- Konu Sahibi redpinkyellow
-
- #21
Karşındaki kimse olmadığını düşün ben tiyatro oynarken öyle yaparak rahatlamıştım.
Karşındaki kimse olmadığını düşün ben tiyatro oynarken öyle yaparak rahatlamıştım.Topluluk içinde sunum yaparken heyecanlanıyorum, beynim duruyor, cümleleri tamamlayamiyorum. Unutuyorum, saçmalıyorum. Çok üstüne gittim çok uğraştım olmuyor. Bununla ilgili gerçekten çok uğraştım her girişimim diğerinden de beter oluyor, kaç kez rezil oldum. Artık tahammülüm kalmadı. Psikolojik olduğunu biliyorum, psikiyatriste gittim ilaçlar fayda etmedi. Psikolog bulamıyorum devlette, maddi durumum yok. Hiç iyi değilim gerçekten. Her güne azap çekerek başlıyorum. 1 ay sonra sunumlarım başlıyor ve nefes alamıyorum sanki...
Kendiniz yenebilseydiniz bu zamana kadar çoktan yenerdiniz. Demek ki tek başına olmuyor, desteğe ihtiyacınız var. Hiç mi birseylerden kısıp destek alamazsınızÇok borcumuz var ve eşim problemimi kemdimin yenebilecegini söylüyor destekcim yok
Dusunebilssm olmuyor. İste sorun orada. Çok şey denedim olmuyorKarşındaki kimse olmadığını düşün ben tiyatro oynarken öyle yaparak rahatlamıştım.
Şartları zorlamayı düşünüyorumKendiniz yenebilseydiniz bu zamana kadar çoktan yenerdiniz. Demek ki tek başına olmuyor, desteğe ihtiyacınız var. Hiç mi birseylerden kısıp destek alamazsınız
Şöyle düşünün yaptığınız sunumu üzerinde siz çalıştığınız için en iyi siz biliyorsunuz karsinizdakiler sizi dinlemeye gelmiş. Ben de çok heyecen yapardım ama bi süre sonra bunu kendi başıma yaşadığımı fark ettim. O heyecanınız aslında dışarı pek yansımıyor siz kendinizi bildiğiniz ve yanlış yapacağınız hissine kapildiginiz için herkes görüyor zannediyorsunuz.Topluluk içinde sunum yaparken heyecanlanıyorum, beynim duruyor, cümleleri tamamlayamiyorum. Unutuyorum, saçmalıyorum. Çok üstüne gittim çok uğraştım olmuyor. Bununla ilgili gerçekten çok uğraştım her girişimim diğerinden de beter oluyor, kaç kez rezil oldum. Artık tahammülüm kalmadı. Psikolojik olduğunu biliyorum, psikiyatriste gittim ilaçlar fayda etmedi. Psikolog bulamıyorum devlette, maddi durumum yok. Hiç iyi değilim gerçekten. Her güne azap çekerek başlıyorum. 1 ay sonra sunumlarım başlıyor ve nefes alamıyorum sanki...
Sizin durumunuz ile benim ki çok farklıyaşım 21. simultane çeviri işi almışım. yeni yeni pişiyorum, saatlik güzel de bir ücret alacağım, balıklama atladım tabii. her ülkeden saat sektörünün liderleri toplanmış, yeni bir isviçre saat markası tanıtılıyor. isviçreli bir abimiz ingilizce konuşuyor, yeni markasını tanıtıyor. saatle ilgili bir sürü teknik detay ve terim var. daha önceden terimleri prova etmişim kaç kez. dinleyicilerin çoğu türk. ben de türkçeye çeviriyorum. gayet güzel giderken birden isviçre yerine isveç dedim. sonra bunu 3 4 kez daha tekrarladımtabii salonda huzursuz kıpırdanmalar isviçre olacaktı o yalnız dedi önde oturan kodamanlardan biri yer yarılsa da dibine girsem dediğim bir andı. tabii bunun üstüne bir daha asla ingilizce konuşmamam, veya tercümanlık kariyerime som vermemi bekliyorsanız çok beklersiniz özür diledim ve devam ettim. o günde sonra da çok kez tercümanlık yaptım, pek çok kez topluluk karşısında konuştum ve asla heyecanlanmadım. en kötü ne olabilir ki, ben o felaketi atlatmışım diyorum içimden, çok işe yarıyor bende.
Benim heyecan dışarı feci yansıyor zaten ben o yüzden çekiniyorumŞöyle düşünün yaptığınız sunumu üzerinde siz çalıştığınız için en iyi siz biliyorsunuz karsinizdakiler sizi dinlemeye gelmiş. Ben de çok heyecen yapardım ama bi süre sonra bunu kendi başıma yaşadığımı fark ettim. O heyecanınız aslında dışarı pek yansımıyor siz kendinizi bildiğiniz ve yanlış yapacağınız hissine kapildiginiz için herkes görüyor zannediyorsunuz.
Nedense her seferinde kötü izlenim bırakıyorum, tıkanıp resmen okuyorum. Açıkça belli oluyor yüz ifadem den. Her girişimim basarsz oluyorKorkuların üzerine giderek ve sık sık yaparak atlatilabiliyor ancak. Heyecanlanıyorum yapamam yerine sunum yapabileceğiniz her fırsatı değerlendirin. Birkac sefer sonra rahatladiginizi fark edeceksiniz
Sunum yapmayın. Canınıza yazık değil miTopluluk içinde sunum yaparken heyecanlanıyorum, beynim duruyor, cümleleri tamamlayamiyorum. Unutuyorum, saçmalıyorum. Çok üstüne gittim çok uğraştım olmuyor. Bununla ilgili gerçekten çok uğraştım her girişimim diğerinden de beter oluyor, kaç kez rezil oldum. Artık tahammülüm kalmadı. Psikolojik olduğunu biliyorum, psikiyatriste gittim ilaçlar fayda etmedi. Psikolog bulamıyorum devlette, maddi durumum yok. Hiç iyi değilim gerçekten. Her güne azap çekerek başlıyorum. 1 ay sonra sunumlarım başlıyor ve nefes alamıyorum sanki...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?