Neden.....Neden....Neden...

SouvveniR .!.:

Bu yaşadıklarınız özgüven yoksunluğundan ve bunun en büyük sebebi de gelmiş olduğunuz aile.
İnsan ailesini seçemiyor, ancak sizin elinizde geleceğinizi seçmek gibi bir şansınız var.
Hiç kimsenin hayatı mükemmel değildir, bunu da aklınızdan çıkartın lütfen.
Size dert gibi gelmeyen sorunlar, bir başkasının ciddi dertleridir. Buna inanın.
Aynı siz nasıl birşeyler yaşıyorsanız başkaları da hayatlarında olumsuzluklar, problemler yaşıyorlar.

Herkes kendi kaderini yaşar, sizin de payınıza düşen bu şekildeymiş ancak bunu değiştirmek ve hayatınıza istediğiniz düzeni vermek kendi elinizde.
Belki ilk denemede sınavları kazanamadınız, ama sonuç olarak kazanmışsınız, önemli olan bundan sonra ne yapacağınız.
Geçmişe takılıp, hayatım böyle kötü oldu, böyle berbat geçti, böyle bir sakatlığım var diyerek kendinize hayıflanıp acımak yerine, silkinip hayatınızı bundan sonra elinize alın ve düzen kurun.
İyi bir eğitim hayatı planlamak ile başlayabilirsiniz bu adımları atmaya.

Psikolog yardımı almanız çok önemli ve bunu kesmeyin, düzenli olarak devam edin.
Aksi halde bu düşünce yapınızı yenemezsiniz.
Kendinize ve hayatınıza şans verin.

Genişletmek için tıkla...

Turkandrnb .!.:

Azminle gurur duymalisin. Bir hedefin varmis hemsire olmak... herkes okuyor evet ama cogu gelisine hangi universiteyi ve bolumu kazaniyorsa oraya gidiyorlar. Ailenizin problemli olmasina karşı hayata dik durmus ve universiteyi kazanip hayallerinize adim atmissiniz tebrik ediyorum sizi. Ailelerimizi secemiyoruz bununla ilgili hirpalamayin kendinizi siz ilerde aile kurumuna gecis yaparsanız yapmak isterseniz nasil bir ebeveyn olacaginizi biliyorsunuz. Bacağınızın sorunu eger halledilecek birseyse ameliyatlarla arastirin ve tedavi olun. Mümkün degilse dunyanin sonu değil. 5 yasindaki bir hastam bacaklari normal ama kalp sorunu var ve koşamıyor hatta uzun soluklu yurumemesi gerek. Diger bir hastam bayan futbol ligindeydi ve bir bacagini ampute etmek zorunda kaldik. Boyle o kadar cok ornek sayabilirim ki size.... omrunuzun basindasiniz ve bunun tadini cikarin. Siz kendinizi sevmezseniz sizi cok ezerler ve kendinizi savunamazsiniz karsi taraf ne soylerse herseyi kabullenir oyle biri olduğunuzu düşünürsünüz. Bunu kendinize yapmaya hakkiniz yok. Ailenizi, kuzenlerinizi herseyi bir kenara birakin. Siz ve hayalleriniz var ve inan hastaneye bir adim attiktan sonra yani hemsire olduktan sonra diyeceksiniz ki nelere uzuluyormusum ben. Bir dr olarak bunun garantisini veriyorum bugunleri dusundukce kendinize cok kizacaksiniz. Okulunuzu bitirin ve o hastane havasini icinize çekin. Oyle hastalar geliyor ki kendi problemlerinizden utaniyorsunuz. Hani olmek istiyorsunuz ya biri intihar ediyor ama bir yandan da pisman olup kurtulmaya calisiyor. Bu hayat bize verilen bir emanet nasil yasayacaginiza siz karar verirsiniz. Gülümseyin hayatin tadini cikarin mutsuzlukla beslenenlerden olmayin.

Genişletmek için tıkla...

worship .!.:

Ben 18, 19 yaşında yapılan meslek tercihlerinin çoğu zaman mutsuzluk getirdiğini düşünüyorum. Henüz mantıkla hareket edilemeyen bir yaş. Şansım olsa bu sene yani sizin yaşınızda girip isteklerimden eminken okumak isterdim. Bu yüzden sizin adınıza sevindim, tebrik ederim.
23, 27 büyük yaşlar da değil üstelik. Sınıflarda her yaş grubundan insan olur daima. Evli, üçüncü üniversiteyi keyfi okuyan, üç çocuklu. Hatta bizim sınıf arkadaşımız bizle beraber 52 yaşında mezun oldu. Gayet mutlu idi. Okumanın yaşı yok hiçbir şeye geç kalmadınız.

