Neden İnsanlar Tarafından Değer Görmüyorum..

M

mavihayall

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
17 Aralık 2018
387
126
33
27
Hepinize merhaba değerli ablalarım.Uzun zamandır kafamı meşgul eden bir sorunu sizinle paylaşmak istiyorum belki bi nebze içim rahatlar.21 yaşındayım ve önemli sorunlarımdan biri iyi niyetli kendi halinde sakin biriyim ama arkadaş edinemiyorum edinsemde değer görmüyorum hiç.Girdiğim her ortamda öyle bulunduğum her yerde öyle nerde hata yapıyorum bilemiyorum ama çok sıkıldım bu durumdan bende artık insanlara verdiğim gibi değer göreyim istiyorum.Bir süre kimseyi takmıyormuş gibi yaptım hep ilk adımı ben attığım için atmadım kendimi dizginledim kimse konuşmadıkca konuşmadım ama yine de arkadaş edinemedim.Diğer kızlar hemen çevre yapabiliyorken çogu erkekle bile hemen arkadas olabiliyorken bu neden benim için geçerli olamıyor? Hiç kimse beni önemsemiyor. Insanlar sürekli ben yokmuşum gibi davranıyor. Bıktım artık bu durumdan lisede yok denecek kadar az arkadaşım vardı zaten önceki konularımda anlatmıştım orta okul ve lisede akran zorbalığı yaşadım dışlandım hor görüldüm tüm okul tarafından hiç sesimi çıkaramadım.Üniversiteye sadece bi dönem gittim yurttada kimse benle arkadaş olmadı üniversitedede 4 kişilik bi gruptuk ama diğer 3 kişi kendi aralarında daha yakındılar bana mesafeliydiler mesaj atsam görüldü bırakırlardı ben sormasam asla sormazlardı.İyi niyetliyim kimseye zararım yok ama ailedede değer görmüyorum ve çok sıkıldım bu durumdan şimdi kendine değer ver diyeceksiniz ama onu bile nasıl yapacağım bilmiyorum yıllarca özgüvensiz bir bireydim..
 
Insanlarla iletisim kurmakta bi problem yasiyor musun belki cok soguk ve sert biri gibi gorunuyosundur disariya karsi.
 
Her insanın enerjisi bir değildir. Elbette sizinde uyuşacağınız birileri çıkar. Kendiniz olun. İnsanlar etrafınızda kalsın diye taviz verip, istemediğiniz şeyleri yaparsanız inanın değer görmüyorsunuz.
 
dogru cevreyle karsilasmamissin. dogru insanlara rastlamamissin belli ki. tek takildigim yer ‘ailemden deger gormuyorum’ demen oldu ama, ailenden gercekten deger gormuyo musun yoksa beklentilerin mi cok yuksek?
 
Aynı durumdayım iyi niyetli olduğuma Emin’im kime ne iyilik yaptıysam hiç kıymeti olmadı ama ben takmıyorum artık varsa var yoksa yok bu arada 28 yaşındayım bu duruma çok üzüldüğüm oldu okuldan döndüğümde aylarca evden çıkmadığım oldu ama üzüleceğime böyle olmayı tercih ederim
 
Visnereceli24 .!.:
Insanlarla iletisim kurmakta bi problem yasiyor musun belki cok soguk ve sert biri gibi gorunuyosundur disariya karsi.
Genişletmek için tıkla...
evet yaşıyorum arkadaş edinemiyorum yani ben adım atmasamda kimse atmıyor kimse arkadaş olmak için çaba göstermiyor
 
