- 30 Ocak 2017
- 449
- 486
- 103
- 36
Şu an o kadar sinirliyim ki nerden başlayacağımı bilemiyorum..
1 yaşında oğlum var öğretmenim yarım gün çalışıyorum.. geçen sene 2. dönem işe başlamak zorunda kaldım bebeğim o zaman 4 aylıktı.. eşimin ısrarıyla kayınvalidemlere geçmiştik hafta içi onlarda kalıyorduk hafta sonu eve geçiyorduk.. biliyorum çok saçma niye orda kaldınız falan diyeceksiniz ama eşim çok ısrar etti onun işine yakın oturuyor kayınvalidemler ve benim de okuluma yakın süt izni için sürekli gidiyordum bebeğimi emzirip hemen okula dönüyordum.. tek araba olunca mecbur kaldık bi bakıma..
kayınvalidem 3 ay idare eder diye düşünmüştük kayınpederim köyde yaşıyor evde sadece görümcemle kayınvalidem var.. fakat işler hiç düşündüğümüz gibi olmadı.. kayınvalidem evden kovdu gibi bir şey oldu.. siz evinize geçin burda olmuyor kızım ders çalışamıyor falan diyerek evimize gönderildik..
çok koydu açıkçası bana beni karşısına alıp açıklama yapmadı eşime söylemiş o kadar üzüldüm ki çaresiz kaldım resmen bebeğime kim bakacak nasıl olacak lohusa lohusa işe başlamışım psikolojim iyice bozuldu.. eşyalarımı toplamaya gittiğimde ağladım kayınvalidem arkamda birden yere düştü ama kolu başının altında nasıl olmuşsa üstüruplu düşmüş.. inanmadım bayıldığına açıkçası.. görümcemi çağırdım annesini yerde görünce oldu mu şimdi mutlu musun yaptığını beğendin mi dedi.. ben ikinci şokumu yaşadım suçlu benmişim gibi.. saçmalama ben ne yaptım dedim neyse eşim bütün akrabalar döküldü başımıza kayınvalidemi hastaneye götürdüler hiçbir şey çıkmadı haliyle..
bütün bunlar yaşanırken ben bakıcı arama derdine düştüm.. bunu duyan kayınvalidem ben torunuma sürünsem de gelip bakarım bakıcıya bırakmam dedi.. annem de 1 hafta ben 1 hafta kayınvaliden gelip baksın bu seneyi böyle geçirelim sonrasını sonra düşünürsün dedi tamam dedim..
Kayınvalidem bu sene de sürekli bi sorun çıkarıyor kendi sırası geldiğinde yok hastaneye gidicem yok sen arabayla buraya getir bırak.. yarın sıra ondaydı biraz önce aramış diyor ki (küçük kızı şehir dışında okuyor) x yarın gidecek sen çocuğu buraya getir.. x ben evde olmazsam yemek yemez otobüse yetişemez ya bahaneye bakar mısınız sanki küçük çocuktan bahsediyor bu kız şehir dışında üniversite okuyor.. o kadar sinirlendim ki.. bebekle evden erken çıkmak çok zor.. uykusundan uyandırmak istemiyorum.. evden çıkınca bütün düzeni bozuluyor..
ben anneme söylerim o gelir bakar dedim tamam dedi kapatırken sesi bozuk geliyordu..
ne yapacağımı şaşırdım artık..
şimdi bazılarınız bakmak zorunda değil zaten diyecek evet bakmak zorunda değil fakat bakıcıya vermeyen de kendisi.. ki eşim de bakıcı olayına pek sıcak bakmıyor..
branşım okul öncesi.. bebeğim 3 yaşına gelince yanımda okula götüreceğim fakat bu 2 sene nasıl geçecek..:/
1 yaşında oğlum var öğretmenim yarım gün çalışıyorum.. geçen sene 2. dönem işe başlamak zorunda kaldım bebeğim o zaman 4 aylıktı.. eşimin ısrarıyla kayınvalidemlere geçmiştik hafta içi onlarda kalıyorduk hafta sonu eve geçiyorduk.. biliyorum çok saçma niye orda kaldınız falan diyeceksiniz ama eşim çok ısrar etti onun işine yakın oturuyor kayınvalidemler ve benim de okuluma yakın süt izni için sürekli gidiyordum bebeğimi emzirip hemen okula dönüyordum.. tek araba olunca mecbur kaldık bi bakıma..
kayınvalidem 3 ay idare eder diye düşünmüştük kayınpederim köyde yaşıyor evde sadece görümcemle kayınvalidem var.. fakat işler hiç düşündüğümüz gibi olmadı.. kayınvalidem evden kovdu gibi bir şey oldu.. siz evinize geçin burda olmuyor kızım ders çalışamıyor falan diyerek evimize gönderildik..
çok koydu açıkçası bana beni karşısına alıp açıklama yapmadı eşime söylemiş o kadar üzüldüm ki çaresiz kaldım resmen bebeğime kim bakacak nasıl olacak lohusa lohusa işe başlamışım psikolojim iyice bozuldu.. eşyalarımı toplamaya gittiğimde ağladım kayınvalidem arkamda birden yere düştü ama kolu başının altında nasıl olmuşsa üstüruplu düşmüş.. inanmadım bayıldığına açıkçası.. görümcemi çağırdım annesini yerde görünce oldu mu şimdi mutlu musun yaptığını beğendin mi dedi.. ben ikinci şokumu yaşadım suçlu benmişim gibi.. saçmalama ben ne yaptım dedim neyse eşim bütün akrabalar döküldü başımıza kayınvalidemi hastaneye götürdüler hiçbir şey çıkmadı haliyle..
bütün bunlar yaşanırken ben bakıcı arama derdine düştüm.. bunu duyan kayınvalidem ben torunuma sürünsem de gelip bakarım bakıcıya bırakmam dedi.. annem de 1 hafta ben 1 hafta kayınvaliden gelip baksın bu seneyi böyle geçirelim sonrasını sonra düşünürsün dedi tamam dedim..
Kayınvalidem bu sene de sürekli bi sorun çıkarıyor kendi sırası geldiğinde yok hastaneye gidicem yok sen arabayla buraya getir bırak.. yarın sıra ondaydı biraz önce aramış diyor ki (küçük kızı şehir dışında okuyor) x yarın gidecek sen çocuğu buraya getir.. x ben evde olmazsam yemek yemez otobüse yetişemez ya bahaneye bakar mısınız sanki küçük çocuktan bahsediyor bu kız şehir dışında üniversite okuyor.. o kadar sinirlendim ki.. bebekle evden erken çıkmak çok zor.. uykusundan uyandırmak istemiyorum.. evden çıkınca bütün düzeni bozuluyor..
ben anneme söylerim o gelir bakar dedim tamam dedi kapatırken sesi bozuk geliyordu..
ne yapacağımı şaşırdım artık..
şimdi bazılarınız bakmak zorunda değil zaten diyecek evet bakmak zorunda değil fakat bakıcıya vermeyen de kendisi.. ki eşim de bakıcı olayına pek sıcak bakmıyor..
branşım okul öncesi.. bebeğim 3 yaşına gelince yanımda okula götüreceğim fakat bu 2 sene nasıl geçecek..:/