- Konu Sahibi everythingisfine
- #1
konuşabileceğim kimsem yok.her gün tekrar tekrar antidepressanlara başvurup sabahtan akşama kadar uyku istiyorum.başıma ne gelirse gelsin geçiştirmek kaçmak.bir nevi 7 8 saat ölüp dirilmek.tabii hiçbir şey geçmiyor ben sadece boş verme gücü buluyorum.sigara mı içiyim kafam uyuşsun alkol mü alıyım alkolik olayım ilaçlarla mı uyuyayım.temelde kendimle problemlerim yüzünden her şeye karşı öyle korkak panik öfkeli isyankar zavallı oluyorum ki ben bulamıyorum kaçış yolu bundan kurtuluş yolu.
konuşabileceğim kimsem yok olmadı şuanda da yok.evleneceğim adam zaten hayata karşı acımasız beni de dayanıklı olmak için sürekli acımasızca destekliyor.hani sertim ama aslında cok ama cok yumusak ve kırılganım bunlar üzüp caresizliğe götürüyor sürekli yapmış oldugum secimler.örneğin sadece allahın cezası facebook yüzünden tanışıp bana aşık olan biri yüzünden basıma gelmeyen kalmadı asık olması öldürmeye bedeldi basından cok sey gecmis üstüne askerden gelmiş abisini öldürmüşler derken...ben zaten normal birşeylere ihtiyaç duyarken kadere bak.3-4 yıl yanında oldum bıraktım tabiii sayamadıgım kadar hiç sevmiyorum nefret ediyorum derken severken asık olmak üzereyken buldum kendimi emek verdim yumusadım zamanla.sevgi basladı inanılmayacak birşeydi bu ve bu da benim yüzümdendi.benim saf güvenim hep adam olsun diye ugrastım düzelsin diye psikologlara gidildi ben bile ilac kullandım sinirime hakim olamıyordum.cok güzel zamanlarımız oldu bambaskaydı ama ne zaman aileme söyledik evlilik düşündüler tabii nişan söz konusulmaya baslandı simdiyse herkes tekrar kötü.maddiyat yüzünden cogunlukla hiç ama hiç para konusunda tartısmayan önem vermeyen biriyken birden değişti yine cok üzülüyorum her gece aglıyorum muhakkak.üstüne işte yeniyim 5 ay oldu ama 2 sene de olsa okumus biriyim salak yerine koymaya calısıolar cok boguldum artık hergün bogazıma dügümlenio bsyler aglayıp rahatlıyım diyorum ilac alıyım diyorum o zamanda su anda da pek farkı yok tabii öyle kararsız ve caresiz hissediyorum ki ne hayat nesem enerjim var ne baska sey.belki kücük seyler diceksiniz ama benim icin agır ki ben bu durumdayım.yani nefes alamıyorum ...sadece anlatmak istedm..
konuşabileceğim kimsem yok olmadı şuanda da yok.evleneceğim adam zaten hayata karşı acımasız beni de dayanıklı olmak için sürekli acımasızca destekliyor.hani sertim ama aslında cok ama cok yumusak ve kırılganım bunlar üzüp caresizliğe götürüyor sürekli yapmış oldugum secimler.örneğin sadece allahın cezası facebook yüzünden tanışıp bana aşık olan biri yüzünden basıma gelmeyen kalmadı asık olması öldürmeye bedeldi basından cok sey gecmis üstüne askerden gelmiş abisini öldürmüşler derken...ben zaten normal birşeylere ihtiyaç duyarken kadere bak.3-4 yıl yanında oldum bıraktım tabiii sayamadıgım kadar hiç sevmiyorum nefret ediyorum derken severken asık olmak üzereyken buldum kendimi emek verdim yumusadım zamanla.sevgi basladı inanılmayacak birşeydi bu ve bu da benim yüzümdendi.benim saf güvenim hep adam olsun diye ugrastım düzelsin diye psikologlara gidildi ben bile ilac kullandım sinirime hakim olamıyordum.cok güzel zamanlarımız oldu bambaskaydı ama ne zaman aileme söyledik evlilik düşündüler tabii nişan söz konusulmaya baslandı simdiyse herkes tekrar kötü.maddiyat yüzünden cogunlukla hiç ama hiç para konusunda tartısmayan önem vermeyen biriyken birden değişti yine cok üzülüyorum her gece aglıyorum muhakkak.üstüne işte yeniyim 5 ay oldu ama 2 sene de olsa okumus biriyim salak yerine koymaya calısıolar cok boguldum artık hergün bogazıma dügümlenio bsyler aglayıp rahatlıyım diyorum ilac alıyım diyorum o zamanda su anda da pek farkı yok tabii öyle kararsız ve caresiz hissediyorum ki ne hayat nesem enerjim var ne baska sey.belki kücük seyler diceksiniz ama benim icin agır ki ben bu durumdayım.yani nefes alamıyorum ...sadece anlatmak istedm..
seven ınsan yanındakı mutlu olsun dıe herseyı yaparr ıste benımkınde parada coktu ınsana koyanda bıraz bu tatlımm senınkı nasıl bılmıyorum
