merhabalar,
ben 25 yaşında, çalışan biriyim. hayatımda kimse yok, son 5 senedir de olmadı. flört girişimlerim olsa da olmadı işte sonunda hiçbiri. son 1 senedir de yeni kimseyle tanışmıyorum, aslında bu kendi seçimim değil. tanışacak kimse çıkmadı karşıma diyebilirim. beğenilen, göze çarpan, hatta güzel olmayan biriyim. kiloluydum-zayıfladım. ama güzel değilim, bunu drama olsun diye de söylemiyorum. ben de bir başka kişinin bedeninde olsam kendimi beğenmezdim muhtemelen. günümüzde de insanlar dış görünüşe bakıyorlar haliyle. çevremde olan tüm arkadaşlarım beğenilen, görüştüğü insanlar olan kişiler. kıskanmıyorum ama bazen imreniyorum. ailemden uzakta yaşıyorum 6 aydır. işim rahat, kariyer anlamında bir kaygım yok, aslında bu zamana kadar gelecek kaygım olduğundan bu durum çok aklımı kurcalamıyormuş. yürüyüşe yapıyorum, evimle ilgileniyorum, dizi-film izliyorum. görece kültürlü, bilgili, meraklıyım. tabii ki olumsuz yönlerim de var ama bunları birinin bilmesi için önce dış görünüş olarak beğenip ardından tanıması gerekiyor.
soruma gelecek olursak; ben güzel olmadığımı ve bunu değiştiremeyeceğin farkındayım. sadece bazen zoruma gidiyor. insanlar hevesler yaşarken benim bunlardan çok uzak yaşamam "neden?" sorgusuna itiyor beni. beğendiğim insanlar elbette ki oluyor ama öğreniyorum ki başkalarından hoşlanıyorlar, sevgilileri var vs.. evlenme gibi düşünceleri aklımdan sildim diyorum bazen, sonra anne olmak istediğimi hatırlıyorum ya nasip diyip çekiliyorum. dua ediyorum, bir şeyler yapmaya çalışıyorum kendimce ama sanırım o kadar da kabullenemiyorum bunu. burada benim gibi olan insanlardan bunu nasıl kabullendiklerini ve hatta bu "neden?" sorularını nasıl aştıklarını öğrenmek istiyorum.
çok uzun oldu kusura bakmayın:') şimdiden gelecek cevaplar için teşekkür ederim.
hehehe
of of ne yorucusun ya