mavihayall .!.:
Hepinize merhaba değerli ablalarım.Uzun zamandır kafamı meşgul eden bir sorunu sizinle paylaşmak istiyorum belki bi nebze içim rahatlar.21 yaşındayım ve önemli sorunlarımdan biri iyi niyetli kendi halinde sakin biriyim ama arkadaş edinemiyorum edinsemde değer görmüyorum hiç.Girdiğim her ortamda öyle bulunduğum her yerde öyle nerde hata yapıyorum bilemiyorum ama çok sıkıldım bu durumdan bende artık insanlara verdiğim gibi değer göreyim istiyorum.Bir süre kimseyi takmıyormuş gibi yaptım hep ilk adımı ben attığım için atmadım kendimi dizginledim kimse konuşmadıkca konuşmadım ama yine de arkadaş edinemedim.Diğer kızlar hemen çevre yapabiliyorken çogu erkekle bile hemen arkadas olabiliyorken bu neden benim için geçerli olamıyor? Hiç kimse beni önemsemiyor. Insanlar sürekli ben yokmuşum gibi davranıyor. Bıktım artık bu durumdan lisede yok denecek kadar az arkadaşım vardı zaten önceki konularımda anlatmıştım orta okul ve lisede akran zorbalığı yaşadım dışlandım hor görüldüm tüm okul tarafından hiç sesimi çıkaramadım.Üniversiteye sadece bi dönem gittim yurttada kimse benle arkadaş olmadı üniversitedede 4 kişilik bi gruptuk ama diğer 3 kişi kendi aralarında daha yakındılar bana mesafeliydiler mesaj atsam görüldü bırakırlardı ben sormasam asla sormazlardı.İyi niyetliyim kimseye zararım yok ama ailedede değer görmüyorum ve çok sıkıldım bu durumdan şimdi kendine değer ver diyeceksiniz ama onu bile nasıl yapacağım bilmiyorum yıllarca özgüvensiz bir bireydim..
Genişletmek için tıkla...
Bi söz var ama yazmayım şimdi s...... Yaranır demişler
 
mavihayall .!.:
evet yaşıyorum arkadaş edinemiyorum yani ben adım atmasamda kimse atmıyor kimse arkadaş olmak için çaba göstermiyor
Genişletmek için tıkla...
Arkadas falan hikaye aslinda kac tane arkadasim olduysa bi yerden sonra zaten hepsiyle iletisimin kopuyor ha en yakin arkadaslari kastetmiyorum. Arkadas neyse de ailen nasil davraniyor da deger gormedigini hissediyorsun ?
 
Kajmery34 .!.:
İnsan evvela kendine değer vermeli. Bence siz de kendinize değer verip , sizi önemsemeyen kişileri hayatınızdan çıkartmalısınız.
Günümüz de maalesef kimseye fazla iyilik yapmaya gelmiyor .
Genişletmek için tıkla...
Aynı şeyi yazmaya geldim.
Bir insan, değerini kendi belirler.
Size yapılan hoşlanmadığınız şeylere müsama gösterdikçe ya da kendinizden taviz verip ses çıkarmadığınız sürece, daima bu durumu yaşarsınız.
Çünkü bu tip insanların önceliği, karşıdakinin mutlu olmasıdır.
Hayatınızda kendinizi ilk sıraya koyup, hakettiğiniz muameleyi göstermeyene tepki verip, selam sabah kesene kadar da bu durum değişmez.
Bakmayın öyle çok çabuk arkadaş edinen, çevresi kalabalık kişilere.
Emin olun bir telefon açıp ‘zor durumdayım gel’ dense, gitmezler birbirlerine.
Siz hayatınıza, saat farketmeksizin tek bir seslenişinize cevap verecek insanları dahil edin.
 
