Bugün başıma gelen bir olay beni oldukça sinir etti. Ben böyle şeyleri kafama çok taktığım için paylaşmak istedim.
Bebeğimi anneme bıraktım ve pazara çıktım. Pazar çok kalabalıktı. Bir anne 10 yaşlarındaki yürüme ve zihinsel engelli oğlu ile pazara çıkmış. Neyse bu anne önünde tekerlekli sandalye (hem yürüme hem zihinsel engelli oğlu) ile arada kalmış. Yanında bir kaç engel var. Kimse yer vermediği için geçemiyor geriden görüyorum ve önünden geçen kimse takmıyor. Çocuk durduğu yerde rahatsız olduğu için bağırmaya başladı, anne telaşlı, ben oraya gelince önümdeki adam geçti durdum hemen kadında geçecek ya en fazla bekleyecekleri bir kaç saniye arkamdakilerin, 55 yaşlarında bir teyze gördüğü halde "geçsene kızım ne bekliyorsun?" diye bağırdı. Ardından bir kaç kadın sesi daha "hadi be yürüsene" diyorlar. Ben de "bir saniye bekleyin, görmüyor musunuz bayan çocuğunu geçiriyor" dedim. Teyzenin surat aynı avatarımdaki gibi oldu "hıh" dedi kafasını çevirdi. Millet öfledi pöfledi. Kadın en fazla 10 sn de geçmiştir, ama o insanların hal ve hareketleri öyle üzdü ki beni, gözlerim doldu.
Belki kadının çocuğunu bırakacak kimsesi yok ya da çocuk hep evde o da pazara çıksın hava değişimi olsun diye çıkardı. O teyzeye o insanlara o kadar kızdım ki. Sonra kadın geçince insanlar ne kadar sabırsız olmuş dedim. Cevap bile vermediler.
Kadının o durumunu gören koca koca adamlar bile önünden geçip gidiyor. Hepimizin çocuğu engelli olabilirdi ve ya ilerde ne olacağının garantisi var mı? Kendimiz de aynı şekilde olabilirdik.
Mesela otobüste hamilelere, çocuklulara, engellilere bile yer vermekten aciz olmuşuz.
Ne ara bu kadar sabırsız olduk?
Bir insanı bir kaç sn bekledik diye ömrümüzden ömür gitmez ki.
Yıllardır üyeyim ilk defa konu açıyorum ve boğazım düğümlendi.
O annenin bakışları telaşı gözümün önünden gitmiyor.
Bebeğimi anneme bıraktım ve pazara çıktım. Pazar çok kalabalıktı. Bir anne 10 yaşlarındaki yürüme ve zihinsel engelli oğlu ile pazara çıkmış. Neyse bu anne önünde tekerlekli sandalye (hem yürüme hem zihinsel engelli oğlu) ile arada kalmış. Yanında bir kaç engel var. Kimse yer vermediği için geçemiyor geriden görüyorum ve önünden geçen kimse takmıyor. Çocuk durduğu yerde rahatsız olduğu için bağırmaya başladı, anne telaşlı, ben oraya gelince önümdeki adam geçti durdum hemen kadında geçecek ya en fazla bekleyecekleri bir kaç saniye arkamdakilerin, 55 yaşlarında bir teyze gördüğü halde "geçsene kızım ne bekliyorsun?" diye bağırdı. Ardından bir kaç kadın sesi daha "hadi be yürüsene" diyorlar. Ben de "bir saniye bekleyin, görmüyor musunuz bayan çocuğunu geçiriyor" dedim. Teyzenin surat aynı avatarımdaki gibi oldu "hıh" dedi kafasını çevirdi. Millet öfledi pöfledi. Kadın en fazla 10 sn de geçmiştir, ama o insanların hal ve hareketleri öyle üzdü ki beni, gözlerim doldu.
Belki kadının çocuğunu bırakacak kimsesi yok ya da çocuk hep evde o da pazara çıksın hava değişimi olsun diye çıkardı. O teyzeye o insanlara o kadar kızdım ki. Sonra kadın geçince insanlar ne kadar sabırsız olmuş dedim. Cevap bile vermediler.
Kadının o durumunu gören koca koca adamlar bile önünden geçip gidiyor. Hepimizin çocuğu engelli olabilirdi ve ya ilerde ne olacağının garantisi var mı? Kendimiz de aynı şekilde olabilirdik.
Mesela otobüste hamilelere, çocuklulara, engellilere bile yer vermekten aciz olmuşuz.
Ne ara bu kadar sabırsız olduk?
Bir insanı bir kaç sn bekledik diye ömrümüzden ömür gitmez ki.
Yıllardır üyeyim ilk defa konu açıyorum ve boğazım düğümlendi.
O annenin bakışları telaşı gözümün önünden gitmiyor.
Son düzenleme:
