- 30 Eylül 2018
- 296
- 313
- 103
Terapi alıyorum da emdr açıklayamayacağım bir sebepten dolayı pek uygulanmıyor bana.
Terapi alıyorum da emdr açıklayamayacağım bir sebepten dolayı pek uygulanmıyor bana.Terapi düşündün mü? Emdr?
Anlıyorum su anli güvensizliginizin sebebi o kisinin yaptigi bu pisliğin yanına kar kalmasi, siz buyuyup idrak ettikcede sizi zorluyor haliyle.Kimseye anlatmadım. Ben aslında tecavüz mü değil mi onu bile bilmiyordum. Çünkü ona kendi ayaklarımla gitmiştim, o kapalı alana ben girmiştim.
Merhabalar,İyi geceler iyi kalpli kadınlar.
Uzun ama lütfen kızmayın, sizden akıl almaya ihtiyacım var.
Lisedeyken yaşıtım bir gençle sanaldan tanıştım, buluşmaya karar verdik. Cinsel bir iki konuşmalar olmuştu, ben onu çok seviyordum sorun olmamıştı zorlamamıştı da. Neyse buluşma günü kapalı bir alanda öpüşürken ileriye gideceğini anlayınca istemiyorum, eve gitmek istiyorum dedim. Tamam aşkım bir şey yok, bir şey yapmayacağım dedi ama üzerime daha da abandı. Bırak ne olursun dedim ama pantolonumu indirdi hatta tam da indiremedi. Kollarımı tuttu, ben o sıra çok zayıftım ve kısayım. Kendisi de iri yarı bir şey, kendimi koruyamadım. İstediği şey oldu. Bir de beni teselli ediyordu merak etme bir şey olmadı zarar gelmedi diye de eve gidince zararı gördüm.
Kabus bitti mi hayır. Tehditler, aramalar. Ama kurtuldum, bu defa kendimi koruyabildim. Ondan daima kaçtım, numaramı değiştirdim sosyal medyadan hep uzak durdum.
Peki ya şimdi?
Onca yıl geçmesine rağmen ilişkilerimde dikiş tutturamadım. Erkeklere normalde bir nefretim yok, arkadaşken iyiyim ama sevgili, flörtken sanki sevdiğim adam yok da düşmanım varmış gibi davranıyorum. Sürekli kavga, trip. Bundan zevk almıyorum, toksik biri değilim. Ama yapamıyorum, kendimi bırakamıyorum. Bundan nasıl kurtulabilirim? (terapi ve ilaç var ama düzelmedi)
Sanırım öyle ondan çıkaramadığımı karşıma çıkan erkeklerden çıkarıyorum.Anlıyorum su anli güvensizliginizin sebebi o kisinin yaptigi bu pisliğin yanına kar kalmasi, siz buyuyup idrak ettikcede sizi zorluyor haliyle.
Söylediklerinizi harfiyen uygulayacağım, yazdıklarınız kalbime dokundu. Maalesef 15 16 yaşlarında olduğum ve sözde sevgilim olduğu için, onunla buluşmaya da kendim gittiğim için karşı tarafı hiç suçlamadım. Ben tecavüz olduğunu bile düşünmedim. Ama koruyamazdım kendimi, defalarca yapma dedim, kollarımla itmeye çalıştım. Fark ediyorum da ben o an tüm hayallerimi, aşkımı, güvenimi bırakmışım.Merhabalar,
Ne kötü çoğumuzun küçük yaşta güvendiği kişiler tarafından istismara uğrayıp, bir de kendimizi suçlamamız. Ben de kuzenim tarafından küçük yaşta tacize uğradım ve zihnim kendini korumak için bunu derinlere atmış. Hatırlamıyordum ben de ta ki terapide güvensizlik sorunlarının kökenine inene kadar. Akrabam olmasına rağmen yüzleşmedim ben. Kendisi zaten geçirdiği bir kaza sonucu %80e yakın engelli olarak devam ediyor hayatına. Ama ailesiyle tamamen görüşmeyi kestim. Ben varoluşçu bir terapi alıyorum yıllardır. Nefes terapisi ile birlikte. Ve inanılmaz işe yaradı bende. Kendisiyle bu şekilde yüzleştim aslında. Ve tüm öfkemi, kinimi, savunmasızlığımı, küçücük bedenimde açtığı o kocaman yaranın hesabını bu şekilde sordum. Çocukluğumla barıştım. Sizin cümlelerinizden de ister istemez kendinizi suçladığınızı anlıyorum. "Kendi isteğimle gittim"
Bizler kendi isteğimizle de gitmiş olsak hiç kimseye bize zarar verme hakkını vermeyiz. İstemediğimiz şeyleri kimse bize yapamaz. Tacize ya da tecavüze uğrayan insanlar ilk kendilerini suçladıkları için bu yaratıklar bunlardan cesaret alıyor zaten. Gerçi, davalarda da "bağırmadı" diye indirim uygulanan tecavüzcüler var. Bu yüzden kendimizi suçlamamız onların ekmeğine yağ sürüyor. Toplum ve adalet sistemi de onlara destek oluyor bazen ne yazık ki.
