nefret ediyorum artık bütün bu imkansızlıklardan

maviay55 .!.:

insan fakir olabilir anlarım.. ama alışılmış fakirlikten bıktım artık. babamın yıllarca kafasını kullanıp en ufak bir birikim yapmamasından ssk lı calısmayıp su saatten sonra sittin sene calıssa emekli olamayacagından sürekli işsiz gezmesinden üstüne evde her dakika masaüstü pc de oturup oyun oynayıp sigara tüttürmesinden devam annemle kedi köpek gibi didişmelerinden. en ufak laf söylenmiyor olusundan hemen kükremesinden cidden bıktım bıktım.. psikologlardan ilaçlardan.. benim derdim kendim değil biliyorum ama yapacak birşeyimin olmayısından bıktım. evden ayrıl gibi altı boş cok kolay olmayan seyleri tavsiye eden herkesten bıktım. suan kendim de işsiz kaldım bu evde su küçücük 45 m2 olan evden bıktım. aklını kullansa suan güzel bir evde oturuyor olurduk maddi sıkıntımız da olmazdı dırdır vırvırda ,ama olmadı. cocukluguma dair hatırladıgım seyler hep yokluk .. sürekli utanmak eve kimseyi cagıramamak sevgilim olsa fakirliğimi anlatamamak . kendimi yakıstırmadım hiçbi zaman bu hayata kabullenemedim bir sekilde. cünkü hep basarılıydım okulda azimliydim hep güzel hayaller kurdum olmadı ailem ayaklarımda bağ oldu hala da öle. okudum evet calıstım ve okudum şimdi bana burda çıkıp biri şımarıkmısın diyecek olursa kalbini kırarım onu da sölim. hep yasıtlarımdan olgundum yetişkin gibi düşünmek zorunda kaldım devamlı bıktımmm.. şimdi su evde otururken laptopumda tasarım yapmak portfolyomu güçlendirmek istiyorum fakat masa alsam 50 tl lik bişe koyacak yer bile yok su tıkış tıkış abuk subuk evde. cidden bıktımm. hiçbirşey yapasım gelmiyor bu evde ilham gelse de böle olunca geri gidiyor.. adalet yok bu dünyada. kimse bana şimdi din muhabbeti de yapmasın lütfen. gercekten yok. daha kötülere bak diyen olacaktır evt varlar onlara bakıp şükredemem kusura bakmayın onlar içinde dünya fazlasıyla adaletsiz..

Genişletmek için tıkla...

2+1 evde oturuyorum geniş eşim memur ben öğretmenim 4 ameliyat geçirmiş ömür boyu kakasını tutamayacak(inşallah böyle bişey olmaz) bir oğlum var ama mutsuzum eşimden hem fiziksel hem psikolojik şiddet gördüm her gün kavga her gün gürültü ama bana en çok ne istersin diye sorsalar oğlumun iyileşmesi derim sağlıklı olduğun için ve hâlâ güzel bir geleceğin için olabileceğini bil sadece iş ev eş mutlu etmiyor insanı evlenmek kolay boşanmak zor hasta bir çocukla daha zor haline şükret tabiki ama ümitsiz olma yapabileceğin çok şey var hayatta

Sorumsuz bir baba ( yine de pek çok babadan iyiydi, eminim seninki de öyledir),
evi ayakta tutmaya çalışan bir anne ile akıllı dedemin bize bıraktığı evde
şükür ki kira derdi olmadan 10 kişilik nüfus içinde büyüdüm.
Hiç odam olmadı.. Ders çalışmak için minderi masa yapardım kucağıma.
Gürültü, kavga, televizyon içinde test çözerdim.
Ben üniversite okumak istiyorum kazancam dershaneye kayıt ettirin dedim babama.
Ooo büyük para. Babam yoktan var eder yeter ki evladı ben yapcam diye alsın sorumluluğu.
Bak öyle de iyiydi.
Çalışan ablalarım o parayı başıma az kakmadı.
Sanki kendileri vermiş gibi.
Eee hani eve para getiren onlardı ya.
Her gece ağlayarak uyurdum Allah'ım eğer öss yi kazanamayacaksam sabaha çıkmayayım diye dualar ederdim..
Nasıl bir baskı vardıysa üzerimde.

