valla ferahladım ya teşekkür ederim herkese. Parmaklıklar şu an hiç gözümde büyümüyor belki de siyah diye içimi karartmıştır. Beyaza boyarsam içime siner gibi geldi.Aynen canım bende evime taşındığımda sevmemiştim istemeyerek taşındım ama şuan evimdeki huzuru hiç bir şeye değişmem 13 sene oldu hala oturuyorum inşallah içinize siner. En hayırlısı oldu bence hem ev sahibinin stresinden hem o komşundan kurtuldun daha ne olsun sevin valla.cek perdenide oh mis şimdiden güle güle otur inşallah:)
Aynen kendi kendine içini sıkmışsın. Başta kabul de etmişsin vardır bunda bir hayır. Demirleride beyaza boya için açılsın hem hırsız ve çocuk için daha korunakli olduğu için çok rahat edersin şuan düşündüm de evet ben rahat ederdim yani hırsız giremez çocuk düşemez cok ıyi positif tarafini düşün.valla ferahladım ya teşekkür ederim herkese. Parmaklıklar şu an hiç gözümde büyümüyor belki de siyah diye içimi karartmıştır. Beyaza boyarsam içime siner gibi geldi.
Hayırlısı artık önümüze bakmamız gerek. Bu evden tamamen çıkarken de sadece kötü yanlarını düşünerek çıkacağım.
Olanlar aklıma gelince taşınmak cazip geliyor. :)
Patlıcan moru perde kullanan bırınden normal hareket beklememek lazımÜstelik komşuyla ev sahibi çok yakınlarmış. Belki de talimat alıyordur kadın ev sahibinden. Haliyle cidden sadece perdelerim kapalıyken huzurluyum.
Hiç unutmuyorum bir gün eşimle balkonda çay içiyoruz gündüz. Tesadüfen gözüm karşı komşunun penceresine kaydı. Kadın tül perdenin arkasına sinmiş bizi dikizliyor gözlerini kısarak. Tül perdesi de patlıcan moru koyu renk. Başındaki yazma da beyaz olduğu için kabak gibi görünüyordu. Göremediğimi sandı zaar. Gözlerinin içine baktım ters ters. Yakalandığını farkedince ışık hızıyla kaçtı içeriye. Anlamıyorum cidden dizi mi çekiyoruz da bu kadar izliyor.
Demir parmaklıklar sökülebilir.Eşimi tanıyorum şu vakitten sonra hayatta sözünden dönmez. ağlasam da kriz de geçirsem faydası olmayacak. Çünkü kendisi evi sevdi ve ev sahibi yakın tanıdığı çıktı mahçup olmak istemiyor. Üstelik şu an oturduğum ev de emlağa verildi bile. Şeytan diyor sök at ilanı.
kesınlıkle katılıyorumSevimsiz komsumsuları parayı yatırın ha diyen tıynetsiz ev sahibini cekmektense, camı demirli perdelerini rahatca acabıldıgım evı yeğlerim kendi adıma.
Kendime çok kızgınım. Üzgünüm. Sanırım biraz sorunluyum.
Şu an oturduğumuz ev küçük olması dışında yapılı, güzel bir ev. Kirası da çok uygun 600 lira. Ama öyle bir eksisi var ki evin güzel olması bazen tüm anlamını yitiriyor. Yan bina ile çok bitişiğiz balkonlar dipdibe ve karşımda düşman başına bir abla var.Mutfak, yatak odası ve salonun pencereleri onların balkonlarına ve pencerelerine bakıyor o kadar saçma ki. Kadın geçen yıl çocuğumu sevip ona meyve attı düşünün o kadar yakın.
Bu kadının gözü devamlı evimde. Kahvaltı yapıyoruz gözü bizde, bir muhabbet ediyoruz kulağı bizde, evime gelen tüm misafirlerimin dikkatini çekti bu durum. Birkaç yere boş boş laf da vurdu bana kendinin evi iki katlıymış da ona rağmen tertemiz tutuyormuş. Ben pis bir insan değilim. Evet elim pratik değil, ağır hareket ederim çünkü alışkın değilim ama titizim ve küçük çocuğum var bazen ev dağılabiliyor. Gündüz gözü saten perde çekip oturmak zorunda kalıyorum.
Ayrıca ev sahibimiz biraz sorunlu. Bir kez bile geciktirmeden, günü şaşmadan kiramızı ödediğimiz halde her ay arayıp ''ödeyin ha geciktirmeyin ha diyerek tehditvari konuşur.
Kendi evimizde izlenmekten rahat olamamaktan bıktığımız için taşınmak istedik ve zorla bir ev bulduk.
Asıl olay burada başlıyor. Ev 3+1 ama odalar çok saçma sapan küçük. Duşakabin var, ev sahibi tanıdık çıktı iyi anlaştık uyumlu ılımlı bir adam. Ama birinci kat ve ben demir parmaklıklı evde hayatım boyunca hiç oturmadım. Görünce hep ruhum daralırdı hiç istemezdim birinci katta oturmayı. Hiç önemsememiştim çünkü öyle bir evde hiç yaşamadım kafama da dert olmadı. Ve bu kadar ciddi derecede olduğunu şimdi anlamaya başladım. Bunalıyorum nefesim daralıyor. İlk başta birinci kat, çocuğun düşme tehlikesinden dolayı vs iyi olur korunaklı dedim. Parmaklık sevmemem çocuğun güvenliğinden daha mı önemli, alışırım zaar dedim ve aniden gelişti herşey ev tutuldu eşyaları taşımaya başladık yavaş yavaş. Ama içine her girdiğimde daha da darlanıyorum akşam eve temizliğe gittik o kadar daraldım ki temizlik yapmadan geri geldim oturdum ağladım. Eşim de sordu ama anlatmadım çünkü benim hatam. Ne diyeceğim ki pişman oldum desem ne değişecek kontrat falan hepsi yapıldı. Aptalım ben cidden. Böyle de kararsız tutarsız olduğum sürece anca oturur ağlarım böyle. Çek bakalım hatanın bedelini diyorum kendi kendime. Yeni ev eski evimin karşısında. Artık parmaklıkların arkasından eski evime bakar bakar aptallığıma ağlarım.
Belki ciddi bir problem değil ama benim için büyük bir sorun haline geldi o demir parmaklıklar. İçimi dökmek istedim kusura bakmayın. Bu fobinin tıpta bir adı da yok galiba bulamadım. Benim gibi olan var mı merak ediyorum?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?