İlişkilerde güvensizlik yaşamanız çok normal. O kişiye o an'a gittiğinizi hayal ederek bir mektup yazın. Ne hissediyorsanız sansürsüz aktarın. Ve boş bir sandalye alıp karşınızda o kişi varmış gibi sesli bir şekilde yazdığınız mektubu okuyun. Bunun bir nebze de olsa sizi rahatlatacağını düşünüyorum. Sonra çocukluğunuza, o zararı gören halinize bir mektup yazın ve onu da aynı şekilde sesli bir şekilde okuyun. Onun suçu olmadığını ve onu sevdiğinizi, onun yalnız olmadığını söyleyin ona. Çünkü o zamanlar duymaya ve bilmeye en çok ihtiyacı olan şey bu. Yalnız olmadığını bilmek...
Bunlar terapilerimde bende çok işe yaramıştı. İlişkilerimde karşı tarafa yaklaşımımı da değiştirmişti. Umarım siz de kendinizi iyi hissedecek şeyleri bulur ve rahatlayabilirsiniz. Bunu tüm kalbimle diliyorum sizin için.
O kişi için de merak etmeyin, karma ya da ilahi adalet onun peşini bırakmayacak.
Dur dediğin anda durmuyorsa bu bir tecavüzdür erkeklere(çoğu) şunu öğretemedik gitti.Kimseye anlatmadım. Ben aslında tecavüz mü değil mi onu bile bilmiyordum. Çünkü ona kendi ayaklarımla gitmiştim, o kapalı alana ben girmiştim.
Çırpınışlarım, gözyaşlarım, yalvarışlarım umurunda olmadı. O zaten yaptığının ne demek olduğunu biliyordu.Dur dediğin anda durmuyorsa bu bir tecavüzdür erkeklere(çoğu) şunu öğretemedik gitti.
Hala kendinizi suçlayacak şeyler buluyorsunuz. "keşke daha önce hatırlasaydım" diyerek. Belki de kendinizi böyle korudunuz. Şuan o koruma yönteminin yanlış olduğunun farkındasınız ve bunu değiştirmek sizin elinizde. Zor ve dikenli bir yol. Keşke hiçbirimiz yaşamasak bunları. Hiçbir insan istismarın ne demek olduğunu bile bilmese...Söylediklerinizi harfiyen uygulayacağım, yazdıklarınız kalbime dokundu. Maalesef 15 16 yaşlarında olduğum ve sözde sevgilim olduğu için, onunla buluşmaya da kendim gittiğim için karşı tarafı hiç suçlamadım. Ben tecavüz olduğunu bile düşünmedim. Ama koruyamazdım kendimi, defalarca yapma dedim, kollarımla itmeye çalıştım. Fark ediyorum da ben o an tüm hayallerimi, aşkımı, güvenimi bırakmışım.
Peki onu ilahi adalet bulacak beni niye mutluluk bulmuyor? Ben kendime değil de ona yazacağım mektubu. Sevdiğim adamlardan değil ondan alacağım öfkemi. İlişkilerim hep küfürle, bedduayla bitiyor. Karşı taraf bana salak bile demezken, ben sevdiğim insana saldırıyorum
Sevdiğim adam bana dokununca kendimden iğreniyorum, kullanıldım diyorum.
Keşke daha önce fark etseydim, hatırlasaydım 18 yılım gitti.
