Aşk.. Insan uzaktan bakinca aşk denilen seye içi titriyor, kalbi sizliyor, yüreginde mutluluk, heycan oluyor.. filmlerdeki gibi aşk bekliyor.. deli gibi seven biri çikacak beni aşk sahroşu yapacak diyor. . Gözlerimin icine baktiginda anliyacagim sevdanin ne oldugunu diyor... göz yasimi sildiginde anliyacagim yalniz olmadigimi diyor..
Ama bir gün geliyor aşk denilen seyin aslinda canini yakan tek duygu oldugunu anliyorsun. Hemde öyle bir anliyorsun ki akan gözyaslarini silmesi gerek o göz yaslarinin sebebi oluyor..
icinde firtinalar kopuyor.. bagirmak, aglamak, feryat etmek istiyorsun ama sesin çikmiyor.. canin öyle bir yaniyor ki, göz yaslarini bile sessiz sessiz içine akitiyorsun... masal gibi baslasada sonu çok acitiyor... Kendini yalnizliga mahküm edilmiş gibi hissediyosun. .. hani gecelerce bakarsin ya ellindeki o telefona yazar mi diye, zamani gelir artik sende bilirsin aramicagini, ama yinede hep bir umutla beklersin.. o hiç bitmiyen, tükenmiyen umut. .. canini yaksada, gururunu alip götürsede beklersin iste.. icini kanatan o oldugunu bile bile umutla beklersin... Nefret ediyorum aşktan. .. icimin yarasindan.. kanadikca kanayan yaralarimdan. .. zamanla geçer lafindan. . Geçmiyor.. geçmiyor.. Nefes alirken bu kadar canim yaniyor iste..
kendimi terkedilmiş biri gibi hissediyorum... en tuhafi terkeden benim... beni buna sürükliyen O..
aldatilmak... yalanlar. . Hani aşk masumdu? Hani hiç canin yanmiyordu? Hani mutluluklan ölüyordun?
Ben aşk denilen şeyi sevmiyorum! Sevmiyorum iste! Göz yaslarimin sebebi olan herseyden nefret ediyorum! Belkide en çok kendime kiziyorum.. canimin yanicagini bile bile gittim ona... simdi aglasamda sizlasamda yanimda mi? Iyi gün aşki diye bir sey olmaz..
YA ADAM GIBI SEVECEKSIN, YADA SEVMEYI BILMIYORSAN ADAM GIBI BEN SENIN CANINI YAKARIM SEVME DIYECEKSIN! !
Diyeceksin ki benim gibi yanmasin kimse , yanmasin artik kimse..
Ama bir gün geliyor aşk denilen seyin aslinda canini yakan tek duygu oldugunu anliyorsun. Hemde öyle bir anliyorsun ki akan gözyaslarini silmesi gerek o göz yaslarinin sebebi oluyor..
icinde firtinalar kopuyor.. bagirmak, aglamak, feryat etmek istiyorsun ama sesin çikmiyor.. canin öyle bir yaniyor ki, göz yaslarini bile sessiz sessiz içine akitiyorsun... masal gibi baslasada sonu çok acitiyor... Kendini yalnizliga mahküm edilmiş gibi hissediyosun. .. hani gecelerce bakarsin ya ellindeki o telefona yazar mi diye, zamani gelir artik sende bilirsin aramicagini, ama yinede hep bir umutla beklersin.. o hiç bitmiyen, tükenmiyen umut. .. canini yaksada, gururunu alip götürsede beklersin iste.. icini kanatan o oldugunu bile bile umutla beklersin... Nefret ediyorum aşktan. .. icimin yarasindan.. kanadikca kanayan yaralarimdan. .. zamanla geçer lafindan. . Geçmiyor.. geçmiyor.. Nefes alirken bu kadar canim yaniyor iste..
kendimi terkedilmiş biri gibi hissediyorum... en tuhafi terkeden benim... beni buna sürükliyen O..
aldatilmak... yalanlar. . Hani aşk masumdu? Hani hiç canin yanmiyordu? Hani mutluluklan ölüyordun?
Ben aşk denilen şeyi sevmiyorum! Sevmiyorum iste! Göz yaslarimin sebebi olan herseyden nefret ediyorum! Belkide en çok kendime kiziyorum.. canimin yanicagini bile bile gittim ona... simdi aglasamda sizlasamda yanimda mi? Iyi gün aşki diye bir sey olmaz..
YA ADAM GIBI SEVECEKSIN, YADA SEVMEYI BILMIYORSAN ADAM GIBI BEN SENIN CANINI YAKARIM SEVME DIYECEKSIN! !
Diyeceksin ki benim gibi yanmasin kimse , yanmasin artik kimse..
