eşimle boşandık hala aynı yerdeyiz.boşanma olayından beni suçluyor.ben boşanalım demişim kızgınken o da o yüzden boşanmış.onun düzelmesini beklememişim.öyle konuşunca kendimi suçlu hissediyorum. o iyi bir eşmiş beni dövmemiş benden birşey istememiş.bana bazen temizlikte yardım ediyordu onun için iyimiş.evet soğuk davranıyormuş ama düzelebilirmiş ben beklememişim.bende boşanma sırasında tekrar deneyelim diye yanına gittiğimde (önceki olayları bilen varsa daha farklı şeyler yaşamıştım) kabul etmemişti.kaç kere gittim halbuki.o zaman bende iyi eştim.ne isterse tamam dedim.maaş kartımı verdim.onu sıkıntıya düşürmemek için harcamalarıma dikkat ettim.düğün sırasında masraf olmasın diye birçok şeyden vazgeçtim.onun memleketine gitmeyi kabul ettim ki ben evin tek kızım.yaşadıklarımı düşündükçe kendimi suçlu görmüyorum sadece sevgisini istedim ama o kendini öyle bir haklı çıkarıyorki ben mi suçluyum demekten kendimi alamıyorum.ben çok mu kötü bir eştim onun her istediğini yapamdığım için ondan sevgi istediğim için