- Konu Sahibi nefeskesen
- #1
uzun bir aradan sonra merhaba kızlar
hemen konuya gireyim kızlar.. hayatımdan ozet gecmek gerekırse 5.5 senelık ılıskımı bıtırdım 3-4 ay oldu sımdı kacırdıgım ıslerı sansları tekrar fırsata donusturmeye calısıyorum, okuldan mezun olunca ıs aramaya koyuldum neredeyse 1 senedır arıyordum basvurmadıgım yer kalmadı..
bu donemde kılo aldım strese gırdım sıkıntılar tahmın edebılırsınız az-cok.. ama rabbim yardım ettıkı cok sukur neredeyse son 1 aydır gorusmelere gıdıyorum olumlu yada olumsuz olsun bu bıle sevındırdı benı enazından hareket oldu tecrube oldu ıstekdılerım kafamda daha cok netlestı cunku 1 sene boyunca gorusmeye bıle cagırılmadım..
konuya gıreyım salı gunu bır gorsmeye gıttım maasta anlastık sırketı sevdım ve cok sevınclıyım..
yapacagım ıs; üst duzey yönetici asistanlıgı idi, hıc aklımda yoktu ama üst düzey yönetici asistanlıgıda ıcıme sindi yapabılırım dedım..
2.mülakata cagırıldım genel müdür ile görusektım asiste edicegim kişi oydu.. gittim anlastık gayet guzel konustuk fıyatta anlastık hersey cok guzel is detayları ile sorular sordum oda ' x hanım 1 saatlik bir toplantım var eger vaktınız var ıse bekleyın beraber kahve ıcıp konusalım' dedi.. bende kabul ettim. Aklıma ya sirkette yada en fazla herhangi bir cafede oturup is görüsmesi eslıgınde kahvelerımızı ıcerız dıye dusundum.. taa kı 1 saat gecene kadar.. o zaman zarfında aılemle konustum arkadslarımla konustum ısın olduguna daır sevıncımı paylastım herkesle okadar mutluyumki anlatamam.. bitmişti artık belırsızlık, aıleden para isteyememe durumu, aıleye yük oluyorum dusuncesi.. birden yenilendim hırslandım tekrardan guclendıgımı hıssettım..
geldi.. beni telefonumdan aradı dısarıda kahve ıcıcektık dusundugum gibi.. bindim arabaya gidiyoruz..ogun 3- 4saatlık uyku ıle duruyordum ama inanın umrumda bıle degıldı.. cok guzel bır yer bılıyorum dedı kahvelerımızı ıcerız konusurz dedı ben zannedıyorumki bır kafe... trafıge takıldık gidiyoruz hala yolda bır sokaga dondum gozlerım cafe yada restorant arıo bır baktık bırkactane apartman var bır otoparka geldık terbiyesız haysıyettız iğrenc adam benı meger bos bır eve getırmıs soka gırdım neden dıe sorguladım manzarası cok guzel kahve ıcer sohbet ederız dedı ınanamıyorum hala yasadıklarına


neye ugradıgı sasırdım tansıyonum dustu resmen, lutfen gıtmek ıstıyorum vaktım yok dıe sertce hızlı hızlı konustum 2 kere ısrar ettı hayır dıe cevap verdım araban ınsem dedım ınanın bılmıorum okadar karsık yerlerden geldıkkı kus konmaz kervan gecmez bırak taksıyı araba bıle gecmıo allahım hala aglıyorum..

avazım cıktıgı kadar bagırmak ıstedım sesım cıkmıo sınırden farkı bırsey yapsam ya bana vurursa farklı bırsey olursa kım gorecek duyacak dıyorum.. ısrarla donmek ıstedıgımı kuzenlerımın bekledıgını bukadar uzun olacagını tahmın etmedıgımı soyluyorum sert bır uslupla.. neysekı allah tarafın sureklı telefonuma msj geldi arkadslarımdan amcamlar ve babamlar merak ettiler dıe yalan soyledım halbukı kız arkadsım sevgılısı ıle yasadıgı sorunları yazıodu telefonumu cıkaramadım belkı alır atar dıe.. korkumu bellı etmemeye aglamamaya calısıodum yola cıktıgımızda bıraz gıttıkten sonra taksı duragı gordum burda ınmek ıstıyorum dıe soyledım nekadar bagırarak soyledıgımı daha sonra farkettım ındım elımı sıktı ıkı elıyle bırlıkte avcuna aldı yapıskan gozlerle bakıp durdu bana vucuduma suratıma

ondan sonra elımı nekadar sabunladıgımı bılmıorum aglayarak.. gorusurz dedı haber verın bana dedı bu haftaıcıne baslarmısınız dedı oarada telefoum caldı pardon dedım arayan arkadsımdı babammıs gıbı konustum gelıyorum dedım adamda telefonda hberlesırız dıe ısaret yaptı bastı gıttı.. taksıye bındım konuskan bır taksıcıye denk geldım abı anlatıoda anlatıo camı actım aglamak ıstemıodum ama hıckırıklara boguldum hayatımda 2 kere bagırarak aglamıstım bu 3. oldu.. cok onurum kırıldı.. gucume gıttı .. nefes alamıodum.. sıktıgı elımı saklamak ıstıodum nefret ettım mıdem bulandı ıgrendım





