Ben esimden ayrildim, 1 seneyi gecti. Son zamanlara kadar mutlu ve imrenilecek bir evliligim vardi ve emin olun “her seyi dort dortluk yapmadim” hatta soyle ozetleyeyim, yemek hazirlamak icin mutfaga gitsem adam arkamdan gelirdi, lutfen bir sey hazirlama sadece yanimda otur ben seni goreyim sohbet edelim diye. Yani demek istedigim mutlu evliligin sirri ev islerinden, yemekten utuden gecmiyor asla. Ha bizim baska sorunlarimiz oldu ve dostca ayrilmayi tercih ettik, o ayri mevzu.
Haketmeyen insanlar sozunuz de cok enteresan. Kimin neyi hakedip haketmedigi konusuna siz karar veremezsiniz, karar mercii diilsiniz zaten. Siz sadece kendi hayatinizdan sorumlusunuz ve onceliginiz esinizi degil kendinizi memnun etmek ya da kendinize huzur saglamak.
Mesela ben ev isi yapmaktansa (vaktim de yok zaten ama olsa bile) kitap okumayi ya da cocuklarimla resim yapmayi ve hatta duvarlari cizip yeni hatiralar birakmayi tercih ederim, ben boyle mutluyum cunku. Ya da cikip bir arkadasimla kahve icebilirim vs vs. Ozetle herkesten her seyden once benim mutlulugum gelir dediginiz zaman (bunu mutluluk acisindan soyluyorum, bencillik olarak algilanmasin lutfen) etrafinizdaki insanlarin da mutlu oldugunu goreceksiniz