Amin,cümlemize inşallah. Zümrüt apartmanı çok çok kötüydü. Her önünden geçtiğinde hala doluyor gözlerim. Nefes egzersizine başladım iyi geldi,öneririm.
Bol bol İnşirâh Sures okuyorum. Bir de infak etmek, dua etmek ve kardeşlik ile ilgili peygamberimizin hadislerin okuyorum öyle iyi geliyor ki. Nefesi kontrol etmek ve Allah'a sığınıp teslim olmak. Başka bir şey yok ki elden gelen
Bol bol İnşirâh Sures okuyorum. Bir de infak etmek, dua etmek ve kardeşlik ile ilgili peygamberimizin hadislerin okuyorum öyle iyi geliyor ki. Nefesi kontrol etmek ve Allah'a sığınıp teslim olmak. Başka bir şey yok ki elden gelen
Haklısınız. Sosyal medya apayrı etkiliyor. Merak da ediyor işte insan n'oldu kurtulan var mı diye. Oldum olası TV izlemem ben, alışmışım Twitterdan takip etmeye. Biraz ara vermeli. Size çok çok geçmiş olsun bir şeyiniz yok değil mi,aileniz falan?
Çocukluğumda 99 depremini yaşadım son olarak Silivri açıklarında olan İstanbul depremini yaşadım çok şükür ailem de ben de iyiyim ama korkusu kalıyor. Sürekli avizeyi izler sallanıyor zannederdim. Çok şükür geçti sık sık duâ ediyorum her şey Allahtan biz de önlemimizi sadece evimizi seçerken alabiliyoruz gerisi teslimiyet.
Çocukluğumda 99 depremini yaşadım son olarak Silivri açıklarında olan İstanbul depremini yaşadım çok şükür ailem de ben de iyiyim ama korkusu kalıyor. Sürekli avizeyi izler sallanıyor zannederdim. Çok şükür geçti sık sık duâ ediyorum her şey Allahtan biz de önlemimizi sadece evimizi seçerken alabiliyoruz gerisi teslimiyet.
Bugün biraz daha iyiyim çok şükür. Haberlere aralıklı bakıyorum. Travma tetiklenince apayrı boşluğa kapılıyor insan. Umarım en kısa sürede yaralar sarılır.Gidişat endişe verici.
Konya'dayım.
Şubattaki depremi hissettik. Korktum.
Eskiden Ankara'da yaşıyordum, Haymana depreminden beri deprem korkum vardı.
Konya'da da yıkıntısı olmayan çok deprem yaşadık. Biri de bi Ramazan gecesi, sahurda idi mesela.
Şubat depremleriyle fobim hortladı, her gece uykuda ya sallanıyorum ya titriyorum, deprem olduğunu sanıyorum.
Korona, maske sürecinde kaygı bozuklugu, panik teşhisi aldım; ilaç kullanıyorum, değişen bi sey yok, sadece duygularımı kontrol etmeyi (biraz maalesef duygusuz olmayı) ve içimde biriktirmemeyi öğrendim. Terapi desteği bana uzak hastanelerde var, gitmedim. Terapiyi kendim yapmaya çalışıyorum az buçuk bilgim var ama bir seylere kızınca sinirden gözlerimin yaşardığı oluyor, bu kadarla idare ediyorum hayatı.