valla ferahladım ya teşekkür ederim herkese. Parmaklıklar şu an hiç gözümde büyümüyor belki de siyah diye içimi karartmıştır. Beyaza boyarsam içime siner gibi geldi.
Hayırlısı artık önümüze bakmamız gerek. Bu evden tamamen çıkarken de sadece kötü yanlarını düşünerek çıkacağım.
Olanlar aklıma gelince taşınmak cazip geliyor. :)
Yanı biraz sen kasinmis be canım. Şu aşamaya gelene kadar 40 kere vazgeçebilirdin. Bence yeni evi sevmeyi dene. Benim şuan oturduğum ev 1.kat. camlarda demir yok yüksek ama mutfak camimin altında alt katın girişi var ve mecburen camında demir var. Ve evimin en hoşuma giden yeri orasi çünkü camdaki demire minik minik çiçekler astım,renkli ruzgar gülü koyduğum saksım var,camın iç kısmında 5-6 tane degisik kaktüs bitkisiyle geniş bir saksı hazırladım,yanında aloeveram ve mor çiçekli başka bir saksim var. Gelen arkadaşlarım bayılıyor o köşeye hatta çiçeklerinden tohum alıp kaktüslerin benzerlerinden de kendi evlerine aldılar. Tavsiyem,siz de evi sevecek şekilde dizayn edin.Kendime çok kızgınım. Üzgünüm. Sanırım biraz sorunluyum.
Şu an oturduğumuz ev küçük olması dışında yapılı, güzel bir ev. Kirası da çok uygun 600 lira. Ama öyle bir eksisi var ki evin güzel olması bazen tüm anlamını yitiriyor. Yan bina ile çok bitişiğiz balkonlar dipdibe ve karşımda düşman başına bir abla var.Mutfak, yatak odası ve salonun pencereleri onların balkonlarına ve pencerelerine bakıyor o kadar saçma ki. Kadın geçen yıl çocuğumu sevip ona meyve attı düşünün o kadar yakın.
Bu kadının gözü devamlı evimde. Kahvaltı yapıyoruz gözü bizde, bir muhabbet ediyoruz kulağı bizde, evime gelen tüm misafirlerimin dikkatini çekti bu durum. Birkaç yere boş boş laf da vurdu bana kendinin evi iki katlıymış da ona rağmen tertemiz tutuyormuş. Ben pis bir insan değilim. Evet elim pratik değil, ağır hareket ederim çünkü alışkın değilim ama titizim ve küçük çocuğum var bazen ev dağılabiliyor. Gündüz gözü saten perde çekip oturmak zorunda kalıyorum.
Ayrıca ev sahibimiz biraz sorunlu. Bir kez bile geciktirmeden, günü şaşmadan kiramızı ödediğimiz halde her ay arayıp ''ödeyin ha geciktirmeyin ha diyerek tehditvari konuşur.
Kendi evimizde izlenmekten rahat olamamaktan bıktığımız için taşınmak istedik ve zorla bir ev bulduk.
Asıl olay burada başlıyor. Ev 3+1 ama odalar çok saçma sapan küçük. Duşakabin var, ev sahibi tanıdık çıktı iyi anlaştık uyumlu ılımlı bir adam. Ama birinci kat ve ben demir parmaklıklı evde hayatım boyunca hiç oturmadım. Görünce hep ruhum daralırdı hiç istemezdim birinci katta oturmayı. Hiç önemsememiştim çünkü öyle bir evde hiç yaşamadım kafama da dert olmadı. Ve bu kadar ciddi derecede olduğunu şimdi anlamaya başladım. Bunalıyorum nefesim daralıyor. İlk başta birinci kat, çocuğun düşme tehlikesinden dolayı vs iyi olur korunaklı dedim. Parmaklık sevmemem çocuğun güvenliğinden daha mı önemli, alışırım zaar dedim ve aniden gelişti herşey ev tutuldu eşyaları taşımaya başladık yavaş yavaş. Ama içine her girdiğimde daha da darlanıyorum akşam eve temizliğe gittik o kadar daraldım ki temizlik yapmadan geri geldim oturdum ağladım. Eşim de sordu ama anlatmadım çünkü benim hatam. Ne diyeceğim ki pişman oldum desem ne değişecek kontrat falan hepsi yapıldı. Aptalım ben cidden. Böyle de kararsız tutarsız olduğum sürece anca oturur ağlarım böyle. Çek bakalım hatanın bedelini diyorum kendi kendime. Yeni ev eski evimin karşısında. Artık parmaklıkların arkasından eski evime bakar bakar aptallığıma ağlarım.
