Ne yapsam baş edemiyorum bu duygu ile...

redpinkyellow

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
11 Aralık 2017
328
187
103
36
Topluluk içinde sunum yaparken heyecanlanıyorum, beynim duruyor, cümleleri tamamlayamiyorum. Unutuyorum, saçmalıyorum. Çok üstüne gittim çok uğraştım olmuyor. Bununla ilgili gerçekten çok uğraştım her girişimim diğerinden de beter oluyor, kaç kez rezil oldum. Artık tahammülüm kalmadı. Psikolojik olduğunu biliyorum, psikiyatriste gittim ilaçlar fayda etmedi. Psikolog bulamıyorum devlette, maddi durumum yok. Hiç iyi değilim gerçekten. Her güne azap çekerek başlıyorum. 1 ay sonra sunumlarım başlıyor ve nefes alamıyorum sanki...
 
Benim 1000 kisi önünde konusma yaptigim oldu. Normal heycan yaninda panik yapmamamin sebebi: En kötü ihtimalleri bile kabul ediyorum. En kötü ne olabilir? Örnek veriyim. Bir program sirasinda arkaya dogru giderken perdenin arkasindaki merdiveni görmedim. Arkaya dogru düstüm. Izleyenlere sanki perdenin arkasina düsüp kaldigim gibi göründü, halbuki bir arkadas beni yakaladi. Baska bir sefer ders vermem gerekiyor, ama teknik arza yapti, hicbirsey olmadi. Ne bilgisayarda özenle hazirladiklarimi gösterebildim, nede baska Birsey yapabildim. Bende onlar olmadan dersimi yeniden ayarladim orda. Önemli olan: En cok neyden korkuyorsunuz ve neden? Bunun sebebi bazen cocukluga kadar uzaniyor. Bir ilac almak temel sorunu cözmüyor cünkü
 
Benim 1000 kisi önünde konusma yaptigim oldu. Normal heycan yaninda panik yapmamamin sebebi: En kötü ihtimalleri bile kabul ediyorum. En kötü ne olabilir? Örnek veriyim. Bir program sirasinda arkaya dogru giderken perdenin arkasindaki merdiveni görmedim. Arkaya dogru düstüm. Izleyenlere sanki perdenin arkasina düsüp kaldigim gibi göründü, halbuki bir arkadas beni yakaladi. Baska bir sefer ders vermem gerekiyor, ama teknik arza yapti, hicbirsey olmadi. Ne bilgisayarda özenle hazirladiklarimi gösterebildim, nede baska Birsey yapabildim. Bende onlar olmadan dersimi yeniden ayarladim orda. Önemli olan: En cok neyden korkuyorsunuz ve neden? Bunun sebebi bazen cocukluga kadar uzaniyor. Bir ilac almak temel sorunu cözmüyor cünkü
Mesela bahsettiğiniz aksaklıklar beni endişelendirmiyor, beni endişelendiren; duruşum, konuşma şeklim ve yüz ifadem😢 bunları sürekli zihnimde "acaba beceriksiz" göründüm mü diye sorgulama. İnanın denemediğim kalmadı olmuyor. Siz gibi 1000 kişinin önüne çıksam herhalde ölürüm heyecandan. Hep gıpta etmisimdir böyle büyük kalabalığa hitap eden kişilere 🥲
Benim bu durumunun sebebi çocukluğum. Çocukluğum da sınıfta kimsenin yanına oturmak istemediği öğrenciydim. Orta okulda hep bu sekildeydim. Ailem de maalesef bana destek olmaktan ziyade mahallede herkesin içinde bagirip beni ve kendilerini rezil eden insanlardı. Çocukluğumdan kaynaklı asamiyorum
 
