- 9 Kasım 2015
- 6.186
- 11.115
- 248
Merhaba hanımlar. Anlatmaya çalışacağım ama umarım başarırım :)
Şimdi benim ayrı ayrı samimi olduğum arkadaşlarım var. İkisiyle ayrı, diğer ikisiyle ayrı grup arkadaşlarım. Her iki gruptan da bi arkadaşım evlilik hazırlığında (sanki problem sorusu gibi oldu kusura bakmayın ama olsun. Beyin cimnastiği
)
ikisi de düğün hazırlıklarında. Şimdi şöyle bi durum hissediyorum ikisinde de. Düğün hazırlığı yapanlar değil de diğerleri sanki onları sadece kendileri düşünüp, sadece kendileri onların iyiliğini düşünüyomuş gibi hareket ediyorlar. Onları bi çember içine alıyorlar ki zaten düğün hazırlığı olmasına gerek yok. Normalde de böyleler. Hani küçük çocuk olsak "en iyi arkadaş ben olmalıyım" yarışı diyeceğim ama durum tam olarak bu. Ki benim kimsenin en iyi arkadaşı olabilmek gibi bi çabam da yok. En basit örnek, iki samimi olduğum arkadaşımla biriyle aynı şehirdeyiz, diğeri bizden farklı şehirde. Geçenlerde bizim bulunduğumuz şehre geldi. Oturduk bi yerde. Pazar günü dönecek diğer arkadaş yaşadığı şehre, aynı şehirdeki arkadaşım "ayyy x, keşke gitmesen çok sıkılıcam ben şimdi..." diyor. Diğerleri de bi garip. Nispet yaparcasına davranır. Sadece önemli olan diğer arkadaşları... Yani 30' lu yaşlarda şu açtığım konune kadar saçma. Kopmak istiyorum ama o da hemen olmuyo işte.
Anlayamadım ama bu durum beni soğutuyor.
Şimdi benim ayrı ayrı samimi olduğum arkadaşlarım var. İkisiyle ayrı, diğer ikisiyle ayrı grup arkadaşlarım. Her iki gruptan da bi arkadaşım evlilik hazırlığında (sanki problem sorusu gibi oldu kusura bakmayın ama olsun. Beyin cimnastiği
)ikisi de düğün hazırlıklarında. Şimdi şöyle bi durum hissediyorum ikisinde de. Düğün hazırlığı yapanlar değil de diğerleri sanki onları sadece kendileri düşünüp, sadece kendileri onların iyiliğini düşünüyomuş gibi hareket ediyorlar. Onları bi çember içine alıyorlar ki zaten düğün hazırlığı olmasına gerek yok. Normalde de böyleler. Hani küçük çocuk olsak "en iyi arkadaş ben olmalıyım" yarışı diyeceğim ama durum tam olarak bu. Ki benim kimsenin en iyi arkadaşı olabilmek gibi bi çabam da yok. En basit örnek, iki samimi olduğum arkadaşımla biriyle aynı şehirdeyiz, diğeri bizden farklı şehirde. Geçenlerde bizim bulunduğumuz şehre geldi. Oturduk bi yerde. Pazar günü dönecek diğer arkadaş yaşadığı şehre, aynı şehirdeki arkadaşım "ayyy x, keşke gitmesen çok sıkılıcam ben şimdi..." diyor. Diğerleri de bi garip. Nispet yaparcasına davranır. Sadece önemli olan diğer arkadaşları... Yani 30' lu yaşlarda şu açtığım konune kadar saçma. Kopmak istiyorum ama o da hemen olmuyo işte.
Anlayamadım ama bu durum beni soğutuyor.