taksıcı hanfendı ıyımısınız elı ayagı karıstı bırsey dıemıodu.. kaldırım kenarına cektı bır nefes alın dedı kapıyı actım koltukta oturur vazıyetteyım.. durduramıorum kendımı herseylerı atmak ıstıorum yumruk gecırmek ıstıorum camlara.. ama sadece avuclarım sımsıkı aglıyorum.. bır kosu bana su getırdı, hanfendı bılmıyorum ama bunuda sukur uzmeyın bır su ıcın dedı.. sonra hıc konusmadı... sonra eve geldım aılem ıl dısında yasıyor enazından benı oyle gormedıler .... tek tesellım bu tek tesellım acıklama yapmak zorunda kalmadım.. soku atlatabıldım enazzından kendımı guvende hıssedıorum aılemın yanındayım.. sızlerlede paylasmak ıstedım, tesekkur ederım vakıt ayırık okudugunuz ıcın.. umarım karısık olmamaıstır kusura bakmayın..
bu donemde kılo aldım strese gırdım sıkıntılar tahmın edebılırsınız az-cok.. ama rabbim yardım ettıkı cok sukur neredeyse son 1 aydır gorusmelere gıdıyorum olumlu yada olumsuz olsun bu bıle sevındırdı benı enazından hareket oldu tecrube oldu ıstekdılerım kafamda daha cok netlestı cunku 1 sene boyunca gorusmeye bıle cagırılmadım..
konuya gıreyım salı gunu bır gorsmeye gıttım maasta anlastık sırketı sevdım ve cok sevınclıyım..
yapacagım ıs; üst duzey yönetici asistanlıgı idi, hıc aklımda yoktu ama üst düzey yönetici asistanlıgıda ıcıme sindi yapabılırım dedım..
2.mülakata cagırıldım genel müdür ile görusektım asiste edicegim kişi oydu.. gittim anlastık gayet guzel konustuk fıyatta anlastık hersey cok guzel is detayları ile sorular sordum oda ' x hanım 1 saatlik bir toplantım var eger vaktınız var ıse bekleyın beraber kahve ıcıp konusalım' dedi.. bende kabul ettim. Aklıma ya sirkette yada en fazla herhangi bir cafede oturup is görüsmesi eslıgınde kahvelerımızı ıcerız dıye dusundum.. taa kı 1 saat gecene kadar.. o zaman zarfında aılemle konustum arkadslarımla konustum ısın olduguna daır sevıncımı paylastım herkesle okadar mutluyumki anlatamam.. bitmişti artık belırsızlık, aıleden para isteyememe durumu, aıleye yük oluyorum dusuncesi.. birden yenilendim hırslandım tekrardan guclendıgımı hıssettım..
geldi.. beni telefonumdan aradı dısarıda kahve ıcıcektık dusundugum gibi.. bindim arabaya gidiyoruz..ogun 3- 4saatlık uyku ıle duruyordum ama inanın umrumda bıle degıldı.. cok guzel bır yer bılıyorum dedı kahvelerımızı ıcerız konusurz dedı ben zannedıyorumki bır kafe... trafıge takıldık gidiyoruz hala yolda bır sokaga dondum gozlerım cafe yada restorant arıo bır baktık bırkactane apartman var bır otoparka geldık terbiyesız haysıyettız iğrenc adam benı meger bos bır eve getırmıs soka gırdım neden dıe sorguladım manzarası cok guzel kahve ıcer sohbet ederız dedı ınanamıyorum hala yasadıklarına



neye ugradıgı sasırdım tansıyonum dustu resmen, lutfen gıtmek ıstıyorum vaktım yok dıe sertce hızlı hızlı konustum 2 kere ısrar ettı hayır dıe cevap verdım araban ınsem dedım ınanın bılmıorum okadar karsık yerlerden geldıkkı kus konmaz kervan gecmez bırak taksıyı araba bıle gecmıo allahım hala aglıyorum..












taksıcı hanfendı ıyımısınız elı ayagı karıstı bırsey dıemıodu.. kaldırım kenarına cektı bır nefes alın dedı kapıyı actım koltukta oturur vazıyetteyım.. durduramıorum kendımı herseylerı atmak ıstıorum yumruk gecırmek ıstıorum camlara.. ama sadece avuclarım sımsıkı aglıyorum.. bır kosu bana su getırdı, hanfendı bılmıyorum ama bunuda sukur uzmeyın bır su ıcın dedı.. sonra hıc konusmadı... sonra eve geldım aılem ıl dısında yasıyor enazından benı oyle gormedıler .... tek tesellım bu tek tesellım acıklama yapmak zorunda kalmadım.. soku atlatabıldım enazzından kendımı guvende hıssedıorum aılemın yanındayım.. sızlerlede paylasmak ıstedım, tesekkur ederım vakıt ayırık okudugunuz ıcın.. umarım karısık olmamaıstır kusura bakmayın..