- 14 Ekim 2019
- 1.384
- 3.913
- 63
Öncelikle teşekkür ederim baya uğraşmışsınız.İşin uzmanı sizsiniz zaten. Tabi çalıştığınız yaş grubunu ya da uzmanlaştığınız konuları bilemiyorum ama genel anlamda bu sorunu yaşayan bi birey ne yapmalı noktasında buradaki pek çok insandan daha yeterlisiniz aslında.
Online terapiden verim alamayacağınızı düşünüyorsunuz ama uzman koltuğu başka, danışan koltuğu başka. Bence ön yargılı davranmadan bi şans verebilirsiniz. Ki pandemiye ragmen yüz yüze görüsmeler de devam ediyo diye biliyorum.
Onun dışında öfkeyi başka bi şeye kanalize etmeyi deneyebilirsiniz. Fiziksel efor sarfetmek iyi gelir diye düsünüyorum. Tepeniz atmaya başladığında çıkıp yürüseniz mi acaba şöyle hızlı hızlı? Yürüyüş dönüşü konuşursunuz ne konuşmak istiyorsanız. Yaşadığınız yer müsait mi saat geç bile olsa söyle bi yarım saat yürümeye?
Sorunun kaynagıyla yani babanızla yüzleşmeyi deneyebilirsiniz sonra. Öfkenizi kusmaktan ya da hesap sormaktan bahsetmiyorum. Hak etsin ya da etmesin onu da kendinizi de rahat bırakmak, geçmiş suçlardan azat etmek, affetmek iyi gelebilir. İnsan hayatının bi noktasında adalet sağlanmadı, hesap kapanmadı hissine saplanıp kaldıkça bütün hayatı o hissin etrafına çekilip kendi içine çöküyo. O histen kurtulmak için öfkenin kaynagına öfkelenmeyi bırakmalısınız belki de. Tabi buraya yazmak birkaç saniye ama yapması o kadar kolay değil biliyorum. Yine de bi yerden de başlamak lazım.
Öfkelendiğinizde normalde eşinize söyleyeceklerinizi ve o an ne hissettiğinizi bi yere yazıp sonra da koltuk değiştirip sanki danışanınızın notlarını okur gibi kendi yazdıklarınızı mı okusanız acaba? Birincisi yazmak gercekten iyidir. O havaya karıştığını sandığınız kötü sözlerinizi bi kagıt parcasında kalıcı görmek, esinizin aklında da kagıtta kaldıkları gibi kaldıklarını bilmek bi farkındalık yaratacaktır. İkincisi role play bazen çok işe yarar. Gerekirse tiyatral bi hava verin hatta. Ciddi ciddi önce bi sandalyeye oturun danışan olun, sonra tam karşısına oturun uzman olun. Bakalım ne olacak...
İlk aşamada aklıma başka da bi sey gelmedi ama dedigim gibi isin uzmanı sizsiniz. İnanıyorum ki halledeceksiniz de.
Evet benim alanım değil pek ben daha çok çocuklarla çalışıyordum. Yazmak iyi fikir aslında bunu ben de düşünmüştüm ama birilerinin yap demesine ihtiyacım var sanırım.
Babamla ilgili pek düşünmüyorum, görüşmüyoruz zaten. Ama evet düşününce öfkeleniyorum çünkü 4 çocuklu bir aileyi mahvetti resmen. Bendeki öfke sorunu hep ondan kaynaklı. Küçüklüğümden beri bir gün kavga çıkarmadan duramazdı. Özellikle annemi aşağılaması, şiddet küfür vs uygulaması beni delirtirdi gözüm dönerdi. Ben kaç kere babamı öldürmeyi düşündüm ergenlikte, o kadar diyeyim size.
Maalesef bazen böyle huylar insana bir lanet gibi yapışıyor. Ondan sonra kurtulmak için çözüm üstüne çözüm arıyoruz.