Öfke kontrol problemim

İşin uzmanı sizsiniz zaten. Tabi çalıştığınız yaş grubunu ya da uzmanlaştığınız konuları bilemiyorum ama genel anlamda bu sorunu yaşayan bi birey ne yapmalı noktasında buradaki pek çok insandan daha yeterlisiniz aslında.

Online terapiden verim alamayacağınızı düşünüyorsunuz ama uzman koltuğu başka, danışan koltuğu başka. Bence ön yargılı davranmadan bi şans verebilirsiniz. Ki pandemiye ragmen yüz yüze görüsmeler de devam ediyo diye biliyorum.

Onun dışında öfkeyi başka bi şeye kanalize etmeyi deneyebilirsiniz. Fiziksel efor sarfetmek iyi gelir diye düsünüyorum. Tepeniz atmaya başladığında çıkıp yürüseniz mi acaba şöyle hızlı hızlı? Yürüyüş dönüşü konuşursunuz ne konuşmak istiyorsanız. Yaşadığınız yer müsait mi saat geç bile olsa söyle bi yarım saat yürümeye?

Sorunun kaynagıyla yani babanızla yüzleşmeyi deneyebilirsiniz sonra. Öfkenizi kusmaktan ya da hesap sormaktan bahsetmiyorum. Hak etsin ya da etmesin onu da kendinizi de rahat bırakmak, geçmiş suçlardan azat etmek, affetmek iyi gelebilir. İnsan hayatının bi noktasında adalet sağlanmadı, hesap kapanmadı hissine saplanıp kaldıkça bütün hayatı o hissin etrafına çekilip kendi içine çöküyo. O histen kurtulmak için öfkenin kaynagına öfkelenmeyi bırakmalısınız belki de. Tabi buraya yazmak birkaç saniye ama yapması o kadar kolay değil biliyorum. Yine de bi yerden de başlamak lazım.

Öfkelendiğinizde normalde eşinize söyleyeceklerinizi ve o an ne hissettiğinizi bi yere yazıp sonra da koltuk değiştirip sanki danışanınızın notlarını okur gibi kendi yazdıklarınızı mı okusanız acaba? Birincisi yazmak gercekten iyidir. O havaya karıştığını sandığınız kötü sözlerinizi bi kagıt parcasında kalıcı görmek, esinizin aklında da kagıtta kaldıkları gibi kaldıklarını bilmek bi farkındalık yaratacaktır. İkincisi role play bazen çok işe yarar. Gerekirse tiyatral bi hava verin hatta. Ciddi ciddi önce bi sandalyeye oturun danışan olun, sonra tam karşısına oturun uzman olun. Bakalım ne olacak...

İlk aşamada aklıma başka da bi sey gelmedi ama dedigim gibi isin uzmanı sizsiniz. İnanıyorum ki halledeceksiniz de.
Öncelikle teşekkür ederim baya uğraşmışsınız.

Evet benim alanım değil pek ben daha çok çocuklarla çalışıyordum. Yazmak iyi fikir aslında bunu ben de düşünmüştüm ama birilerinin yap demesine ihtiyacım var sanırım.

Babamla ilgili pek düşünmüyorum, görüşmüyoruz zaten. Ama evet düşününce öfkeleniyorum çünkü 4 çocuklu bir aileyi mahvetti resmen. Bendeki öfke sorunu hep ondan kaynaklı. Küçüklüğümden beri bir gün kavga çıkarmadan duramazdı. Özellikle annemi aşağılaması, şiddet küfür vs uygulaması beni delirtirdi gözüm dönerdi. Ben kaç kere babamı öldürmeyi düşündüm ergenlikte, o kadar diyeyim size.

Maalesef bazen böyle huylar insana bir lanet gibi yapışıyor. Ondan sonra kurtulmak için çözüm üstüne çözüm arıyoruz.
 
Bu konuda progresif kas gevşetme tekniği çok etkili tavsiye ederim.
Nette bu tekniği isterseniz bir araştırın.
Ben stresli olduğum zaman evde kendi kendime yapıyorum.
 
Ben de öfkeli bir insanım hatta düşündüğümü söylemekten çekinmem ama kimseye hele de eşime tartışırken saygısız kırıcı laflar etmem. Bu bence başka bir sorun öfke probleminin de ötesinde. Size ne tavsiye versek durumun değişeceğini sanmıyorum çünkü zaten sakin kafayla düşününce yaptığınız şeyin yanlış olduğunu biliyorsunuz.
Şunu unutmayın "istediğini söyleyen istemediğini işitir" ileride duyacağınız şeylere, söyledikleriniz yüzünden katlanmak zorunda kalacağınız şeylere hazırlıklı olun çünkü kimse uzun vadeli böyle bir durumu idare etmek zorunda değil eşiniz de sizi kırmaya başlayabilir o evlilik de ne kadar sağlıklık kalır tartışılır
İşte o durum zaten baş gösterdi.

