Arkadaşlar merhaba... bu konuyu açmayı çok düşündüm ve dayanamadım artık.
sorun nerde bilmiyorum.
ama sözlenmeye karar verdiğimiz günden beri sorun eksik olmadı.
birsürü badire atlattık. nişanlımın ailesel sorunları fazla.
nişan arifesinde babasıyla işlerini ve yollarını ayırdı. bu arada nişanlımın anne babası ayrı...
olsun nişanlandıktan sonra iş bulur diyerek nişanlandım sevdiğim için. 3 aydırda ona iş bakmasına yardım ettim hep arkasındayım.
fakat çok tartışır olduk nişanlandıktan sonra.
ani çıkışları oluyor ve beni bozabiliyor aniden. sonra özür diliyor ama ben üzülmüş oluyorum.
şimdi annesiyle bi işte çalışıyor. akşamları yorgun olduğu için telefonla fazla konuşmak istemiyor. tersliyorr. v.s v.s
biraz öncede tartıştık. eve geldi saat 1 de... aile bireyleriyleydi. benle konuşmaya gelince ben yatçam hemen diyip uzatmak istemiyor.
beni artık anlamadığını düşünüyorum.
ayrılsammı ne yapsam düşünceleri sürekli kafamda dolanıp duruyor.
biraz öncede tartıştık gene. çok dırdırcısın biraz huzur ver kendinede banada diyor.
benim seni terslediğim yok diyor.
bu arada ben 29 yaşındayım. asıl mesleğim öğretmenlik ama çalışmıyorum. ailemle yaşıyorum. maddi durumumuzda Allaha çok şükür iyi.
iyi bir iş çıksa çalışmak isterdim ama evdeyim. mesela nişanlıma da dedim eğer iş açarsan gelir çalışır yardım ederim sana dedim.
bana diyor ki biraz önce herkes beni garipsiyormuş. benim yaşımda olup böyle yaşayan bir kız yokmuş.
şimdilik bu kadar anlatıyım ama daha kafamı karıştıran çok şey varr. ben onla sıfırdan başlamayı kabul ettim tüm imkanlarımı da reddediyorum ama o sanırım farkında değil. bir de benim oturcağım eve olsun benim düğün yerime kadar bana sormadan karar verilmeye çalışıldığını görüyorum. bu da beni sıkıyorr. ne yapıcağımı şaşırdım.
zaten yumurtalıklarımdada kist çıktı. doktor hamileleğin biraz zor olabilir dedi. ona da sıkıldım ve artık stres yapmak istemiyorum hiçbişey için. bu gidişle bir psikologtan yardım almam gerekicek. ne yapmalıyım sizcee?
uykum yorgunum falan diyen cocuğu firlatmissin yataktan :)
