hayır canım tabi ki öyle değil
görüşülüp orada biter mi
kimsenin lafını kesiyor da değilim, aksine o konularda iyiyimdir
fakat haklısın benim bu durumum yine kendimden kaynaklanıyor
mesela bir örnek: kızım ilkokul 3. sınıfta
bir süre önce tesadüfen bir bayanla tanıştık , biraz sohbet etmek zorunda kaldık bir şey için beklerken, çok hoşlandık birbirimizden, sonra tesadüf bir kere daha karşılaştık , telefonlarımızı alıp verdik, bir süre merhabalaştık
sonra görüşmeye başladık herşey gayet iyi hoş
sonra eşler tanıştı
onun bir büyük oğlu, bir de kızımla yaşıt kızı var
benim de küçük bir oğlum
çocuklar tanıştı
eşler de anlaştı
ama bunlar hep dışarda oldu
sonra birgün kızının doğumgünüe çağırdı beni ve kızımı
gittik, kızım hariç 5 yaşıt kız var ve tüm kızlar makyajlı
bir benimki değil
kızlar kızımı almadılar yanlarına, ve açık açık söylediler sen makyajlı değilsin bize uymuyorsun diye
kızım çok üzüldü
biraz konuştuk orada kızımla, sakinleşti ama tüm doğumgünü yalnız kaldı, yüzüne bile bakmadılar
ve o arkadaşım gelip kızıma dedi ki
çocuklar sorunlarını kendi aralarında halletmeli
oysa ben çoktan öğrettim kızma kalp kırmaması gerektiğini
eve gelen hiçbir arkadaşını diğerlerinin yanında ayırmaması gerektiğini
gelen her hediyeye teşekkür etmesini
birbirini tanıyan çocukların yanına bir yabancı geleceğinde hep söylerim kızıma aranıza alın diye
arkadaşım ilgilenmedi bile, umursamadı o durumu
hal böyle olunca ben soğudum bir anda
eskisi kadar samimi davranamadım sonrasında sanırım
ve koptuk
ha idare edebilir miydim
belki ederdim ama istemedim
bu yüzden diyorum sorun galiba benim
ama ben böyleyim maalesef