Esimle evlenmeye karar verince bir yil sonra evlenecektik, bir yil gecti hoop okulu uzatti, seni isteyecegim dedi, annesine soyledi, annesi kabul etmedi, oglum isin yok bilmem ne, is buldu haydi istemeye gel dedim, bu gecici is bununla kiz mi istenir hem daha okul bitmedi dedi yine, sonra atandi, 2 yil sonunda istediler, soz, nisan derken dugun olsun diye yalvardim yakardim, gel git hic dugun konusmuyorlar, aylar geciyor, konusan yok, eninde sonunda dugun tarihi belirlenecek, bu sefer de mumkun mertebe gec tarih belirlendi, ramazana 4 gun var, o gun dugun tarihi oldu, kv nin istegi ile. yani balayina bile gidemeyelim, evlenelim hic birsey anlayamayalim, oruc tutalim. ben cok yiprandim, keske ayrilsaydim, keskeler care degil artik. iki yillik evliyim hala bir yillik yipranmisligimi atamadim, ve de sunu farkettim ki ben o kadar yorulmus, bikmis, usanmisim ki, her ne kadar sevdigimi sansam da esimden sogumusum o surecte.
evlilik isi aceleye gelmeli bence, ozellikle de nisandan sonra fazla uzamamali, ve eger cok yorulduysan belki seninki de sogutmustur seni, bunu evlenince anlarsin. maximum iki-uc ay guzel geciyor, sonra o yorgunlukla o evlilik yurumuyor, kendimden biliyorum. hic guzel, samimi, sevgi dolu evliligim yok su an. tum guzel duygularim nisanlilikta bitti. arkadasim ben sadece kendimi ornek verdim, bana da cok akil veren buyuklerim oldu ama kendim edip kendim buldum, kararini dogru ver.