İlk zamanları düşünüyorum, eşim deli gibi seviyordu beni. Burada o ilk zamanların tutkusundan bahsetmiyorum, beni gerçekten hem seviyor hem üstüme titriyordu. Ama ben bunu mahvettim iki yılda. Eşime asla suç bulamam tüm suçlu benim ne yazık ki. Hep beni alttan aldı özellikle ilk sene, sabretti. Şimdi ikimiz de yıpranmış durumdayız.

Asıl üzüldüğüm şey bütün kırılmışlığına rağmen beni hala seviyor olması. Ben onu hak etmiyorum, hatta beni bırakıp gitmesini bile istedim düşünün. Çok zor, çok.
 
Öncelikle kendinize ‘Aman boşver canımı sıkamam herşey olacağına varır’ demelisiniz. Mesela ben ev dağınıklığından arada patlıyordum şimdi aman boşver be kızım kendini sinir hastası etmeye değmez kalsın halin yoksa 3 gün sonra yaparsın diyorum. Bir de beden yorgunluğu iyi geliyor sinirlenecek hal bırakmıyor insanda. Koşun, yürüyün, değişik ev egzersizleri yapın ya da kocanızı atın yatak odasına stresinizi sevişerek çözün. Şaka yapmıyorum valla. o saatten sonra onda da sizde de sinir stres kalmaz. Bi gün en kızgın anında yatak odası de boyut atlayacaksınız 🤣🤣🤣 Sonrasında konuşmak çok daha kolay olur. Bi orta yol bulursunuz. Arada kendinize de zaman ayırmayı unutmayın hoşlandığınız bir uğraş edinin. Bu örgü örnek olur, kitap okumak, resim çizmek, yemek yapmak vs çoğaltılabilir. Hem kendinize hem evliliğinize hem de evladınıza öfke patlamalarınızla geri dönüşü olmayan zararlar verebilirsiniz ki siz bunun bilincinde aklı başında bir kadınsınız.
 
Yani mum dibine ışık vermez diyorsunuz psikolog olarak 😁 Aşırı sinirlenmenizin sebebi olay değil , biliyorsunuz. Olayın sizde yarattığı etki. Eşiniz çorabını salona attıysa ,o çorap değil olay ,önemsenmediğini düşünmek, hep böyle olacağını varsaymak vs vs. Bu yüzden yıkmak istiyorsunuz ortalığı, çok düşünmekten. Ve evet, bu problemi yenmezseniz özellikle 3 yaşından sonra çocuğunuzla çok büyük problemleriniz olacak. Çünkü benim gibi süper sakin bir insan sinirden kendini kaybediyorsa hali hazırda öfke problemi olana çok geçmiş olsun. Sürekli ileride şöyle olursa , böyle yaparsa , beni dinlemiyor, zaten babası da sallamıyor vs diye gidecek bu. Çözüm ? Düşünmeyin ve ortamı terk edin. Eşinize söylediniz bir şey, anlamadı mı , cevap mı veriyor , sizi itham mı ediyor , çekin gidin. Amaaan ne halin varsa gör deyip dikkatinizi dağıtın. Tepkinizi susarak , muhatap olmayarak verin. Evlilikte kazanan olmaz. Ama anne baba sürekli kazanmaya çalışırsa kaybeden çocuk olur. İnanın bir süre böyle davranınca düşündüğümüz gibi tepemize çıkmıyor erkekler. Tam tersine daha dikkatli oluyorlar.
Evet ortamı terk etmek çok iyi olur. Ben genelde diyeceğimi deyip öyle terk ediyorum salak gibi ama başından uzaklaşmak önemli.
 
Hahaha evet ama bir o kadar da hassas ve ağlak bir insanım siz de oylesinizdir kesin , bu dünya hassas kalpler için cehennem 😂😂
Evet ben de ağlak bi tipim. Ama aynı zamanda çok neşeliyim. Sanırım benim sorunum yoğun duygular, daha stabil olmalıyım belki de.
 
Nasıl ya hem psikolog olup hem de ne yapacağını bilememek. Terzi kendi söküğünü dikemez tam da bu duruma deniyordu galiba.

Yine de şeyi merak ettim. Eşin ne diyor bu duruma. O da öyle mi? Susar mı?
Benim alanım değil pek öyle söyleyeyim. Ayrıca bir psikoloğun da diğer insanlardan öğrenecek çok şeyi vardır muhakkak.