Belki ciddi bir problem değil ama benim için büyük bir sorun haline geldi o demir parmaklıklar. İçimi dökmek istedim kusura bakmayın. Bu fobinin tıpta bir adı da yok galiba bulamadım. Benim gibi olan var mı merak ediyorum?
Yanı biraz sen kasinmis be canım. Şu aşamaya gelene kadar 40 kere vazgeçebilirdin. Bence yeni evi sevmeyi dene. Benim şuan oturduğum ev 1.kat. camlarda demir yok yüksek ama mutfak camimin altında alt katın girişi var ve mecburen camında demir var. Ve evimin en hoşuma giden yeri orasi çünkü camdaki demire minik minik çiçekler astım,renkli ruzgar gülü koyduğum saksım var,camın iç kısmında 5-6 tane degisik kaktüs bitkisiyle geniş bir saksı hazırladım,yanında aloeveram ve mor çiçekli başka bir saksim var. Gelen arkadaşlarım bayılıyor o köşeye hatta çiçeklerinden tohum alıp kaktüslerin benzerlerinden de kendi evlerine aldılar. Tavsiyem,siz de evi sevecek şekilde dizayn edin.
Üstelik komşuyla ev sahibi çok yakınlarmış. Belki de talimat alıyordur kadın ev sahibinden. Haliyle cidden sadece perdelerim kapalıyken huzurluyum.
Hiç unutmuyorum bir gün eşimle balkonda çay içiyoruz gündüz. Tesadüfen gözüm karşı komşunun penceresine kaydı. Kadın tül perdenin arkasına sinmiş bizi dikizliyor gözlerini kısarak. Tül perdesi de patlıcan moru koyu renk. Başındaki yazma da beyaz olduğu için kabak gibi görünüyordu. Göremediğimi sandı zaar. Gözlerinin içine baktım ters ters. Yakalandığını farkedince ışık hızıyla kaçtı içeriye. Anlamıyorum cidden dizi mi çekiyoruz da bu kadar izliyor.
Patlıcan moru perde kullanan bırınden normal hareket beklememek lazım
Bi de buna *ben iki katlı evde oturuyorum ama cok temızım*cumlesı kurup vasatlıgını sergiliyormus. Bence kurtulduguna sevin.
Balkon kapalıysa bunalma bende de var.
Ama şimdiki evinizden kötüyse ev sahibiyle siz konuşun ne var bunda
Balkonum karşıya yakın perdeyle kapatırım. Ne bakanı gördüm ne de baktım
Hapishane ile ilgili bir travma mı yaşadın acaba canım önceden? Psikolojik destek alabilirsin ya da neuroformat ı araştır. Fobilerini çözüyor insanlar o yöntemle.
Ben seni çok iyi anlıyorum bende hiç birinci katta demir parmaklıklı bir evde oturmadım muhtemelen oturamam çok mutsuz hissederim kendimi alışık olmadığım için. O tarz evlerde oturan arkadaşlarıma gidiyorum bazen daral geliyor hapishanedeymişim veya yeraltındaymışım gibi. Astımım ve panik atağım olduğu içinde öyle bir dairede oturmamam gerekli zaten. Benim oturduğum ev fazla bakımlı bir ev değil hatta duşakabinim bile yok. Dahası tıpkı sizinkisi gibi evi dikizleyen biri hatta bir kaç kişi var. Salonun balkonuna bile perde gerdim, pencerelerdede hep güneşlikler var. Ne meraklı mahalleymiş. Arka odam deniz manzarasına baktığı için orayı oturma odasına çevirdim, misafir kalabalık vs... yoksa orada oturuyorum ev tepede olduğu için arka taraftaki apartmanlar aşağıda kalıyor görünmüyorum hiç. Açıkçası salondada gece gündüz perde kapalı olması durumuna alıştım. Taşınacağın evi iyi seç, her evin mutlaka bir problemi oluyor. rahatsızlıklarını giderip bir şeyleri lehine çevirebilmene müsaitse ve içine siniyorsa hiç düşünme taşın. Bende bu evime taşınırken düşündüm, nasıl duş alacağım, salonu tüm mahalle görüyor nasıl rahat oturacağım vs... diye ama ani bir kararla taşındım sonrada lehime çevirdim. Banyom kocaman bana ait istediğim gibi rahatça duş alıyorum hareket özgürlüğüm var. Salon ve arka odamla birlikte iki adet oturma odam olmuş oldu. Kısacası senin elinde
kesınlıkle katılıyorum
bırde penceresız bodrum kat falan degıl altı ustu bırıncı kat guvenlık ıcınde demır yaptırılmıs hepsı bu .
