ama o sınırları koruyabilmesi lazım. Karşılıklı bu sınırlar esneyebilir mi? Esneyemezse eğer, gelecekte yaşayabileceğiniz sıkıntıları düşünün. Erkek arkadaşınızın mütedeyyin bir insan olduğunu söylüyorsunuz, bunsan birkaç yıl sonra sizden kapanmanızı istemeyeceğinin garantisi yok mesela. Geleceğinizi sizin açınızdan parlak görmediğinizi söyleyin. Belki bir şeyler değişir, her şey güzel olur sizin için.

Hakkınızda hayırlısı olsun. :)
 
sondakiler ilk paragraftakileri yok etmiş

ilk parafrafi okurken vay be işte bu derken öbüründe aman aman kalsın dedim resmen
 
ciddiyim aynı şeyleri anlatıyorsun, merak ettim sevgilin nereliydi aslen?(hiç de sevmem şu muhabbeti ama:)) zaten soğumanın eşiğindeyim ama yüzünü görünce de dayanamıyorum öyle mahzun gözünün içine bakıyor insanın. ayağımı taşa değdirmiyor. vicdan yapıyorum. bitirip bu huzursuzluktan kurtulmam zor görünüyor çünkü bi kaçış kapısı bırakmıyor.



İstanbul'da yaşıyor tekstilci, ayy yemin ederim bakışı bile aynı böle koyun gibi:))
 
Back
X