Mesela bahsettiğiniz aksaklıklar beni endişelendirmiyor, beni endişelendiren; duruşum, konuşma şeklim ve yüz ifadem😢 bunları sürekli zihnimde "acaba beceriksiz" göründüm mü diye sorgulama. İnanın denemediğim kalmadı olmuyor. Siz gibi 1000 kişinin önüne çıksam herhalde ölürüm heyecandan. Hep gıpta etmisimdir böyle büyük kalabalığa hitap eden kişilere 🥲
Benim bu durumunun sebebi çocukluğum. Çocukluğum da sınıfta kimsenin yanına oturmak istemediği öğrenciydim. Orta okulda hep bu sekildeydim. Ailem de maalesef bana destek olmaktan ziyade mahallede herkesin içinde bagirip beni ve kendilerini rezil eden insanlardı. Çocukluğumdan kaynaklı asamiyorum

Insanlar bazen en kücüklere cok gaddar olabiliyor, halbuki hicbir cocugun bir günahi yok. Benim de öz güvenim yüksek degildi her zaman. Cünkü bahsettiginiz nedenlere benzer sebeplerden öz güven eksikligim cok vardi. Bunlari aşmak icin önce kendiniz icinizdeki o kücük cocugun yanina oturmaniz lazim. Siz ona aslinda ne kadar degerli oldugunu anlatmaniz lazim. Insan sansli dogsa etrafinda onu sevgiye ve saygiya bogan insanlar vardir. Onlar yoksa insan öz sevgiyi ve öz saygiyi kendi icin bulmali. Bunun icin ama önce kendinize olan bakis acinizi temizlemeniz lazim. Su anda kendinize daha okul arkadaslarinizin ve size iyi davranmayan ailenizin gözleri ile bakiyorsunuz. Ama önce kendinize empati göstererek kendi gözlerinizle ögrenmeniz lazim
 
Insanlar bazen en kücüklere cok gaddar olabiliyor, halbuki hicbir cocugun bir günahi yok. Benim de öz güvenim yüksek degildi her zaman. Cünkü bahsettiginiz nedenlere benzer sebeplerden öz güven eksikligim cok vardi. Bunlari aşmak icin önce kendiniz icinizdeki o kücük cocugun yanina oturmaniz lazim. Siz ona aslinda ne kadar degerli oldugunu anlatmaniz lazim. Insan sansli dogsa etrafinda onu sevgiye ve saygiya bogan insanlar vardir. Onlar yoksa insan öz sevgiyi ve öz saygiyi kendi icin bulmali. Bunun icin ama önce kendinize olan bakis acinizi temizlemeniz lazim. Su anda kendinize daha okul arkadaslarinizin ve size iyi davranmayan ailenizin gözleri ile bakiyorsunuz. Ama önce kendinize empati göstererek kendi gözlerinizle ögrenmeniz lazim
Haklısınız hiç bunu düşünmemiştim. Dediklerinizi yapmaya çalışacağım 🌸
 
İlaçların fayda etmediğini ne kadar sürede deneyimlediniz? Tedavinizi yarım bırakmış olabilir misiniz? İlaçlarınızı değiştirmesini isteyebilirdiniz doktorunuzdan veya doktorunuzu değiştirebilirdiniz. Çünkü başka çözümü yok.
 
Ailenizin önünde sunum yapın önce.
Ben bir kere 500 kişinin önünde sunucu görevini almıştım, beynim error yaptı, kafam titriyor, ben kasıyorum belli olmasın diye falan.
Sonra dedim bu duygu gereksiz, bastıracaksın, kimseyi düşünme, senin gibi çıksın buraya yapsınlar bakalım diye kendime gaz verdim ve o rezil olma ve korkma duygusunu düşünmeyerek yaptım sunuculuğu. Hatta 10 dakika sonra geçti. Bütün gece sunarken işe kendimi kaptırmış gitmiştim. 🙃
 
Ömrüm sunum yapmakla gecti. Üstelik seminerde verdim. İlk önce ayna karsısına gecip konusacaksın kendine baka baka. Karsında bir topluluk varmıs gibi hayal edeceksin. Beden dilini cok iyi idame ettirmen gerek öncelikle. Bunu basarırsan hic bir tereddütün kalmayacaktır. Sesli bi’ sekilde kitap oku kekelememek icin dudak tembelligi de bunlardan biri titretir.