konu sahıbı oturun o evde bır sure ıdare edın sonucta kıraya cıkıyorsunuz bır omur oturmayacaksınız ıcınıze sınen evı daha rahat bulursunuz o manyak komsudan kurtulduktan sonra
Saten perdeyi çekip oturuyorum demişsiniz parmaklıklı evde perdeyi açıp oturmak inanın daha ferah olur.Benim evim 2. kat olduğu halde küçük çocuklarım olduğu için 2 odama demir yaptırdım içim rahat hiçte rahatsız olmuyorum.Umarım sizde taşındıktan sonra seversiniz.
bu ev size şans getirsin inşallah kendi evinize çıkarsınız
lütfen kendını bu kadar darlama
Alt kat olduğu için tek sizin kullandığınız bahçesi de var mı ?
Bu daireye olumlu yönleri ile bakmaya çalışın, meraklı komşu ve dengesiz ev sahibinden kurtulmuş oldunuz.
Başka bir eve taşınsanız ev sahibi yine problemli çıkabilir, bu ev sahibi tanıdık hem kirada indirim yapmış. Bunlar bile kalmak için sebep, her yerde iyi ev sahibi bulunmaz.
Valla bacım evi tutmadan önce düşünecektin onu. Artık şikayet etmeyi bırak otur evinde. Öyle yok daralıyorum, bunalıyorum diye dolaşma ortalıkta. Millet ne evlerde oturuyor.
Ev tutuşmuş, her şey yapılmış şimdi mi aklın başına geldi...
Eve epey alıştım açıkcası sadece sanırım alışkanlıklarımın değişmesi beni biraz afallattı. Eski evin ne kadar eksileri olsa da yaşanmışlıklar, evin sevdiğim alıştığım özellikleri vardı ve yeni evde alıştığım şeyleri görememek beni biraz afallatmıştı. İlk günlerde kızım bile eski evi gösterip orayı istediğini ifade ediyordu ama hepimiz alıştık buranın mutfağı ve komşuları yeter diyorum. Evi istediğim gibi boyattım dekore etmeye de maddiyat el verdikçe devam ediyorum. Parmaklıklara da alıştım mutfak pencereme çiçeklerimi koydum. Mutfak evin en büyük ve ferah alanı orası benim yaşam alanım oldu gayet memnunum. Eski evime de yeni evlenecek bir çift yeni daha çeyiz getirdi onlar da eşimin tanıdığı arkadaşı çıktı komşu konusunda uyardık kıyamadık çünkü ve balkon perdesini taktırmışlar bile. Ama işte balkon perdesi oraya çözüm olmaz. Yatak odasının ve mutfağın pencereleri de onların yatak odası ve mutfağıyla karşı karşıya. Yani karşı komşu nereden baksa evin içini çok net görüyor. Çok şükür ben kurtuldum yeni evimi de sevdim. Balkonum tamamen parmaklıkla kapalı olsa biraz zor alışırdım ama balkonum ferah açık. İyi ki taşınmışım valla bu kadar çabuk benimseyeceğimi düşünmüyordum. Tek kafama takılan şey mutfak restoran mutfağı gibi kocaman mübarek temizle temizle bitmiyor.Mevsimdendir. Ayrıca ciddi anlamda demir parmaklık çocuk için güvenli. Daha geçenlerde komşumuz oğlunu 2.katta düşmek üzereyken yakaladı. Çocuk küçük de değil 7 yaşında. Acayip cesaretli oluyorlar belli bir yasa kadar. En doğrusunu yapmışsınız siz o eve taşınmakla. Üzmeyin kendinizi. Evladınizdan daha mi on3mli.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?