Neden kendimi savunurken ağlayasım geliyor?

Deeprise

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
1 Kasım 2018
128
67
48
34
Merhabalar herkese,
Benim bir derdim var, konu da şu; Mesela işyerimden vereyim örneği. Haklı olduğum konularda savunmamı yaparken bişeyler anlatmaya başladığım anda gözlerim doluyor ağlamak geliyor içimden tabi ses falan gidiyor o esnada, direkt karşıya güçsüz imajı veriyorum. Her seferinde bi konu anlatıcam mesela haksızlığa uğramışım, bikaç kere üstümün yanında ağladım. Sinir boşalması oluyor, tutamıyorum. Yani ne yapacağımı şaşırdım, konuyla ilgili durumu yaşayıp çözen oldu mu?Olduysa yorumlarınıza ihtiyacım var bayanlar. Artık diyorum herhalde çocukluktan gelen mi bişey? Çünkü aynı sorun kardeşlerimde de var. Babam beni suçladığında mesela hiç konuşturmazdı savundurmazdı kendimi, ve konuşamadıkça da ağlardım hatırlıyorum Kendimi savunmak istiyorum artık.
 
Bende ağlamak değilde sesim titriyor ellerim titrer bende anlamiş değilim:) ama dikkaate almiyorum hakliysam çatır çatır hakkimi savunuyorum valla sinir boşalmasi gibi ben mesela bunu haksızlığa tahammümün olmadiğina veriyorum
 
bende de sürekli öyle durumlarda yutkunma isteği oluşur ve yutkunmadan asla konuşamam. karsı taraf ondan korktugumu zanneder ama yutkunduktan sonra ağzıma geleni söylerim.bende şu yutkunma işini çözsem iyi olacak aslında
 
Ben de çok heyecanlanirim , kızmaktan daha çok uzulmeme neden olacak bir haksızlıkta bazen bende ağlamaklı olurum kendimi savunurken.

Benim babam kucukken haksızlığa karşı gelmezsem kızardi bana ama diğer yandan da hep eleştirilme korkum oldu onun karşısında. Güzelce anlatmayıp öfkeyle ders vermeye kalkınca ebeveynler işe yaramiyor demek ki hiç.

Psikolojik destek düşünebilirsiniz.
 
Aslında babanızla iletişimin neden olduğunu düşünerek güzel bir yerden başlamışsınız sorgulamaya. Farklı sebepleri de sorgulayın, çözüme yaklaşırsınız.

- Tam olarak kendinizi savunurken ne hissediyorsunuz?

- Kimlerle ve hangi durumlarda oluyor bu? İş yerini örnek vermişsiniz, evde annenizle ya da okulda arkadaşınızla tartışırken de oluyor mu? Yoksa sadece iş yerinde müdür, okulda öğretmen, evde baba gibi otorite figürlerine karşı mı oluyor?

Benim sizin gibi sorunum yok ama bunu çözmeye çalışın demek için geldim. Çünkü iş yerinde ağlamak gerçekten size zarar verir. Kadınlar zaten iş hayatında önyargılarla boğuşuyor bir de ağlarsanız önyargıları beslemiş olursunuz ve insanların saygısı azalır iş arkadaşı anlamında.
 
Merhabalar herkese,
Benim bir derdim var, konu da şu; Mesela işyerimden vereyim örneği. Haklı olduğum konularda savunmamı yaparken bişeyler anlatmaya başladığım anda gözlerim doluyor ağlamak geliyor içimden tabi ses falan gidiyor o esnada, direkt karşıya güçsüz imajı veriyorum. Her seferinde bi konu anlatıcam mesela haksızlığa uğramışım, bikaç kere üstümün yanında ağladım. Sinir boşalması oluyor, tutamıyorum. Yani ne yapacağımı şaşırdım, konuyla ilgili durumu yaşayıp çözen oldu mu?Olduysa yorumlarınıza ihtiyacım var bayanlar. Artık diyorum herhalde çocukluktan gelen mi bişey? Çünkü aynı sorun kardeşlerimde de var. Babam beni suçladığında mesela hiç konuşturmazdı savundurmazdı kendimi, ve konuşamadıkça da ağlardım hatırlıyorum Kendimi savunmak istiyorum artık.

Ozguvenle alakali bir durum bu.
 
bende hep ağlarım ve sesim gittiği için konuşamam bir de elim ayağım titrer bayılacam diye de aklım çıkar.. çözümü nedir ne değildir bende bilmiyorum
 
Lütfen bişeyler yazın bu durumda olan varsa?
malesef bendede var aynı durum. ama çocukluktan gelme bişey olduğuna inanıyorum ben bu durumun. küçüklüğümden beri ailem susturdu beni sus cevap verme sus konuşma falan. şimdi bende çözümünü bulamıyorum. en son kendimi ifade edemeyip içimden konuştuğum için 31 yaşımda annemden dayak yedim o kadarını söyliyim sana.
 
malesef bendede var aynı durum. ama çocukluktan gelme bişey olduğuna inanıyorum ben bu durumun. küçüklüğümden beri ailem susturdu beni sus cevap verme sus konuşma falan. şimdi bende çözümünü bulamıyorum. en son kendimi ifade edemeyip içimden konuştuğum için 31 yaşımda annemden dayak yedim o kadarını söyliyim sana.
Yok artık:KK34:
 
Ağlamayı güçsüzlük olarak görmeyin.
Ağlasanız da hakkınızı savunmaya devam edin.
Sonuna kadar gidin..
Zamanla daha iyi hissedeceğinizi ve aşacağınızı düşünüyorum.
 