Kanepelerde çifter çifter uyurduk kardeşlerimle.
Hepsi ayrı ayrı huysuz, dik kafalı kişilikler.

Burnu tıkalı olan horluyormuş diye diğeri onu kavga ile uyandırdı, odadan kovardı.
Hoşgörü, tahammül sıfır.
Bizim aramızda olan hep anneme olurdu.
Yıpranan, tükenen hep o oldu.
Tüm talihsizlikler bizi buldu, kimi şanssızlık eseri kimi de akılsızlıklarımızın eseri olarak.
Evliliklerimiz bile anneme dert oldu.

Bu huzursuzluklar yüzünden o evden kurtulmak istediğimi çok söylemişimdir.
Bir şekil kurtulacaktım. Ya üniversite ile ya evlenerek.. Elin en iyisini ne sandıysam? :)
Üniyi ailemin yanında kazandım, okudum.
O kalabalık evde okumak kolay olmadı doğrusu..
Ama onlar ailemdi.

Sonra iyi b.k yedim evlendim.
Kurtuldum o evden.
Çok uzaklara geldim..
Şimdi kocamın kumar borcunu ödüyorum çalışıp.
Kimsenin haberi yok, duyurmadım aileme.
Duyuramam da..

İnsanlar mı?
Çok güzel insanlar var çevremde ama bir o kadar b.ktan insan da dolu.
Çile bülbülüm çileee diye yaşıyorum.
Kaderi falan suçlamaya hakkım yok.
Pek çoğu salak kafamın eseri, iyi niyetin de b.kunu çıkarmanın alemi yok.
Hahh ben tam da onu yapıyorum, yaptım, yapacağım da muhtemelen..

Demem o ki..
Hayat kimseye 32 dişiyle sırıtmıyor.

Yine de sağlık olsun.
Çok şükür bugünümüze..

Hangi üniversitede hangi bölüm okudunuz?

maviay55 .!.:

insan fakir olabilir anlarım.. ama alışılmış fakirlikten bıktım artık. babamın yıllarca kafasını kullanıp en ufak bir birikim yapmamasından ssk lı calısmayıp su saatten sonra sittin sene calıssa emekli olamayacagından sürekli işsiz gezmesinden üstüne evde her dakika masaüstü pc de oturup oyun oynayıp sigara tüttürmesinden devam annemle kedi köpek gibi didişmelerinden. en ufak laf söylenmiyor olusundan hemen kükremesinden cidden bıktım bıktım.. psikologlardan ilaçlardan.. benim derdim kendim değil biliyorum ama yapacak birşeyimin olmayısından bıktım. evden ayrıl gibi altı boş cok kolay olmayan seyleri tavsiye eden herkesten bıktım. suan kendim de işsiz kaldım bu evde su küçücük 45 m2 olan evden bıktım. aklını kullansa suan güzel bir evde oturuyor olurduk maddi sıkıntımız da olmazdı dırdır vırvırda ,ama olmadı. cocukluguma dair hatırladıgım seyler hep yokluk .. sürekli utanmak eve kimseyi cagıramamak sevgilim olsa fakirliğimi anlatamamak . kendimi yakıstırmadım hiçbi zaman bu hayata kabullenemedim bir sekilde. cünkü hep basarılıydım okulda azimliydim hep güzel hayaller kurdum olmadı ailem ayaklarımda bağ oldu hala da öle. okudum evet calıstım ve okudum şimdi bana burda çıkıp biri şımarıkmısın diyecek olursa kalbini kırarım onu da sölim. hep yasıtlarımdan olgundum yetişkin gibi düşünmek zorunda kaldım devamlı bıktımmm.. şimdi su evde otururken laptopumda tasarım yapmak portfolyomu güçlendirmek istiyorum fakat masa alsam 50 tl lik bişe koyacak yer bile yok su tıkış tıkış abuk subuk evde. cidden bıktımm. hiçbirşey yapasım gelmiyor bu evde ilham gelse de böle olunca geri gidiyor.. adalet yok bu dünyada. kimse bana şimdi din muhabbeti de yapmasın lütfen. gercekten yok. daha kötülere bak diyen olacaktır evt varlar onlara bakıp şükredemem kusura bakmayın onlar içinde dünya fazlasıyla adaletsiz..

Genişletmek için tıkla...