Eşim genelde alttan alır ama çok kırıldı çok yıprandı. Ona layık değilim maalesef.
 
Ayni dertten muzdaripim bende, ama asla alsa sakinlesemiyorum. Yani sinirlendigim seyde sinirimi bosaltamadiysam aradan 10 gun gecse ilk gunku tazeligi ile patlayabiliyorum.
 
Bende durdukyere aklıma geçmişte olan bi durum gözüme gelip eşime bagırıyorum oda susuyor sustukça daha cok bagırıyorum sonra pişman oluyorum .
 
Çok çok zor olsa da o an sesli konuşmayın. Susun. Ortamı terk edin. Gidin ellerinizi yıkayın yüzünüze su vurun. Günlük tutun. Yazıya dökmenin inanılmaz faydası var. Benim 2009dan beri tuttuğum 6 defterim var. En çok ne öfkelendiriyor mesela sizi ? Madde madde yazmaya çalışın. Bunlardan hangileri değiştiremeyeceğiniz, sizin kontrolünüz dışında olan şeyler?
Müzik de beni inanılmaz gevşetiyor. Açıyorum rahatlatıcı doğa sesleri , uzanıyorum yatağa, kendime telkinde bulunuyorum.
Haksızlığa uğrama duygusu mesela, aşırı öfkelendiriyor beni.

Sorun şu aslında, ben biliyorum ortamı terk etmek, yüzü yıkamak vs. Ama insan tartışma sırasında hımm şu anda öfkelenmeye başlıyorum gideyim yüzümü yıkayayım demiyor. Hani o anı yakalamak önemli, onu başaramıyorum.
 
Bu konuda progresif kas gevşetme tekniği çok etkili tavsiye ederim.
Nette bu tekniği isterseniz bir araştırın.
Ben stresli olduğum zaman evde kendi kendime yapıyorum.
Bakıcam çok teşekkür ederim
 
Arkadaşlar selam.

Ben 2 yıllık evliyim, bir bebeğim bir de kedim var 🤗 genel olarak mutluyum çok şükür ama genel olarak öfkemi kontrol etme problemim var.

Özellikle eşimle tartışırken öfkelenince çok kırıcı konuşuyorum hatta saygısızım evet, taşlayabilirsiniz. Ben de diğer insanlar gibi normal bir şekilde tartışabilmek istiyorum. Ama bu sorunu yaşayanlar bilir, öfkelenince içimde bir şey beni yırtıyor sanki patlamak istiyorum. Rahatlamak için ya bağırıyorum ya da kötü sözler söylüyorum. Gerçi bebeğim doğduğundan beri bağırma pek kalmadı uyanır vs diye ama bu sefer de saygısızca konuşuyorum. Daha da kötüsü bebeğim büyüyünce ona da bağırırım, kızarım diye korkuyorum. 😔

Aslında terapi alacaktım bunun için ama araya korona girdi ve ben online terapi taraftarı değilim açıkçası. Ben de psikoloğum bu arada ama şu an bebekten dolayı çalışmıyorum.

Sorum şu, bu problemi yaşayıp aşan oldu mu? Tamam belki Budist rahipler gibi olamam bu saatten sonra ama öfkemi kontrol edebilmek istiyorum. Mesela bu konuyla ilgili okumalar yapan faydasını gören oldu mu? Varsa tavsiyeniz alırım. Terapi şu an alamam yüz yüze terapi tercih ediyorum çünkü. Terapi dışındaki önerilere açığım.

Not : çocukluğumdan beri var olan bir sorun bu, dönemsel değil yani, yıllardır yaşıyorum babamın eseri maalesef.
Konu sahibi bende malesef sizin gibiydim hatta babamdan kaldığını düşündüm sizin gibi...Sonra psikolog Tülay kök youtobede bütün videolarini izledim malum covidten dolayı destek alamadim....Ama şöyle bi fark var ben sadece eşime karşı saygısız ve kabaydm arkadaşlarıma aileme hiç öyle değilim onuda belirteyim....Neyse terapi videolarını izledikçe sordum kendime eşime bunu neden yapıyorum diye günlerce dusundum ve ben sorunumuzu buldum eşimle oturup bi gün sabaha kadar konuştuk...Eşimde suçlayarak konuşma huyu var.Sebepli sebepsiz beni suçlayarak ve küçük bi çocuğum misali cezalandirarak konuşuyordu ve ben cinnet geçiriyordum adeta...Benim zaten haksızlığa gelemeyen bı yapım var eşimde sanırım küçükken çok suçlanmış bunu bana uyguluyordu.Esim çözüm odaklı konuştuğuma o kadar inandı ki beş aydır falan hiç suclamaz çok dikkat eder çünkü benim o yüzden delirdigime oda ikna oldu inandı sanırım neyse çok fazla uzattım ama sizin sorununuz da böyle bişey olabilir neden ofkeleniyorsunuz nedenini düşünün ve herkese karşı mi boylesiniz
 