Yazdıklarınızı ağlayarak okuyorum, yakın bir zamanda terk edildim. Sevip seviliyordum, el üstünde tutuluyordum. Bir an bile ilgisiz kalmadım, her gün güzel kelimeler cümlelerle geçti. İleriye dönük hayaller kuruyordu. Ama ne oldu? Kaçtı benden. Yoruldum, sürekli kavga trip hâlindesin. Bir insan her gün mü kavga eder dedi. Tüm ilişkilerim bu sebeple bitti. Yıllarca sevgilim olmadı, kimse dokunmadı bana. Bir kadın bunun için mutlu olur mu? Ben oldum. Şimdi fark ediyorum da çok yaralanmışım. O ergen kızın öfkesini, hayal kırıklığını dile getirmesini bile engellemişim, ona hep sen haksızsın demişim. Acı çekmesine müsaade etmeyip, bu senin suçun demişim. Üstelik hastalığımdan dolayı oradan çıkamazdım, ona rağmen suçlu bendim.Hala kendinizi suçlayacak şeyler buluyorsunuz. "keşke daha önce hatırlasaydım" diyerek. Belki de kendinizi böyle korudunuz. Şuan o koruma yönteminin yanlış olduğunun farkındasınız ve bunu değiştirmek sizin elinizde. Zor ve dikenli bir yol. Keşke hiçbirimiz yaşamasak bunları. Hiçbir insan istismarın ne demek olduğunu bile bilmese...
Yaşanılan şeyleri değiştiremeyiz maalesef. Buna takılı kalarak da hayatınızı heba etmeyin. Siz ve bu durumu yaşayanlar hepimiz çok güzel şeyler yaşamayı hak ediyoruz. Şimdiden itibaren yaşadıklarınızın sizi ve sosyal hayatınızı etkilenmemesi için ne yapabilirsiniz bunu düşünün. Odaklanmamız gereken bu çünkü. Böyle yaratıkların yaptığı şeyleri neden biz çekiyoruz? Çok haklısınız böyle bir isyanda. Ama dediğim gibi değiştiremeyiz. Ve onlar bana göre insan bile değil. Yaratıklar. Ben çocuk halinize de sarılmanızı dilerim. Çünkü bizler maalesef o an'da kalarak çocuk halimizin öfkesini şuan insanlara gösteriyoruz. Sarılın çocuk halinize. Ve yalnız olmadığını. Onun bir suçu olmadığını, bu yarayı beraber saracağınızı söyleyin. O çünkü hala sizin içinizde. :)
Her kapalı alana giren bunu yaşamıyor, bu tabiki bir tecavüz.Kimseye anlatmadım. Ben aslında tecavüz mü değil mi onu bile bilmiyordum. Çünkü ona kendi ayaklarımla gitmiştim, o kapalı alana ben girmiştim.
Ne kadar güzel bunu farketmeniz. Hepimiz bunu hakediyoruz çünkü. Umarım kendinizi iyileştirebilir ve hakettiğiniz mutluluğu, iç huzuru yaşamaya başlarsınız.Söylediğiniz gibi o kızı iyileştireceğim, onu masum kılıp özgürleştireceğim. Kalbimde, ruhumda, bedenimde onun en ufak izini bile bırakmayacağım. Çok teşekkür ederim, uzun yazdım ama konuşamadım kimseyle.
Haksız değiller ki belki öfkemi kussam rahatlayabilirdim. Terapistimle başka konular da çalışıyoruz maalesef çözemedim henüz.Adamı bul yuzles dıyen neyın kafasını yasıyor. Sacma tavsıyeler vermeyın, bu kadını ıyıce çukura ceker. Terapistinizi değiştirin hala daha bu sorunun uzerıne gıdıp cozemedımız mı? Bu gıbı konular uzerıne calısan psıkıloglara gıdın, eften puften bırıne degıl. Emdr arastırın
Çok teşekkür ederim, şimdi olsa yine şikayet etmezdim biliyorum. Ama maalesef bedelini yine ben ödüyorum. Sevdiğim adamlardan çıkarıyorum ona olan öfkemi. Hiç mutlu bir ilişkim olmadı.Merhaba. Sevgili dişil arkadaşlarım kadın bize ne yapmalıydım dememiş. Şikayetçi olmalıydın vs bunlar için zaman zaten geç, kaldı ki kız bize bunu sormuyor. Üstünden 15 yıl geçmiş.
Geçmiş olsun, çok üzücübunların bütün hayatınızı ilişkilerinizi etkilemesi en acısı. Hiç birisi sizin suçunuz değildi, hepimiz gittik buluşmalara. Bu onun kötü kalpliliği, kendinizi düşünün sadece kendiniz için yaşayın
Bu kelime çok ağır geliyor, ruhumu yaralıyor. Belki kendimi suçlayarak bu ağırlıktan kaçıyorumdur.Her kapalı alana giren bunu yaşamıyor, bu tabiki bir tecavüz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?