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

tesekkürler bende erkenden başlamak hayata atılmak isterdim ama napalım 27 yaşında mezun olacağım

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

Herkese tekrardan merhaba.Son günlerde oldukça düşünceliyim ve mutlu olamıyorum her zamanki gibi gözlemliyorumda benim çok ama çok zor hayatım oldu 23 yaşıma kadar ailem problemliydi sevgisiz ortamda büyüdüm hala öyleyim bacağımda rahatsızlık var yamuk yürüyorum diğer insanlar gibi topuklu ayakkabı giyemiyor koşamıyorum .Okull hayatımda hep ezildim üniversite için çok ama çok çalıştım ama zamanında olmadı 23 yaşında yeni başlıyorum ve kuzenlerime yada başka hayatlara bakıyorum üniversiteyi ilk yılda kazanmışlar aile yapıları mükemmel hiç benim gibi acılar yaşamadılar gezip eğleniyorlar ben ise hayatımda hiç denizi bile görmedim .Bu sebeple hemşireliği kazanmama bile sevinemiyorum 5 yıl aradan sonra kazandım insanların mezun olduğu yaşta ben yeni başlıyorum 27 yaşında mezun olacam ve yıllardır hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum çok mutsuzum yaşamanın ya da hayatta olmanın ne önemi var ki diyorum kendime günlerdir belki bana kızan olacak ama bunu hissediyorum psikologa da anlattım ama tatmin olmadım pek .

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

Herkese tekrardan merhaba.Son günlerde oldukça düşünceliyim ve mutlu olamıyorum her zamanki gibi gözlemliyorumda benim çok ama çok zor hayatım oldu 23 yaşıma kadar ailem problemliydi sevgisiz ortamda büyüdüm hala öyleyim bacağımda rahatsızlık var yamuk yürüyorum diğer insanlar gibi topuklu ayakkabı giyemiyor koşamıyorum .Okull hayatımda hep ezildim üniversite için çok ama çok çalıştım ama zamanında olmadı 23 yaşında yeni başlıyorum ve kuzenlerime yada başka hayatlara bakıyorum üniversiteyi ilk yılda kazanmışlar aile yapıları mükemmel hiç benim gibi acılar yaşamadılar gezip eğleniyorlar ben ise hayatımda hiç denizi bile görmedim .Bu sebeple hemşireliği kazanmama bile sevinemiyorum 5 yıl aradan sonra kazandım insanların mezun olduğu yaşta ben yeni başlıyorum 27 yaşında mezun olacam ve yıllardır hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum çok mutsuzum yaşamanın ya da hayatta olmanın ne önemi var ki diyorum kendime günlerdir belki bana kızan olacak ama bunu hissediyorum psikologa da anlattım ama tatmin olmadım pek .

Genişletmek için tıkla...

redlipped .!.:

Bende topuklularla yuruyemiyorum, bende ayni sizin gibi 23 yasinda baslayip 27 yasinda mezun olacagim. Suan tezimi yaziyorum pedagog olacagim. Hayatim boyunca insanlar beni gormedi, yokmusum gibi. Lisede cok zorbalik gordum. Daha sekiz ay oncesine kadar yine bosluga/depresyon baslangicina dustum ve aylarca disariya cikmadim. Daha onceleri de yaptim bunu maalesef. Araya corona girince dedim ki simdi istesen bile cikamazsin bir sey yapamazsin. Karantin bitince hayatinda bir seyler degisecek... ve birtakim seyler degistirdim oraya girmeyim. Diyecegim o ki yalniz degilsin, mesela yazdan once tezimi bitirmem gerekiyordu ama yapmadim cunku yine bosluga dusmustum ama soz verdim kendime 40'ima da girmis olsam bu okulu bitirecegim.

Genişletmek için tıkla...

mavihayall .!.:

Herkese tekrardan merhaba.Son günlerde oldukça düşünceliyim ve mutlu olamıyorum her zamanki gibi gözlemliyorumda benim çok ama çok zor hayatım oldu 23 yaşıma kadar ailem problemliydi sevgisiz ortamda büyüdüm hala öyleyim bacağımda rahatsızlık var yamuk yürüyorum diğer insanlar gibi topuklu ayakkabı giyemiyor koşamıyorum .Okull hayatımda hep ezildim üniversite için çok ama çok çalıştım ama zamanında olmadı 23 yaşında yeni başlıyorum ve kuzenlerime yada başka hayatlara bakıyorum üniversiteyi ilk yılda kazanmışlar aile yapıları mükemmel hiç benim gibi acılar yaşamadılar gezip eğleniyorlar ben ise hayatımda hiç denizi bile görmedim .Bu sebeple hemşireliği kazanmama bile sevinemiyorum 5 yıl aradan sonra kazandım insanların mezun olduğu yaşta ben yeni başlıyorum 27 yaşında mezun olacam ve yıllardır hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum çok mutsuzum yaşamanın ya da hayatta olmanın ne önemi var ki diyorum kendime günlerdir belki bana kızan olacak ama bunu hissediyorum psikologa da anlattım ama tatmin olmadım pek .

Genişletmek için tıkla...