biraz teselli oldunuz teşekkür ederim
haklı olabilirsiniz, benim derdim özgürlüğümün elimden alınması aslında.
Çok bunalmışsınız siz, zaman zaman hepimiz yaşıyoruz bu durumu ama geçiyor.. büyük ihtimalle çocuğunuz küçük henüz, biraz büyüyünce rahatlıyorsunuz
kaç yaşındasın canımbiraz teselli oldunuz teşekkür ederim
haklı olabilirsiniz, benim derdim özgürlüğümün elimden alınması aslında.
Bebeğiniz ne kadarlık lohusa depresyonu mu diye merak ettim . Bazen insan kendine zaman ayirmayi çok istiyor gerçekten de . Belki şuan için öyle bir şansınız yok ama çocuğunuzu annenize ,kv ye birakip eşinizle yada yapmayı istediğiniz her hangi birşeyi tek başınıza yapabilirsiniz . Ben de kendimi çok kötü hissettiğim de hemen anneme koşarım çocuğu bırakır ,o gün ne yapmak istediysem yaparım geri gelince de çocuğuna sımsıkı sarılırim . Çünkü bilirim ki ben mutluysam herkes mutlu . Hayat aynadır . Yaşadıklarımız da öyle . Bakarken kendimizi goruruz mutsuz isek hayatımıza hep mutsuz insanlar girer ,kızgın isek kızgın
umarım kafamız rahat koyabiliriz başımızı bir gün yastığa ne diyeyim...Bende boyle hissediyorum son zamanlarda. Hergun ayni seyleri yapmak, evlilik arti cocuk sorumlulugu insani bunaltabiliyor. Bekarken sinir nedir bilmezken asiri sinirli bir insan oldum ciktim. Kendimi taniyamiyorum bazen. Cocuklarim icin herseyin en iyisini yapmaya calisirken bu sinirim yuzunden annelige uygun olmadigimi dusunuyorum artik. Gerci sinirli olmamda oglumun baya etkisi var. Zor bir cocuk buyutmek bir anneyi en cok yipratan seylerden biri. Annelik basli basina zor zaten. Hem cok zor hem cok guzel. Bu dilemayi bir gun cozebilecekmiyim cok merak ediyorum
hayır 7 aylık olacak kızım, aksine o zamanlar farkında değildim şu anki düşüncelerimin hiç. son zamanlarda çok sorgular oldum hayatı. yaşayacak çok şeyim vardı, artık bütün hayat kızımdan ibaret olacak. gibi gibi bir sürü şey düşünüyorum. bir üyenin dediği gibi depresyonun eşiğinde de olabilirim sanırım
İlk fırsatta doktora gidin ancak naçizane fikrim yine ilk fırsatta kizinizi kv yada annenize bırakıp ne yapmak istiyorsaniz onu yapın . Sadece bir gün değil canınızın istedigi her an için geçerli çok iyi gelecektir . Çocukla da bir cok şeyi yapabildiğinizi gördükçe içiniz rahatlayacaktir.
insanlardan bir şey istemeyi becerebilen bir insan değilim, ha eşime söylesem hemen yarın kapıda annesi. bir ay kalır gitmez istesem ama istemiyorum işte kendi annemi bile. insan sevmiyorum pek
kendim halletmeye çalışıyorum her şeyi, böyle daha rahat oluyor kafam kimseye gebe kalmamış oluyorumeşim evde olduğu zaman markete gidip geliyorum bazen, çok az da olsa etki ediyor
Esinizi neden bekliyorsunuz ki?insanlardan bir şey istemeyi becerebilen bir insan değilim, ha eşime söylesem hemen yarın kapıda annesi. bir ay kalır gitmez istesem ama istemiyorum işte kendi annemi bile. insan sevmiyorum pek
eşim evde olduğu zaman markete gidip geliyorum bazen, çok az da olsa etki ediyor
o büyüyüp senden bagimsizlastikca sen hayatını geri alıcaksın ikinizij bir düzeni yapmaktan hoşlandığınız şeyler olucak annelik asıl ozaman zevkli olucak senden çıkmış seninle sohbet eden plan yapan küçük insan hepsi ozaman gecicek güzel anne sabirİnşallah çocuk büyüyünce daha kolaylaşıyor
Eşinizden yardım isteyebilirsiniz, leylekler getirmedi bu çocuğu. Böyle alıştırırsanız, iyice tembelliğe alışacaktır eşiniz.
İnanın pandemiden dolayıdır bu hisler. Biz de iki çocuğumla bahçedeki bütün karınca yuvalarının yerlerini ezberledik sıkıntıdan. Gidip ekmek veriyoruz onlara, benim kadar oldu karıncalar
Ben hamileyken tam da böyle hissediyordum. Bebeklerimi malesef kaybettim ama acaba doğsalardı sizin gibi mi hissederdim yoksa hamilelik bunalimimiydi bilmiyorum. Ikiz olduklarını öğrenince çok strese girmiştim istemediğim birşeydi çünkü ikiz.
Kaç yaşındasınız? Bizde eşimle aksine bi evladımız olsun diye altı aydır uğraşıyoruz ve çok heyecanlıyız. Böyle hissetmenize üzüldüm
