Geçen hafta çocuğumuz olamıycanı öğrendik size şu an nasıl hissetiğimi anlatsam bilmiyorum buraya yazıyorum çünkü beni rahatlatıcak şey bu galiba 2 sene önce evlendik eşimi o kadar çok seviyorumki 1 sene önce bir çocuğumuz olsun dedik ama bir türlü olmadı doktora gittik ve eşimde azosperm dene bi hastalık çıktı 7 ay ilaç tedavisi gördük ve eşim geçen hafta ameliyat oldu ve sonuç negatif ameliyattan yeni çıkmış kocamamı yardım etsem yoksa arayan insanlara sonucu nasıl söylesem ve yoksa bağıra bağıra ağlasamı bilemedim tam bir hafta geçti eşime evde gülüyorm biz bize yeteriz diyorum ama kendi içimde fırtınalar kopuyo bütün etrafımdaki herkez mutlu hepsinin çocugu var anlatıyolar dğn akşam şöyle yaptı ona şu pantalonu aldım veya gömleği ve ben düşünmeye başladım ömrüm boyunca bunları duyucam ve daha kötü olanlarıda nasıl dayanıcam yaşlılık halimi düşünüyorum bir dayanağım olmuycak kapımızı arada olsada çalacak kimse olmuycak napıcaz günah biliyorum ama allahım niye diyede içimden geçmeden yapamıyorum niye ben o kadar çok çocuk sahibi olmaması gereken insan varki niye biz diyorum ne yapmam gerektiğini buna nasıl alışıcağımı bilmiyorum ama kocamı çok seviyorum o benim elim ayağım nefesim ama içimdeki yangını nasıl söndürücem onu bilmiyorum