Çok duygusal, ince düşünen, hassas ve derin duygulu bir insan olduğunuzu düşünüyorum.
ben de kendimden biliyorum.

ağlamak çekinilecek, ayıplanacak bir şey değil.
ağlayın gitsin. rahatlarsınız. ben hiç sıkmam kendimi. geldiği an bırakırım şarıl şarıl:kahve:

sizi anlayacak olan zaten anlar, anlamak istemeyenin de canı cehenneme:halay:
 
Merhabalar herkese,
Benim bir derdim var, konu da şu; Mesela işyerimden vereyim örneği. Haklı olduğum konularda savunmamı yaparken bişeyler anlatmaya başladığım anda gözlerim doluyor ağlamak geliyor içimden tabi ses falan gidiyor o esnada, direkt karşıya güçsüz imajı veriyorum. Her seferinde bi konu anlatıcam mesela haksızlığa uğramışım, bikaç kere üstümün yanında ağladım. Sinir boşalması oluyor, tutamıyorum. Yani ne yapacağımı şaşırdım, konuyla ilgili durumu yaşayıp çözen oldu mu?Olduysa yorumlarınıza ihtiyacım var bayanlar. Artık diyorum herhalde çocukluktan gelen mi bişey? Çünkü aynı sorun kardeşlerimde de var. Babam beni suçladığında mesela hiç konuşturmazdı savundurmazdı kendimi, ve konuşamadıkça da ağlardım hatırlıyorum Kendimi savunmak istiyorum artık.
Seni çok iyi anlıyorum bende öyle durumlarda gözyaşlarımk asla tutamam.Halbuki üzgün değilimdir ve ağlamak için bir sebep yoktur ancak kendiliğinden oluyor işte engel olamıyorum.Aynı durum sinirlenince de mevcut en ufak bir sinirlenmemde gözlerim doluyor hemen 27 yaşındayım hala bu sorunumu aşamadım.
 
Bende boyleydim. Şimdi kim gelse ezerim, hiç birşeye aglayamıyorum. iş hayatı ve toplumdan gördüklerim yüreğimi taşa çevirdi. Bazen şöyle içimi çekeçeke ağlamak istiyorum ama olmuyor.
 
ben eskıden oyleydım
dırek aglardım aglamaktan konusamazdım bıle haksızlıga ugradıgımı dusunur zoruma gıderdı ve kendını ıfade edıp savunamazdım
sonra ben boyle oldugum ıcın benım basıma daha cok gelmeye basladı ve sımdı catır catır kendımı taramalı tufek gıbı konusurken buluyorum karsı taraf yutkunan taraf oluyor

zamanla aşılıyor sızın sabrınızın sonu daha gelmemıs gelsın gecer :)
 
ben eskıden oyleydım
dırek aglardım aglamaktan konusamazdım bıle haksızlıga ugradıgımı dusunur zoruma gıderdı ve kendını ıfade edıp savunamazdım
sonra ben boyle oldugum ıcın benım basıma daha cok gelmeye basladı ve sımdı catır catır kendımı taramalı tufek gıbı konusurken buluyorum karsı taraf yutkunan taraf oluyor

zamanla aşılıyor sızın sabrınızın sonu daha gelmemıs gelsın gecer :)
Nasıl başardınız bunu?
 
Freud der ki
"Sinirlenince aglayan insanlar daha icten ve guvenilirdir"

Aynisinin tipkisi benim kaynimda da var demek isterdim de bende var malesef : )
Ve isin garibi boyle cok insan var. Bi sebebi var muhtemelen. Ben sebebini suna bagliyorum. Mesela canimi sikan bi olay olmus o an yeterince tepki verip savunamamisim kendimi sinirim cikmamis. Ustune anlatirken misal tekrar yasiyosun ve cvp veremedigin icin hem hirsini alamamis hem de aslinda seni uzdugu icin duygularin ortaya cikmis oluyo
 
Nasıl başardınız bunu?
ıste boyle oldugum ıcın ust uste hep bana boyle olmaya basladıgında hep bana haksızlık yapılmaya baslandıgında
basınıza gele gele sabrınızın sonu oluyor ve ogrenıyorsunuz her ınsanın bır sınırı var son damlası var ona denk gelmeye gorsun denk gelırse asla yapmam yapamam dedıklerınızı yapıyorsunuz
 
Back
X