Yazdıklarınıza gerçekten çok üzüldüm,zor şartlarda okumuş,çocukluğunuzu ve gençliğinizi yaşayamamışsınız.
Babanızı bizlerden çok daha iyi tanır ve bilirsiniz,konuşmak kar etmeyecek,sizi anlamayacaksa hiç konuşmayın.
Evlat öyle bir varlıktır ki onu büyütmek,okutmak,kendine ve topluma yararlı bir insan olarak yetişmesini sağlamak için tüm servetinizi,gerekirse sırtınızdaki ceketinizi satarsınızda yine de karşılık beklemezsiniz,insan evladını karşılığını görmek için yetiştirmez.
Siz zaten ziyadesiyle yardım etmişsiniz şimdiye kadar,bundan sonrasında hiçbir maddi zorunluluğunuz yok,hoş daha öncesinde de olmamalıydı.
Ailenizdir,sıkışırlar,özel bir durum olur yardım edersiniz ama ihtiyaçları olmadığı halde yardım etmeniz gerekmiyor,yeni evlenmişsiniz,borçlarınız varmış,siz yeni kurduğunuz yuvanıza odaklanın,ailenize saygıda kusur etmeyin fakat iş maddiyata gelince resti çekin.Babanız bir süre para yollamamanıza tepki gösterir belki ama zamanla alışır,siz aman yeterki ses etmesin,tepki göstermesin diye yollamaya devam ederseniz bunun sonu gelmez.
Eğer babanızın sürekli para istemesine dur demezseniz eşinizlede sorunlar yaşarsanız,ileride eşiniz ihtiyacı olmadığı halde babanıza para vermenize daha fazla tepki gösterebilir,o da kazancının bir kısmını kendi ailesine yollayabilir.
Siz artık evlisiniz,kısmet olursa sizde çoluğa çocuğa karışacaksınız,borçlarınız Allah'ın izniyle biter ama ihtiyaçlar herzaman var olacaktır,paranızı gönül rahatlığıyla yuvanız ve kendiniz için harcayın,sonuçta sizi büyüten okutan ailenizse,alın teri dökerek dişiyle tırnağıyla eline ekmek alan,meslek sahibi olanda sizsiniz.