akademisyen de 'insan' dır arkadaşlar

)) ne olay oldu bozuk yazım vay be...arkadaşım bi daha yazıorum ama..günlerdir uykusuzdum, rahat uyumak için alkol almıştım..hafif çakır keyifken direkt dökmüşüm içimi..hiç okumadan gönderdim yazımı...de bu memleket neler beklermiş bu akademisyenlerden, burada öğrendim valla...benim de kusurlarım vardır..dediğim gibi insanım....haklısınız herkes birinden çeker..ama benim genç kızlık dönemim hep böyle insanlarla mücadeleyle gecti..annem ölünce baba tarafım ilgilendi bizle!..ama ne ilgilenmek! köstek oldular diyelim..örnek vermem gerekirse; annemi toprağa verdiğim gün halam gelip ''kalk iş yap, üzüldüğün mü var!..'' dedi ..hani öyle bu daha orta okul çağında, psikolojisi nedir falan demedi kimse..sinir krizi geçirdim bigün onlar yüzünden..babama ''ver annesinin akrabalarına, ölür mölür al başına belayı..'' dedi..ben üni. sınavına hazırlanırken, gelip odama kalk misafirlere hizmet et dediler, ben çalışıyorum dediğimde..masamdaki test kağıtlarını fırlatıp gittiler..yani ben maalesef küçükyaşlarda en berbat türden insanları tanıdım..bu yüzden elbetteki nişanlımın değerini biliorum..bu yüzden zaten kariyeri falan değil 'kalbi' önemli demiştim..ama burdaki bazı kızlar baya bi yanlış anlamış ki ne uyuzluğum, ne saygısızlığım, ne 'nasıl akademisyen'' oluşum, ne kibirliliğim kalmış...uzak durmaya çalışınca da nişanlıma sikayet ediyorlar falan..ben zaten sıkıntılar içinde, mücadele ede ede kendime sıfırdan bi hayat kurmuşum, sonra nişanlımla mutluluğu bulmuşum, ama ailesini tanıdıkça tek isteğim hayatımın kalanında 'huzur'lu yaşamak..kimseyle tekrar mücadele edecek gücüm yok...o kadar..