Insan ilişkilerinde fazla beklentiye girmemeni öneririm. Yaş arttıkça insanlarin çiğlikleri de artıyor maalesef. Hepiz bir şekilde duyarsızlaşmaya başlıyoruz.
Öncelikle kendine yetebilmeye bak. Acaba çevrendekilere karşı fazla mi beklentilisin ya da duygusal bir açlık sezdiriyorsun. Sen boylesindir demiyorum ama bir örnek vereyim her şeyi dramatize eden bir arkadaşım vardı. Kendisinin çağrılmadığı alakasız bir ortam için bize bozulur önemsiz hissederdi kendini. Böyle olması zamanla bana duygusal bir yuk oldu ve maalesef uzaklastim. Insanlara karşı ne çok mesafeli olun ne de onların onay ve ilgisine bagimliymis gibi hissettirin.
Kendinizden taviz vermeden olduğunuz gibi yaşayın elbet size kendini yakın hisseden insanlar vardır. Arkadaş olur, ilerde eş olur en kötü insan bile yalnız kalmaz. Bu kadar önemsemeyin insan kendine yetebilince bir yerden sonra eş dost kalabalık ediyor. Ben mesela yalnızlığı bir tercih olarak yaşayan biriyim.
 
Kardeşim diğer konularına baktım neden psikoterapiye gitmiyorsun psikolog önermiş git demiş çünkü çok ciddi şeyler yaşamışsın annenle ailenle okulla ilgili bu sorduğun herşeyin cevabını ancak tedavi olursan bulabilirsin, ailenden konuşabileceğin kimse yok mu tedavi olmak istediğini söyleyebileceğin
 
Değer görme ile alakalı youtube’da cok güzel videolar var özellikle beyhan budak kişisel gelişim ve farkındalık için müthiş bir psikolog dinlemenizi ve hayata bakış açınızı geliştirmenizi şiddetle tavsiye ederim.
 
Sen kendine değer vermezsen kimse vermez. Zorbalığa maruz kaldım ses çıkarmadım diyorsun. Demek ki sen o zorbalığı ya da kötü davranışları kendine yakıştırdın. Kendine reva gördün. İnsanlarda bu şekilde devam etti. Eksiğin olabilir. Yardıma ihtiyacın olabilir. Kendini tamamla. Korkusuz ol. İçinde biriken kabul görmeme korkusu, yine ezecekler korkusu bence etrafındaki insanlara yansıyor ve itiyor onları senden. İyi niyetli, sakin, kendi halinde biri olmak için 21 yaş çok erken. Daha deli dolu olman lazım. Eğlenmeyi bilmen lazım. Eminim dışardan dünyayla ilgisi olmayan, hadi .... gibi bir çılgınlık yapalım deseler hayır diyecek birisin. İnsanları sıktığın bir nokta mutlaka vardır. Biraz düşünüp onu bul ve üstüne git. Benim için o nokta ağırbaşlı olmakmış mesela. Hadi lunaparka gidelim derler, gitmem. Konser derler, ne işim var derim. Kahkaha atsalar sessiz olun derdim. Artık ben kahkaha atıyorum 🙂🙂
 
Cevap basit cikar saglamak.
Insanlara cikar saglayin sizi severler.
Tabi sizden faydalanmalari bitince sevgileri de biter.
Guc para veya yaninizda erkek arkdasiniz olsun cevrenizin cok genisledigini goreceksiniz.
 
Valla bu devirde iyi niyetli sessiz sakin insanlarb dislaniyor. Ezik muamelesi yapiliyor. Bence insanlar bencillesti. Bu yuzden fazla takilma. Herkes yalniz eninde sonunda. Hem az insan cok huzur. Sosyallesmek icin universitede bir suru kulup olur. İlgi alanina gore gir birine. En guzelb yillar valla. Gez dolas.
 
enerjıyle alakalı.
bızımde bi stajyerımız var.kız çok saygılı işinde gücünde ama neşeli değil,sessiz sakin.bazen ben bile sinir oluyorum mıy mıy hallerıne.kız benle konuşmak ıstıyor ama birşeyler ıtıyor benı.oda neden konuşuyorsun yanıt yok,suratıma eblek eblek bakıyor.dönmuyor muhabbet e napıyım ben.bi tane daha arkadaşım var laf atmasam yok,plan yapmasam ben çağırmasam yok,konuşurum konuşurum tek kelıme der bakar yuzume bende bişey demesem oyle bakışacaz ayak üstü.bazen mecburıyetten konuşuyorum çenem yoruluyor artık.bır gun denedım,konuşmıcam dedim.ben konuşmayınca konuşamadık bakıştık öyle.
 
