Öfke kontrolü

Beautiful Trauma .!.:

Hanımlar, sinirlendiğiniz zaman bağırmamayı nasıl başarıyorsunuz? Çünkü ben başaramıyorum. Sinirlendiğim an sesim yükseliyor, bağırıyorum. Bir de saman alevi gibi bir öfkem var bir anda sinirleniyorum ama 5 saniye sonra geçiyor sonra bağırdığıma pişman oluyorum. Sevgilime de sinirlendiğim zaman bağırıyorum sonra o bağırmadan cevap veriyor bu sefer vicdan azabı duyuyorum. Siz öfkenizi nasıl kontrol ediyorsunuz?

Bir de şu normal mi, çok merak ediyorum: mesela sevmediğim ve hatta nefret ettiğim bir insan var(vakti zamanında bana kötülük etmişti) o kızı gördüğüm yerde sürekli “gitsem şuna bi çaksam, saçını çeksem elimde kalsa, kafa atsam burnu kırılsa, yumruk atsam çenesi düşse” gibi aşırı agresiflik içeren şeyler düşünüyorum. hayır şimdiye kadar da hayatımda hiç şiddete meyilim olmadı ama o kızı görünce sinirim öyle bir oynuyor ki gerçekten ama gerçekten başımın derde girmeyeceğini bilsem kızın ağzını burnunu kırmak isterim..

Neyse işte siz nasıl başa çıkıyorsunuz sinirinizle?

Genişletmek için tıkla...

Upsmila .!.:

Kendinizi karşınızdakinin yerine koyun. Ben olsam nasıl hissederdim diye düşünün
Bide şurası var karşınızdakinin bağırmak gibi bi huyu yoksa veya bağrılmasını sevmiyorsa onun için çok yıpratıcı olabilir.

Genişletmek için tıkla...

melekeda .!.:

Sinirlenince sesin yükselmesi gayet normal bir şey. Bence sizin sorununuz küçük şeylere bile çabucak sinirlenebilmek. Tahammül sınırınızı arttırmanız gerekir ve bunun için kesinlikle terapi almalısınız psikologlar sizin bakış açınızı değiştirebilir

Genişletmek için tıkla...

Gretchen Grundler .!.:

Muhtemelen ebeveynlerinizden biri veya ikisi birden çabuk öfkelenen insanlar. Çocukken gördüklerimiz karakterimizi oluşturuyor ve bazı yönlerden çok şanssız olabiliyoruz. Ben de çabuk sinirlenen biriyim ve kaynağın annem olduğunu fark ettim kardeşimle olan konuşmalarımız sonucunda. Hayatımın diğer alanlarında çok kontrol edemiyorum ama çocuğumla ilişkimde çözmeye başladım gibi. Benim gibi olmaması en büyük motivasyonum. O yüzden sinirlensem de bağırmıyorum, ona çok belli etmeden sadece yapıcı cümleler ve hareketlerle belirtiyorum hoşuma gitmediğini. Bazen deliriyorum o zaman yanına gitmeden veya ilk fırsatta kapalı kapılar ardında tepiniyorum sinirden öyle gidiyorum yanına. Siz de içinizde çözüp birkaç saniye dinlerseniz kendinizi belki kontrol etmek için bir yol bulabilirsiniz. Önemli olan kendinize doğru motivasyonu bulmanız. Ben öfkeli ve sonradan pişman olan bir insan olmak istemiyorum diyorsanız buradan yürüyün derim.

Bu arada benim yöntemim çok mu doğru bilmiyorum belki yanlış yapıyorum ama kendimce bulduğum yol bu ve şu an işe de yarıyor. Kolay gelsin. Zor bir süreç.

Genişletmek için tıkla...