neden hala duruyorum bilmiyorum...

merhaba arkadaşlar artık bende biraz yazp dertleşmek istedim. bakıyorum herkesin aynı dertleri sorunları var ama işte herkesin ki kendine göre dayanılmaz...
biraz boşaltayım istedim bende içimi...
biz 4 aylık evliyiz aslında eşim beni ok seviyor ya da ben öyle olsun istiyorum. aylardır tartışıyoruz ablası yüzünden aslında çok iyiyiz ama onunla ilgili bişey olduğunda hemen kavga ediyoruz. Ablasına hiç laf söyletmiyor. Kadın beni resmen çekemyor ben bişey beğensem hemen alır, ya da ben bişey istesem hayır der ama biraz zaman sonra kendisini aynı şeyi söyler ya da sürekli eşimi araması bizi hiç yanlız bırakmaması ve biz balayına gitmemişken eşinin ailesiyle tatile gittik ama bana değil onlara tatildi kapının önündeki ne havuza girebildim ne bişey yapabildim üstüne birde eşimin hep balayı maceralarını dinledim...
böyle hep sustum kendimi tatamadığım zaman da eşime anlatmak istedim ama hep sonunda kavga ettik kayınvalidem genelde benden yana olurdu taki son olaya kadar...
beni eşime şikayet etmiş ama alakam olmayan bir konuda ben ona sorunca seninle alakası olmadığını söyledik biz falan dedi ama resmen arayı bozdu birde herkesten önce biz tartışırken o kaçtı ve gitti annemde buradaydı ve herşeyi gördü günlerce ağladım ama sustum barıştım hemen annem daha fazla üzülmesin diye(bu arada ailem başka şehirde yaşıyor) en son nokta ise hafta sonu iş için biryere gidecekti bende ailemn yanına gittim hafta başı döndük ve gelir gelmez öyle bir kavga ettik ki...
o özlem dolu gibi davranırken ben sanki içimde kalan onca şeyi kusar gibiydim sonra ben ablası için çor ağır şeyler söyledim artık dayanamayıp üstüme yürüdü boşanalım falan dedi peki aç davayı boşanalım dedim...
2 gün sonra artık konuşmaya başadı bu arada başka başka yatakta uyurken gelip beni kaldırıp yatağamıza falan götürdü ama hiç konuşmadık 2 gün telimi ve arabanın anahtarlarını aldı..
arabanın anahtarını bugün verdi ama telimi hala vermedi arabaya da binmeyi düşünmüyorum artık teli versede almicam zaten...
ama artık kestiremiyorum beni sevip sevmediğini benden herkesin onun gözünde yüksek olmasına dayanamıyorum artık beni hiç galeye almıyor gibi...
istediğini al yapacağını yanlız yap eskisi gibi artık dışarı bile çıkmıyoruz ve yaklaşık 3 haftadır kayınvalidelerle bile görüşmüyorum...
bi diyorum boşanalım bitsin kurtulayım artık bi de yapamıyorum çalıştırmıyor da zaten iş için baskı yapıp duruyorum ama yok...
ne yapacağımı şaşırdım artık....

aslında beni herşeyde çok düşünüyor herşeyi yapmak istiyor benim için ama onlardan da vazgeçemiyor...
birde hep gezmek için çocuk düşünmezken şuanda hafta sonu iş değilde gezmeye gitmiş kıbrısa ben biliyordum zaten ama hiçbişi dememiştim o da kendisi dönünce dayanamadı ve anlattı sonra işte 2 haftalık birikimle tartıştık...