Ben mesela taramalı tüfege baglıyorum. Konudan konuya atlar yorumlar yapar kendi yorumlarımı katar kendi kendime soru cevap yaparak konusurum. Artık nasıl konusuyosam karsımdakininde soru sormasına gerek kalmıyordu. En son hocam sey demisti “senden cok sey ögrendim” :) o yüzden asırı gevseyip relax olmalısın. Mesela sunum öncesi söyle bi ışık dus beden olarak gevsetebilir, bir enerji kahvesi ferah bi ortam gerek. İkna kabiliyetin, konusma kabiliyetin zamanla zaten yerine oturur. Bol sans.
 
Topluluk içinde sunum yaparken heyecanlanıyorum, beynim duruyor, cümleleri tamamlayamiyorum. Unutuyorum, saçmalıyorum. Çok üstüne gittim çok uğraştım olmuyor. Bununla ilgili gerçekten çok uğraştım her girişimim diğerinden de beter oluyor, kaç kez rezil oldum. Artık tahammülüm kalmadı. Psikolojik olduğunu biliyorum, psikiyatriste gittim ilaçlar fayda etmedi. Psikolog bulamıyorum devlette, maddi durumum yok. Hiç iyi değilim gerçekten. Her güne azap çekerek başlıyorum. 1 ay sonra sunumlarım başlıyor ve nefes alamıyorum sanki...
Kendinizi çok yargılıyorsunuz yapmayın
 
Bende de var topluluk önünde konuşma kaygısı biraz ama rahat olun. Sunum sizin sunumunuz, konuya siz hakimsiniz. Diğerleri ise sadece dinlemeye gelmiş. Bir hata yapsanız ne olacak size domates mi fırlatacaklar?
 
Ailenizin önünde sunum yapın önce.
Ben bir kere 500 kişinin önünde sunucu görevini almıştım, beynim error yaptı, kafam titriyor, ben kasıyorum belli olmasın diye falan.
Sonra dedim bu duygu gereksiz, bastıracaksın, kimseyi düşünme, senin gibi çıksın buraya yapsınlar bakalım diye kendime gaz verdim ve o rezil olma ve korkma duygusunu düşünmeyerek yaptım sunuculuğu. Hatta 10 dakika sonra geçti. Bütün gece sunarken işe kendimi kaptırmış gitmiştim. 🙃
Ben çok denedim direk saçmalıyorum. Sesim gidiyor bı tuhaf oluyorum
 
İlaçların fayda etmediğini ne kadar sürede deneyimlediniz? Tedavinizi yarım bırakmış olabilir misiniz? İlaçlarınızı değiştirmesini isteyebilirdiniz doktorunuzdan veya doktorunuzu değiştirebilirdiniz. Çünkü başka çözümü yok.
2 yıldır denedim. Doktor değiştirdim. Acaba nörolojik bir sorunum mu var diye düşünüyorum
 
Ömrüm sunum yapmakla gecti. Üstelik seminerde verdim. İlk önce ayna karsısına gecip konusacaksın kendine baka baka. Karsında bir topluluk varmıs gibi hayal edeceksin. Beden dilini cok iyi idame ettirmen gerek öncelikle. Bunu basarırsan hic bir tereddütün kalmayacaktır. Sesli bi’ sekilde kitap oku kekelememek icin dudak tembelligi de bunlardan biri titretir.

