Nerede hata yapıyorum?

Birgaripinsan .!.:

İyi geceler hanımlar. Bu da dert mi demeyin. Bana dert oluyor işte. Konu şu kendimi çok yalnız hissediyorum. Evleneli 9 sene oluyor, farklı Bi semte geldim. Oturduğum apartman aile apartmanı, Bi tek ben yabancıyım. Komşuluk kuramadım ne apartmandakilerle, ne mahallediklerle. Genelde eşimin arkadaşlarının eşleri ile arkadaş oldum burada. Çok sıkı dostluk diyebileceğim kişiler oldu bunlar, dönem dönem girdiler hayatıma. Hatta Bir kaçı ile yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi herşeyi paylaşabildiğimiz neredeyse her gün görüştüğüm. Ama bütün arkadaşlıkları Bi şekilde hep bitiyor. Saçma sapan sebepler, çoğunlukla canıma tak edip sildiğim. Tek tek hepsinin sebeplerini anlatamayacağım tabi ama ben işin sonunda hep yalnız kalıyorum.
Aslında kendi kendime de gayet mutluyum. Bi oğlum var ders çalış oyun oyna ev işleri derken zaten zamanım ancak bana yetiyor. Ama bakınca herkesin etrafında arkadaşları kopmaz bağları var. Ben mi sorunluyum. İllaki görüştüğüm birileri olmalı mı , insan sosyal Bi varlık, yalnızsan sorun sende diye kendimde problem arıyorum. Bu Bi ihtiyaçtan çok, olması gerekenin eksikliği gibi. Yoksa dediğim gibi pek de canımın sıkılacağı vakit olmuyor.
Bu arada arkadaş olarak iyi Bi arkadaş olduğumu düşünüyorum. Hatta bence fazla fedakarlık yaptığım için kaybediyorum. Tabi bu benim bakış açım, nerede hata yaptığımı bilebilsem yapmam. Size 2 soru hatam ne olabilir? Ve de insanın illaki arkadaşı dostu olmalı mı? Çevresinde Bi tane bile komşusu arkadaşı yoksa bu onun problemli biri olduğunu mu gösterir?

Genişletmek için tıkla...

Birgaripinsan .!.:

Bir kaçı ile yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi herşeyi paylaşabildiğimiz neredeyse her gün görüştüğüm

Genişletmek için tıkla...

Birgaripinsan .!.:

İyi geceler hanımlar. Bu da dert mi demeyin. Bana dert oluyor işte. Konu şu kendimi çok yalnız hissediyorum. Evleneli 9 sene oluyor, farklı Bi semte geldim. Oturduğum apartman aile apartmanı, Bi tek ben yabancıyım. Komşuluk kuramadım ne apartmandakilerle, ne mahallediklerle. Genelde eşimin arkadaşlarının eşleri ile arkadaş oldum burada. Çok sıkı dostluk diyebileceğim kişiler oldu bunlar, dönem dönem girdiler hayatıma. Hatta Bir kaçı ile yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi herşeyi paylaşabildiğimiz neredeyse her gün görüştüğüm. Ama bütün arkadaşlıkları Bi şekilde hep bitiyor. Saçma sapan sebepler, çoğunlukla canıma tak edip sildiğim. Tek tek hepsinin sebeplerini anlatamayacağım tabi ama ben işin sonunda hep yalnız kalıyorum.
Aslında kendi kendime de gayet mutluyum. Bi oğlum var ders çalış oyun oyna ev işleri derken zaten zamanım ancak bana yetiyor. Ama bakınca herkesin etrafında arkadaşları kopmaz bağları var. Ben mi sorunluyum. İllaki görüştüğüm birileri olmalı mı , insan sosyal Bi varlık, yalnızsan sorun sende diye kendimde problem arıyorum. Bu Bi ihtiyaçtan çok, olması gerekenin eksikliği gibi. Yoksa dediğim gibi pek de canımın sıkılacağı vakit olmuyor.
Bu arada arkadaş olarak iyi Bi arkadaş olduğumu düşünüyorum. Hatta bence fazla fedakarlık yaptığım için kaybediyorum. Tabi bu benim bakış açım, nerede hata yaptığımı bilebilsem yapmam. Size 2 soru hatam ne olabilir? Ve de insanın illaki arkadaşı dostu olmalı mı? Çevresinde Bi tane bile komşusu arkadaşı yoksa bu onun problemli biri olduğunu mu gösterir?

Genişletmek için tıkla...

Birgaripinsan .!.:

İyi geceler hanımlar. Bu da dert mi demeyin. Bana dert oluyor işte. Konu şu kendimi çok yalnız hissediyorum. Evleneli 9 sene oluyor, farklı Bi semte geldim. Oturduğum apartman aile apartmanı, Bi tek ben yabancıyım. Komşuluk kuramadım ne apartmandakilerle, ne mahallediklerle. Genelde eşimin arkadaşlarının eşleri ile arkadaş oldum burada. Çok sıkı dostluk diyebileceğim kişiler oldu bunlar, dönem dönem girdiler hayatıma. Hatta Bir kaçı ile yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi herşeyi paylaşabildiğimiz neredeyse her gün görüştüğüm. Ama bütün arkadaşlıkları Bi şekilde hep bitiyor. Saçma sapan sebepler, çoğunlukla canıma tak edip sildiğim. Tek tek hepsinin sebeplerini anlatamayacağım tabi ama ben işin sonunda hep yalnız kalıyorum.
Aslında kendi kendime de gayet mutluyum. Bi oğlum var ders çalış oyun oyna ev işleri derken zaten zamanım ancak bana yetiyor. Ama bakınca herkesin etrafında arkadaşları kopmaz bağları var. Ben mi sorunluyum. İllaki görüştüğüm birileri olmalı mı , insan sosyal Bi varlık, yalnızsan sorun sende diye kendimde problem arıyorum. Bu Bi ihtiyaçtan çok, olması gerekenin eksikliği gibi. Yoksa dediğim gibi pek de canımın sıkılacağı vakit olmuyor.
Bu arada arkadaş olarak iyi Bi arkadaş olduğumu düşünüyorum. Hatta bence fazla fedakarlık yaptığım için kaybediyorum. Tabi bu benim bakış açım, nerede hata yaptığımı bilebilsem yapmam. Size 2 soru hatam ne olabilir? Ve de insanın illaki arkadaşı dostu olmalı mı? Çevresinde Bi tane bile komşusu arkadaşı yoksa bu onun problemli biri olduğunu mu gösterir?

Genişletmek için tıkla...