ahhh ahhh ne dıye karısırlar yenı evlılere böyle anlamam....
ya bı bırakın gıdın onlar daha 4 aylık evlı dunyalararını baslarına yıkmanın ne alemı var....
görumceler kaynana,, oofffff ne can sıkıcılar yaaa hep bır mudahale hep bır bencıllık


yaa bı s... gidin hayatımızdan yeter artık yaa ınanakı guzelım kaynana gorumce kayınbaba olmasa butun aileler mutlu mesut yasayacaklar ama yokkk

ne varsa her seye maydonoz oluyorlar herseye bır muhalefet olıyorlarr

gıcıklar gıcıkkkk
sana tek dıyecegım yenılmee esını avucuna almaya bak bırak gorumceyı falan sen ailenı kurtarmaya bak gıdın baska sehıre onlardan uzaktaa baş başa

sonrada arayı sogutunn gorumcelerlee...
tek tavsıyem buu
( KELIN İLACI OLSA BAŞINA SURER AMA NACIZANE FIKIRLERIM BEN UGRASIYORUM AİLEM ICIN PES ETMEYDE NIYETIM YOK ORTADA 2 TANE COCUK VAR EŞİMİ KAZANAMYA CALISIYORUM)

bende bazen düşünüyorum keşke gitsek buradan diye ama doğma büyüme buralı ve kendi işi çevresi hep burada gidemez ki...
onlara da kızamıyorum ki tmm hep vardır kaynana görümce sorunu her ailede ama bunda ara yolu bulmak eşlere bağlıdır benim eşim hiç ara bulmak değil aksine onlarla ilgili bişey de sanki hemen beni silip atabilecek gibi ağır konuşuyor yeri gelince ya da hep sus diyor yaa benim kimsem yok burada bende dayanamıyorum artık yanlızlığa o bile artık hayatımda yok gibi geliyor çünkü benden çok başkaları onun için önemli gibi davranıyor hiç beni koruyup yüceltmeyi bilmiyor...
artık o kadar sulu göz oldum ki durup durup ağlıyorum şimdi bile yazarken çok cnm acıyor bunları haketmiyor bizim ilişkimiz ya da benn....

..............................................................................

çok dualar ettim uzaklaşsın diye ama dualarım yanlış yöne gitti babasıyla tartışmış geçen dükkana gitmicem bidaha dedi bende bak baban o senin adam bu yaştan sonra kim için çalışıyor hala daha falan dedim ne yapacak parayı pulu dedim kahvaltı falan yaptık ben gönderdim onu dükkana tekrar ona karşı iyi olmaya çalışıyorum ama cnm yanıyor onunla konuşurken evde onu beklerken ne biliyim işte yaaa...
kafam iice karıştı ...

Canım bu görümce kayınvalide konusunda bende dertliyim ama artık kendime ve evime karıştırmıyorum kesinlikle.. Nasıl oldu dersen, ben eşime hiç senin annem böyle kardeşin baban böyle, şöyle demedim başlarda çünkü eşim düşkündür onlara. Ama zamanla eşim kendisi gördü onların yaptıklarını, ondan sonra bende anlatmaya başladım, ben sana anlatmamıştım üzülme die ama böyle davraıolar die. şimdi de çok yakın oturmamıza rağmen görüşmüorum fazla, hatta bayramdan sonra sadece 1 defa gördüm o da 1 saat falan. Yani kısacası sen eşinle arana kimseyi sokma, haklısın çok sinir bozucu bi durum ama şu dünyada senden önemli kimse yok o yüzden eşini seviosan onla mutluysan yavaş yavaş diğerleriyle arana mesafe koymaya çalış, bu arada haddim deil belki ama yatakları ayırma ve çalışman konusunda ikna etmeye çalış eşini. Çalışmak kadın için çok önemli bence. Umarım herşey istediğin gibi olur

tşk ederim yorumun için haklısın sevindim senin adına da ama herşey tamm da bu iş konusuna bir türlü ikna olmuyor...

erkeklerin çoğu evliliğin ilk yıllarında hep aileci olurlar.anne baba kardeşler hepsi eşten daha önceliklidir ama zamanla bu durum çoğunda değişir erkek yeni ailesini evliliğini benimsemeye başlar.tabii değişmeyen hep aynı kalanlarda yok değil maalesefbu süreçte kadın sabırlı ve soğukkanlı olmalı fazla eşine ailesini kötüleyici konuşmamalı.kavga ve tartışmaya girmeden erkeğin bazı şeyleri farketmesini sağlamalı.eşi ile arasını iyi tutmalı.erkek biraz akıllıysa olgunlaştıkça asıl ailesinin eşi ve çocukları olduğunu kavrıyor ama dediğim gibi kadına sabırlı olmak düşüyor