nasıl anlatmalıyım bunu bilemiyorum.anlatmaya çalışayım.herşey bazen öyle zor geliyorki..öyle yalnız kalıyorum ki bazen.koskoca hayatta yapayalnız..oysa herşey güzel gidiyordu.hiç böyle hayal etmemiştim..ben anlayışlı oldukça o üstüme geldi,ben alttan aldıkca o daha fazlasını istedi..birde çocuk var şimdi.tüm bu evin ve çocuğun sorumluluğu benim üzerimde.tamam çalışma koşulları iyi değil hafada 2 kez eve gelebilen bir insandan neler bekleyebilirim ki..oysa onunla sadece hayatı paylaşmak istemiştim..önceleri yere göge sığdıramadığı beni şimdilerde kuyuların dibine atıyor ve bunu hep inkar ediyor.o kadar anlayışsız biri olduki..beni sevdiğinden eminim ama seven insan neden böyle yapar dıyorum..dogum yaptıgım dönemlerde hormonalıarında etkisiyle çok berbat günler geçirdim..insan hergün ağlarmı her gün boğulurmu,her gün çıldırma noktasına gelir mi? ben geldim..ben yaklaşmak istedim o kaçtı hep..hala kaçıyor..yaptığım hiçbir şeyi beğenmiyor .bir çok çalışan insan yapmazken ben sabah erkenden kalkıp kahvaltı hazırlıyorum bazen o kahvaltı sofrasını zehir ediyor bana.ama dedim ya beni sevdiğinden eminim.defalarca kez karşıma alıp konuşmaya çalıştım ama boşuna.hep inkar hep inkar..birde diyorki biliyordun evlenınce böyle olacağını..ve şuan şu yazıyı okusa eminim diyecekki "abartıyorsun" hayır işte gerçekten abartmıyorum..abartmıyorum..abartmıyorum..dıye bagırmak istiyorum ona..çünkü bu kelimesinden nefret ediyorum.çocuga karşı çogu zaman ilgisiz.insan çocuguyla daha fazla vakit geçirmek istemezmi sanki ben başkasındna yapmışım bu çocugu gibi davranıyor bazen.diyorumki bu nasıl bir baba..belki bebek henüz küçük baba oldugunu anlamamıstır zamana ihtiyacı vardır diyorum geçiştiriyorum ama inan bana normal değil yaptıkları..hiç mi güzel bir şey yapmıyor..nadirende olsa beni sevdiğini söyluyor ayda bir kez belkıde 2 ayda bır kez.sevgi mesajları atıyorum ona abzen onu sevdiğimi söyluyorum ama artık bunu yapmak ebni yordu .çünkü hep ben yapıyorum nedne bir gün olsun hiç bir sebep yokken senı sevıyorum dıye emsaj atmıyor.beklentılerını azaltırsan mutlu olursun diyor gerçekten çok şey mi bekliyorum.ben-sen kavgasına dönüşünce bir evlilik yürümez biliyorum.ama artık dayanacak gücüm yok.ben birazcık gururum okşansın istiyorum birazcık, kadın olduğumu hissettirsin istiyorum, yeniden gözlerimin taaa içine baksın istiyorum,bana değer versin yani değer versin..birde son zamanlarda başkalarının yanında beni bozma huyu başgösterdi.bunuda inkar etti..onlar kardeslerıymıs bilmem kimlermiş ailesıymıs aılesının yanında benı bozma hakkını kim verıyor ona.beni küçük görmeye başladı ...ben ona değer verdikçe o bu değeri yerlere çaldı. ne yapacagım ne edecegım hıc bılmıyorum..sadece paylaşmak istedim amacım eşimi size yermek değil gercekten cok iyi bir nsandı abna aşıktı hemde delicesine ama ne oldu neyi yanlış yaptık bilemiyorum..çok üzgünüm ama çok..