Hmm anladım. Yani ne bileyim böyle bir konuda kitap tavsiyesi falan sormanız garip geldi de bana . Aslında bizim size sormamız lazım ne okuyalım diyeBilmem, psikolog diyorlar ama
Benim alanım farklı öyle diyeyim. Tanıdığım meslektaşlarıma da bu konuyu bu şekilde açmak istemiyorum. Bir uzman yardımı aldığımda da tanımadığım biri olur muhtemelen.
Bu konu bana da farkındalık yaşattı.
Neden peki?Yani neden esiniz ve anneniz
İşte benden farklı biri olmamı istiyorlar. Sanırım ondan kaynaklanıyor.
Hayır layıksınız ve baskılanmışsınız
Ah ah ben de aslında öyleyim ve asla bu yüzümü göstermemeye çalışıyorum hemen ortamı terk ediyorum ya bi işe koyuluyorum ya yemek yapıyorum hiç bir şey bulamazsam banyo yapıyorum yoksa o an söyleyeceklerimden ben bile korkuyorum
Şöyle olsaydn böyle olsaydın şunun gibi olsaydın şunun kızı böyle iyi falan çocuklukta kalmadi mi sizin:)İşte benden farklı biri olmamı istiyorlar. Sanırım ondan kaynaklanıyor.
Sanki kendileri benim istediğim gibi birileri de
Ama ben çoğu zaman onları oldukları gibi kabul ediyorum.
Kaç yaşıma geldim annem hala şöyle olsaydın böyle olsaydın
O zaman annemde sorun ben normalim
ama kavga eder miyim bağirıp çağırır mıyım hayır ozellikle eşimle sessizleşirim içeri giderim içimde geçenlere gelirsek sonu boşanmaya gider 
kendimi böyle eğittim ben cevap vermiyorum asla konuşmuyorum :) yoksa genel yapım hepinizdem nefret ediyorum asabiliği 
Evet ne yazık ki en değerli kişilere yapıyorum bunu. Kaybetme korkusu yok bende genel olarak. Sadece çocuğuma karşı var. Eşime evlendiğimizden beri kaç kere boşanma lafı etmişimdir sayamadım bile. Boşanınca çok üzülürüm biliyorum ama öfkelenince söylüyorum işte, çok üzgünüm.
Dediğim gibi ben zaten bu sorunu aşmış insanlara soruyorum, psikolog olmak buna engel değil ki. Hem meslekten arkadaşlarıma bu sorunu açmadım hiç. Teşekkürler inşallah.Hmm anladım. Yani ne bileyim böyle bir konuda kitap tavsiyesi falan sormanız garip geldi de bana . Aslında bizim size sormamız lazım ne okuyalım diye
İnşallah çözersiniz sorununuzu
Çok kötü bir insandı, çok kavgacı, öfke kontrolü olmayan. Ben de onunla mücadele ederken ona benzedim işte yıllar boyu.
Biz de insanız :)Vaayy be psikologlarinda öfkesi varmış demeksizi bu hale getiren hayat bize napmasin
Emin olun o ebeveyn kaderdir anlayışına sizden daha çok sinir oluyorum. Annem böyle o yüzden ben de böyle oldum napim kafası benim kabul ettiğim bir kafa değil. Oradan öyle mi görünüyor bilmiyorum ama asla böyle düşünmüyorum. Ben sadece kaynağı babam dedim yoksa bütün suç onda, ben artık böyleyim yapacak bir şey yok vs demiyorum. Zaten farkındaysanız çözüm arıyorum. Psikolog olabilirim ama yetkin olduğum bir alan değil. Ayrıca gerçek bir psikolog diğer insanlara da danışır emin olun, herkesten öğrenecek çok şeyimiz var. Son olarak meslekten arkadaşlarıma bu konuları açmadım hiç o yüzden onlara birebir soramıyorum. Burada sorunu aşan insanlara soruyorum işlevsel olacak diye düşünüyorum.