Öncelikle kendinize ‘Aman boşver canımı sıkamam herşey olacağına varır’ demelisiniz. Mesela ben ev dağınıklığından arada patlıyordum şimdi aman boşver be kızım kendini sinir hastası etmeye değmez kalsın halin yoksa 3 gün sonra yaparsın diyorum. Bir de beden yorgunluğu iyi geliyor sinirlenecek hal bırakmıyor insanda. Koşun, yürüyün, değişik ev egzersizleri yapın ya da kocanızı atın yatak odasına stresinizi sevişerek çözün. Şaka yapmıyorum valla. o saatten sonra onda da sizde de sinir stres kalmaz. Bi gün en kızgın anında yatak odası de boyut atlayacaksınız 🤣🤣🤣 Sonrasında konuşmak çok daha kolay olur. Bi orta yol bulursunuz. Arada kendinize de zaman ayırmayı unutmayın hoşlandığınız bir uğraş edinin. Bu örgü örnek olur, kitap okumak, resim çizmek, yemek yapmak vs çoğaltılabilir. Hem kendinize hem evliliğinize hem de evladınıza öfke patlamalarınızla geri dönüşü olmayan zararlar verebilirsiniz ki siz bunun bilincinde aklı başında bir kadınsınız.
Teşekkür ederim yatak odası iyi geliyor gerçekten 😂🙈
 
Benim alanım değil pek öyle söyleyeyim. Ayrıca bir psikoloğun da diğer insanlardan öğrenecek çok şeyi vardır muhakkak.

Eşim genelde alttan alır ama çok kırıldı çok yıprandı. Ona layık değilim maalesef.
O zaman kağıda dökmek mantıklı. Sonra yırt at farkında olman bir artı bence bu sebeple yol kat edeceğini düşünüyorum.
Bendeki sinir de fena bu arada. Yalnız benim pms de pik yapıyor bunu biliyorum.
Senin regl psikolojin ne durumda? O zamanlar daha fazla mı yoksa hep mi sinir var?
 
Psikolog olduğunuza emin misiniz.
Bilmem, psikolog diyorlar ama 🙄

Benim alanım farklı öyle diyeyim. Tanıdığım meslektaşlarıma da bu konuyu bu şekilde açmak istemiyorum. Bir uzman yardımı aldığımda da tanımadığım biri olur muhtemelen.
 
Konu sahibi bende malesef sizin gibiydim hatta babamdan kaldığını düşündüm sizin gibi...Sonra psikolog Tülay kök youtobede bütün videolarini izledim malum covidten dolayı destek alamadim....Ama şöyle bi fark var ben sadece eşime karşı saygısız ve kabaydm arkadaşlarıma aileme hiç öyle değilim onuda belirteyim....Neyse terapi videolarını izledikçe sordum kendime eşime bunu neden yapıyorum diye günlerce dusundum ve ben sorunumuzu buldum eşimle oturup bi gün sabaha kadar konuştuk...Eşimde suçlayarak konuşma huyu var.Sebepli sebepsiz beni suçlayarak ve küçük bi çocuğum misali cezalandirarak konuşuyordu ve ben cinnet geçiriyordum adeta...Benim zaten haksızlığa gelemeyen bı yapım var eşimde sanırım küçükken çok suçlanmış bunu bana uyguluyordu.Esim çözüm odaklı konuştuğuma o kadar inandı ki beş aydır falan hiç suclamaz çok dikkat eder çünkü benim o yüzden delirdigime oda ikna oldu inandı sanırım neyse çok fazla uzattım ama sizin sorununuz da böyle bişey olabilir neden ofkeleniyorsunuz nedenini düşünün ve herkese karşı mi boylesiniz
Anneme ve eşime karşı. Tam olarak bulamadım sebepleri.
 
O zaman kağıda dökmek mantıklı. Sonra yırt at farkında olman bir artı bence bu sebeple yol kat edeceğini düşünüyorum.
Bendeki sinir de fena bu arada. Yalnız benim pms de pik yapıyor bunu biliyorum.
Senin regl psikolojin ne durumda? O zamanlar daha fazla mı yoksa hep mi sinir var?
Doğumdan sonra regl öncesi daha sinirli olmaya başladım. Üç gündür gecikiyorum ondan iyice arttı sanırım.
 
Back
X