Pek fazla takmamak gerek , cünki kendin için ne kadar kendine sorun edinirsen o kadar pskolojik olarak çöküntüde hissedersin kendini . Benimde pek arkadasım yoktur. Varsa da her zaman görüştüğüm ya da bir şey olduğunda aradığım anlattığım arkadasım yoktur. Biraz zamana bırak ve düşünme
 
mavihayall .!.:
Hepinize merhaba değerli ablalarım.Uzun zamandır kafamı meşgul eden bir sorunu sizinle paylaşmak istiyorum belki bi nebze içim rahatlar.21 yaşındayım ve önemli sorunlarımdan biri iyi niyetli kendi halinde sakin biriyim ama arkadaş edinemiyorum edinsemde değer görmüyorum hiç.Girdiğim her ortamda öyle bulunduğum her yerde öyle nerde hata yapıyorum bilemiyorum ama çok sıkıldım bu durumdan bende artık insanlara verdiğim gibi değer göreyim istiyorum.Bir süre kimseyi takmıyormuş gibi yaptım hep ilk adımı ben attığım için atmadım kendimi dizginledim kimse konuşmadıkca konuşmadım ama yine de arkadaş edinemedim.Diğer kızlar hemen çevre yapabiliyorken çogu erkekle bile hemen arkadas olabiliyorken bu neden benim için geçerli olamıyor? Hiç kimse beni önemsemiyor. Insanlar sürekli ben yokmuşum gibi davranıyor. Bıktım artık bu durumdan lisede yok denecek kadar az arkadaşım vardı zaten önceki konularımda anlatmıştım orta okul ve lisede akran zorbalığı yaşadım dışlandım hor görüldüm tüm okul tarafından hiç sesimi çıkaramadım.Üniversiteye sadece bi dönem gittim yurttada kimse benle arkadaş olmadı üniversitedede 4 kişilik bi gruptuk ama diğer 3 kişi kendi aralarında daha yakındılar bana mesafeliydiler mesaj atsam görüldü bırakırlardı ben sormasam asla sormazlardı.İyi niyetliyim kimseye zararım yok ama ailedede değer görmüyorum ve çok sıkıldım bu durumdan şimdi kendine değer ver diyeceksiniz ama onu bile nasıl yapacağım bilmiyorum yıllarca özgüvensiz bir bireydim..
Genişletmek için tıkla...

özgüvensizliğin, mutlaka hareketlerine ve konuşmalarına yansıyordur...zaten kendini sevmek demek, özgüvenli olmak demektir...arkadaşlık yürütmek için, hep karşı tarafı onaylayıcı hareketler yapıyorsunuz belkide...insanlar aslında hep onaylayan değilde, farklı yanları olan kişileri seçiyorlar aslında...dikkate edersen, çok yakın iki arkadaşın genelde farklı 2 karekter olduğunu görürsün...onaylanmak için çabalama, olduğun gibi ol, fikirlerini açıkça söyle, ama kendinden emin bi şekilde, bocalayarak değil.... fikirleri olan, program yapabilen, ağzı laf yapan insanların yanında daha çok kişi oluyor...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

balkabagi21
  • Kilitli
Kimseye anlatamadığım beni üzen hikaye
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
3K
dunyamdunyam
D
K
Yazayım mı?
Yorumlar
17
Görüntüleme
888
hln09
hln09
ladylena
içimi dökmek istiyorum
Yorumlar
10
Görüntüleme
3K
ozgurkiz077
O
H
Ben neden bu kadar şanssızım?
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
4K
zamanla
Z
C
Ben İnsanlarla Nasıl Yaşanır Bilmiyorum
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
4K
curlyprensess
C
Back
X