Merhaba arkadaşlar,
Sizinle dertlesmeye fikir almaya geldim.1 ay sonra 33 yaşıma giriyorum bu ara hep ağlıyorum üzülüyorum. Girdiğim her ortamdan muhakkak kısmetim çıkar, tanışırım şans veririm ama nedensiz bi şekilde olmaz . En son da görücü usulü tanıştım biriyle o da olmadı. Şuan tükenmişlik sendorumu yaşıyorum gibi hissediyorum öyle yoruldum ki kimseyle tanışmak görüşmek istemiyorum. Çünkü sonuç belli bi şekilde yine olmayacak ve her defasında daha çok kırılıp üzülüyorum. Sizce bu normal mi geçecek mi bu süreç?Pandemiden dolayı sosyallik de bitti şuan çalışmıyorum evde yalnızlıktan kafayı yemek üzereyim .Siz de de oluyor muydu bekarken , sanki hiç evlenemeyecem hissi var bende