Ben mesela taramalı tüfege baglıyorum. Konudan konuya atlar yorumlar yapar kendi yorumlarımı katar kendi kendime soru cevap yaparak konusurum. Artık nasıl konusuyosam karsımdakininde soru sormasına gerek kalmıyordu. En son hocam sey demisti “senden cok sey ögrendim” :) o yüzden asırı gevseyip relax olmalısın. Mesela sunum öncesi söyle bi ışık dus beden olarak gevsetebilir, bir enerji kahvesi ferah bi ortam gerek. İkna kabiliyetin, konusma kabiliyetin zamanla zaten yerine oturur. Bol sans.
Tskr ederim. Ben çok şey denedim acaba neden yapamıyorum. Tebrik ederim sizi benim en büyük hayalim sanırım sizin gibi olabilmek
 
Tskr ederim. Ben çok şey denedim acaba neden yapamıyorum. Tebrik ederim sizi benim en büyük hayalim sanırım sizin gibi olabilmek

nispeten daha az maliyetli tiyatro kursları ve drama kursları var. oralara da bi bakabilirsin. diğer yorumlardaki ayna karşısında çalışma konusuna katılmakla beraber bahsettiğim kursların da faydası olabileceğine inanıyorum. (16 yıllık tiyatrocu ve bir çok genç çalıştırmış biri olarak yazıyorum)
 
Topluluk içinde sunum yaparken heyecanlanıyorum, beynim duruyor, cümleleri tamamlayamiyorum. Unutuyorum, saçmalıyorum. Çok üstüne gittim çok uğraştım olmuyor. Bununla ilgili gerçekten çok uğraştım her girişimim diğerinden de beter oluyor, kaç kez rezil oldum. Artık tahammülüm kalmadı. Psikolojik olduğunu biliyorum, psikiyatriste gittim ilaçlar fayda etmedi. Psikolog bulamıyorum devlette, maddi durumum yok. Hiç iyi değilim gerçekten. Her güne azap çekerek başlıyorum. 1 ay sonra sunumlarım başlıyor ve nefes alamıyorum sanki...
İletişim ve sunum eğitimleri var. Onlara bakın, güzel eğitimler var.
Devlette psikolojik destek almanin faydalı olduğunu düşünmüyorum, Maddi durumum yok demişsiniz. Bir yerlerden kısın, ailenizle konuşun. Mutlaka özelde destek alin.
 
nispeten daha az maliyetli tiyatro kursları ve drama kursları var. oralara da bi bakabilirsin. diğer yorumlardaki ayna karşısında çalışma konusuna katılmakla beraber bahsettiğim kursların da faydası olabileceğine inanıyorum. (16 yıllık tiyatrocu ve bir çok genç çalıştırmış biri olarak yazıyorum)
Beş yaşında ki oğlumda da hissediyorum ozguven eksikliği var oysa onu hep özguvenli yetişmeye çalıştım ben gibi olmasın diye Sanrm genetik aktardım oğluma duygularımı. Çocuğumu drama kursuna daha sonra tiyatroya göndersem Sanrm iyi olacak. Ben kendim de o enerjiyi göremiyorum çocuguma bari dedignz gibi tiyatro kurslarına yonlendirmeliyim
 
İletişim ve sunum eğitimleri var. Onlara bakın, güzel eğitimler var.
Devlette psikolojik destek almanin faydalı olduğunu düşünmüyorum, Maddi durumum yok demişsiniz. Bir yerlerden kısın, ailenizle konuşun. Mutlaka özelde destek alin.
Çok borcumuz var ve eşim problemimi kemdimin yenebilecegini söylüyor destekcim yok
 
Topluluk içinde sunum yaparken heyecanlanıyorum, beynim duruyor, cümleleri tamamlayamiyorum. Unutuyorum, saçmalıyorum. Çok üstüne gittim çok uğraştım olmuyor. Bununla ilgili gerçekten çok uğraştım her girişimim diğerinden de beter oluyor, kaç kez rezil oldum. Artık tahammülüm kalmadı. Psikolojik olduğunu biliyorum, psikiyatriste gittim ilaçlar fayda etmedi. Psikolog bulamıyorum devlette, maddi durumum yok. Hiç iyi değilim gerçekten. Her güne azap çekerek başlıyorum. 1 ay sonra sunumlarım başlıyor ve nefes alamıyorum sanki...
konusma yaptıgın insanları tuwalette hayal et. buda iyi bi taktik. bildigin tuwalette
 
Back
X